Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шӑппӑн сăмах пирĕн базăра пур.
шӑппӑн (тĕпĕ: шӑппӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
2. Сион тӑвӗ ҫинчен, чӑн илем ҫинчен, Турӑ ҫуталать, 3. пирӗн Турӑ килет, шӑппӑн килмест Вӑл: Унӑн умӗнче — ҫунтарса яракан вут-ҫулӑм, Унӑн тавра — кӑра ҫил-тӑвӑл.

2. С Сиона, который есть верх красоты, является Бог, 3. грядет Бог наш, и не в безмолвии: пред Ним огонь поядающий, и вокруг Его сильная буря.

Пс 49 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Давид тӑнӑ та шӑппӑн кӑна Саулӑн ҫиелти тумтирӗн аркине касса илнӗ.

Давид встал и тихонько отрезал край от верхней одежды Саула.

1 Пат 24 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Анне питӗ йывӑррӑн сывласа илчӗ те сӑмахӗсем ӑшӗнчен шӑппӑн тухрӗҫ: «Эпӗ те сана юрататӑп».

Куҫарса пулӑш

«Иринӑна хисеплесе сӑнарсем калӑплатӑп» // Альбина ЮРАТУ. «Ҫамрӑксен хаҫачӗ», 2016.03.17, 10 (6103) №

Комитет хушрӗ, — терӗ те вӑл майӗпен, шӑппӑн кулса ячӗ.

Комитет заказал, — проговорила она и расхохоталась.

III. Икӗ тӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак сӑмахсене Фратю ытла шӑппӑн каларӗ, вӑл шикленсе тикансен енне пӑха-пӑха илчӗ.

Два последних слова Фратю произнес совсем тихо и бросил опасливый взгляд на цыган.

XIV. Силистра-Йолу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Шӑпах лайӑх вырӑна ҫитнӗ самантра алӑк шӑппӑн уҫӑлчӗ те, чиркӳре ӗҫлесе пурӑнакан пӗр карчӑк пӳлӗме кӗрсе тӑчӗ.

На самом интересном месте дверь открылась без стука, и вошла старуха, которая прислуживала в церкви.

XIII. Брошюра // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Ас тумастӑп, — шӑппӑн каласа хучӗ Рада.

— Не помню, — сухо ответила Рада.

XII. Бойчо Огнянов // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Рада шӑппӑн кӑна тепӗр хӗрачана чӗнсе кӑларчӗ.

Рада глухим голосом произнесла новую фамилию.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

«Эфенди — тет вӑл судьяна шӑппӑн кӑна, — ку хаҫатра пирӗн саккуна хирӗҫ калани пӗр сӑмах та ҫук, ӑна Царьградра кӑлараҫҫӗ», — тет.

«Эфенди, — говорит он судье тихо, — в этой газете нет ничего противозаконного, она издается в Царьграде».

IX. Ӑнлантарса пани // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Стефчов леш тухтӑр пирки ытла сиввӗн калаҫнӑ хыҫҫӑн Лалка тепӗр пӳлӗме шӑппӑн кӑна тухрӗ те, диван ҫине ӳпне выртса, сасӑпах йӗрсе ячӗ.

После того как Стефчов отозвался о докторе с такой жестокой холодностью, Лалка потихоньку вышла в другую комнату, бросилась на диван и, уткнувшись в него лицом, громко зарыдала.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Хӑйӗн вӑрӑм пурнӑҫӗнчи юлашки кунӗсене вӑл шӑппӑн та канӑҫлӑн ирттерет.

Тихо и мирно доживал он последние дни своей долгой жизни.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Вӗҫен кайӑк юрласа савӑнать; тӑп-тӑрӑ ҫӑл куҫӗ ачашшӑн та илемлӗн шӑнкӑртатать; ту енчен ирхи уҫӑ ҫил вӑшӑрхаса вӗрет, чипер кипариссемпе тирексен ҫулҫи шӑппӑн шӑпӑлтатать.

Певчие птицы оглашали его радостным чириканьем; прозрачные струи источника журчали мелодично и ласково; с гор веял утренний ветерок, шевеля ветви стройных кипарисов и тополей, и листва их нежно шелестела.

VII. Паттӑрлӑх // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Мӗнпе айӑпланнӑ вӑл?.. — шӑппӑн ыйтрӗ кукша пуҫлӑ старикрен темле ахаль ҫын, рабочи пулмалла хӑй.

— В чем его преступление?.. — тихо спросил у лысого старика какой-то простой человек, видимо рабочий.

Халӑха кӑтартма // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 107–114 стр.

Вера упӑшкине хытӑ ыталаса илет, ун ҫумне тӗршӗнет, вӑл ачашланипе лӑпланса, ӑна чуптуса, шӑппӑн ҫывӑрса каять.

Вера крепко обнимает мужа, вся жмется к нему и, успокоенная его ласками, тихо засыпает, целуя его.

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Хӑна шӑппӑн, ырӑ кӑмӑллӑн кулать.

Гостья смеется тихим, добрым смехом.

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Анчах тата урӑххи те пур-ҫке: шӑппӑн та нумай вӑхӑт хушши ачашланас килет, ачаш туйӑмпа тутлӑн тӗлӗрсе выртас килет.

Но есть другая потребность, потребность тихой, долгой ласки, потребность сладко дремать в нежном чувстве.

XIX // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Ҫак ӗҫлӗ ҫулсем шӑппӑн иртсе кайрӗҫ, чун-чӗре канмаллипех канчӗ, савӑнмалли те, ытти ырлӑхсем те нумай пулчӗҫ.

Как тихо и деятельно прошли эти годы, как полны были они и спокойствия, и радости, и всего доброго.

V // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эсӗ вара пӗчӗк ача пек шӑппӑн ҫывӑрса каятӑн, нимӗнле тӗлӗк те хӑратмӗ, хумхантармӗ сана, — тен, хаваслӑ ача-пӑча вӑййисем, фантсем, тытмалла вылянисем е, тен, ташӑсем аса килӗҫ, анчах ташӑсем те савӑнӑҫлӑ, пӗр шухӑшсӑр иртсе кайӗҫ.

А ты заснешь так тихо, как ребенок, и не будут ни смущать, ни волновать тебя никакие сны, — разве приснятся веселые детские игры, фанты, горелки или, может быть, танцы, только тоже веселые, беззаботные.

V // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

— Акӑ, Верочка калаҫать, анчах кӳренмелле-ҫке, французла калаҫать, — «епле ухмах-ха эпӗ, манса кайнӑ, вырӑсла калаҫма хушмаллаччӗ; Вера шӑппӑн калаҫать… йӑл кулчӗ, — ну, апла пулсан, нимех те мар, аван.

— Вот Верочка и говорит, только, к досаде Марьи Алексевны, по-французски, — «экая дура я какая, забыла сказать, чтобы по-русски»; — но Вера говорит тихо… улыбнулась, — ну, значит, ничего, хорошо.

III // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Кӑшт чӗнмесӗр тӑнӑ хыҫҫӑн Разметнов ӗнтӗ шухӑшласа та шӑппӑн каларӗ:

После короткого молчания Размётнов уже совершенно серьезно и тихо сказал:

XXV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех