Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шиклӗн сăмах пирĕн базăра пур.
шиклӗн (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сӑмахӗсене пуҫ тавра шухӑшласа, шиклӗн канаш парса каларӗ:

Взвешивая слова, опасливо советовал:

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах ҫавӑн хыҫҫӑн, арӑмӗпе юнашар выртнӑ чух кашнинчех, чӗнтӗрсем ҫине ирӗксӗррӗн хисеплесе те пӑлханса пӑхрӗ, вӗсене сӗртӗнме те хӑрарӗ, Дарья ҫумӗнчен шиклӗн аяккарах шуса выртакан пулчӗ, Дарйӑран ютшӑна пуҫланине туйрӗ.

Но в последующие дни ложился он рядом с женой, уже с опаской отодвигаясь, с невольным почтением и беспокойством глядя на кружева, боясь малейше коснуться их и испытывая некоторое отчуждение от Дарьи.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗсем кӗҫ-вӗҫ персе ҫитессе станицӑсенче кашни кун шиклӗн кӗтни ҫинчен калаҫрӗҫ: ӗнтӗ Мигулинскипе Казански станицӑсене пырса та тухнӑ имӗш; вӗсем унта шуррисем енче ҫапӑҫнӑ казаксене кӗске те тӗрӗс мар суд туса айӑплаҫҫӗ текелерӗҫ.

Говорили, что со дня на день ждут их в станицах, что будто бы в Мигулинской и Казанской уже появились они и вершат суды короткие и неправые над казаками, служившими у белых.

XIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӗреннӗ ҫынсем — вӗсем пӗлеҫҫӗ-тӗр ӗнтӗ, — шиклӗн килӗшрӗ Пантелей Прокофьевич.

Ученые люди — они, конечно, достигли, — испуганно согласился Пантелей Прокофьевич.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Старик вӗсем ҫинелле шиклӗн те вӑрттӑн йӗрӗнсе пӑхрӗ.

Старик наблюдал за ними со страхом и скрытым отвращением.

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Наталья ун ҫинелле шиклӗн пӑхса илчӗ.

Наталья встретила ее испуганным взглядом:

XVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Эпӗ… — хуравларӗ Пантелей Прокофьевич, ҫакӑн хыҫҫӑнах: «Мӗншӗн сирӗн казаксем килте?» тесе ыйтасса шиклӗн кӗтекенскер.

— Я… — ответил Пантелей Прокофьевич, испуганно ждавший следующего вопроса: «А почему ваши казаки дома?»

XV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Упӑшки куҫӗнчен шӑппӑн кулкаласа пӑхса, Дарья ун ҫийӗнчи кӗрӗк тӳмисене вӗҫертрӗ, наган кобурипе юнашар пиҫиххи ҫумне ҫыхнӑ ҫутӑ кӑвак граната патӗнчен сылтӑм енӗпе шиклӗн ҫаврӑнса иртрӗ.

Дарья, безмолвно и улыбчиво засматривая в глаза мужа, расстегивала на нем петли полушубка, опасливо обходила с правой стороны, где рядом с кобурой нагана сизо посвечивала привязанная к поясу ручная граната.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Казаксем! — ҫӗр ҫине лап выртса, шиклӗн хӑркӑлтатса каларӗ пӗри.

— Казаки! — падая, испуганно клохчущим голосом крикнул один.

IX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗармеецсем шиклӗн хутланкаласа тӑраҫҫӗ.

Красноармейцы напуганно жались.

VIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл кӳренчӗклӗн ӳсӗрсе илчӗ те унтан каллех Аксинья хӑйӗн аллине шиклӗн хыпашласа шыранине туйрӗ…

Он досадливо кашлянул и вдруг почувствовал, как Аксинья снова робко ищет его руку…

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Вӑл кухарка еннелле шиклӗн куҫ ывӑтса илчӗ те, савӑнӑҫне пытарма пултараймасӑр, Евгений патнелле телейлӗ те тӗмсӗлӳллӗ кулӑпа йӑлкӑшса утса пычӗ.

— Метнула пугливый взгляд на кухарку и, не в силах побороть радости, пошла к Евгению со счастливой просящей улыбкой.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Анчах ашшӗ пӗррехинче, каҫ пулас умӗн, ӑна хӑй патне чӗнсе илчӗ; алӑк ҫинелле шиклӗн пӑхкаласа тата куҫне ывӑлӗн куҫӗсемпе тӗл пуласран тартса калаҫма пуҫларӗ:

Но однажды вечером отец позвал Евгения к себе; опасливо поглядывая на дверь и избегая встретиться глазами, заговорил:

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл, аллапписене кӑкӑрӗ ҫумне шиклӗн те илемлӗн чӑмӑртаса тытса, самантлӑха чарӑнса тӑчӗ, кӑшкӑрса ячӗ, унтан, аллисене малалла кӑнтарса, вӗсем патне ыткӑнчӗ.

На секунду она стала, испуганным прекрасным жестом прижав к груди ладони, а потом, с криком вытянув руки, помчалась к ним.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл кӗлеткипе картах туртӑнчӗ те, Солдатов вара, Мишка шиклӗн каялла чакса тӑнине курса, чышкипе пӗррех сулса ячӗ.

Он Отшатнулся, и тот, видя, что Мишка испуганно ступил назад, — размахнулся.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Мирон Григорьевич, тутине шиклӗн те пӑлханчӑклӑн мӗкӗлтеттерсе, тилхепине туртса карӑнтарчӗ.

Мирон Григорьевич натянул вожжи, беспокойно и выжидающе жуя губами.

I // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫав тери хӑраса ӳкнӗ ҫынсем пӗр авӑк, хайсене такам тухатнӑ майлах, хускалмасӑр хытса тӑчӗҫ, Подтелковӑн хуралса пыракан пичӗ ҫине шиклӗн пӑха-пӑха илчӗҫ.

Столь велика была наступившая растерянность, что с минуту все стояли, как завороженные, не без страха глядя на чугуневшее лицо Подтелкова.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӗсем ӗнисене кил картинчен хӑваласа тухакан ҫамрӑк арӑм — Авдеич Брех кинӗ ҫине шиклӗн пӑхкаласа илчӗҫ.

Они опасливо покосились на молоденькую бабенку, сноху Авдеича Бреха, выгонявшую с база коров.

XXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫав ланкашка патӗнчи хӑйӑрлӑ ҫыран айӗпе вӗре ҫӑлсем тапса тухаҫҫӗ — хӗл каҫипе те унта шыв пӑрланса лармасть; сарлака шыв куҫӗн симӗс кӗленчи ӑшӑ сывлӑшпа сывлать те, Дон тӑрӑх выртакан хӗллехи ҫул, ҫак вырӑнтан шиклӗн пӑрӑнса, питӗ аякран ҫаврӑнса каять.

Около прорвы из супесного берега бьют ключи — лед там не смерзается всю зиму, теплится зеленым широким полудужьем полынья, и дорога по Дону опасливо обегает ее, делает крутой скачок в сторону.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл пӗр квартал кайнӑ хыҫҫӑн та шиклӗн каялла пӑха-пӑха илчӗ:

Уже проехав квартал, он не без боязни оглянулся:

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех