Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

тутинчен (тĕпĕ: тута) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Те амӑшӗ патне Шупашкара кайнӑ чухне кабинӑра юнашар ларса пынӑ чух, те клубран киле ӑсатса янӑ каҫсенче, те тата пӗркунне концертран таврӑннӑ чухне каччӑ унӑн пӗчӗк тутинчен чӑпӑрт ҫеҫ чуптуса илнӗ хыҫҫӑн.

Куҫарса пулӑш

X // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 3–84 с.

— Сирӗн асаннене темӗн пулнӑ, тутинчен кӑпӑк кӑларать.

Куҫарса пулӑш

VII // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 3–84 с.

Следователь пит-куҫӗ чӗп-чӗр юн, унӑн ҫурӑлнӑ тутинчен юн сӑрхӑнать.

Следователь был весь в кровоподтеках, из его рассеченной губы сочилась кровь.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Йӗкӗте ҫурӑмӗнчен ҫупӑрларӗ вӑл, ҫаврӑнса тутинчен чуп туса илчӗ.

Она прижала его к себе и поцеловала в губы.

Савтепипе Ухтиван // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Хӑй мӗн тунине тавҫӑрса иличчен Янтул Енчӗпеке ыталаса тытрӗ те ӑна тутинчен чӑп чуп турӗ.

И он, прежде чем осознать, что делает, обнял Ендебек и поцеловал вздрагивающие губы.

Аптранӑ кӑвакал // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

— Чураппа упӑшкине мӑйӗнчен ҫупӑрласа илчӗ те ӑна тутинчен, питӗнчен, ҫамкинчен чуп тума тытӑнчӗ.

Куҫарса пулӑш

6. Тукай мӑрса // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Пӗрин хыҫҫӑн тепри «матроса» хӗнеме тытӑнчӗҫ: пит урса кайнисем ачана атӑ кӗллипе тутинчен тапа-тапа юнлантарса пӗтерчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

3 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

Анчах унӑн тутинчен пӑшӑлтатакан уҫӑмсӑр сасӑсем кӑна тухаҫҫӗ, ҫав хушӑрах хӑйне вӑл уҫӑмлӑн ятлаҫнӑн курать.

Но лишь неясные шепчущие звуки выходили из ее губ, хотя ей казалось, что она говорит явственно.

IV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Эверкки Илемпине хӑй ҫумне ҫупӑрласа ҫине-ҫинех тутинчен, ҫамкинчен чуптурӗ, пӗр сӑмахах ҫӗр хут, пин хут та пулӗ, вӗҫӗмсӗр каларӗ:

Куҫарса пулӑш

III // Юлия Силэм. Силэм Ю. Юр ҫинчи кӑвайт: повесть. — Шупашкар: КПСС Чӑваш обкомӗн издательстви. 1990 — 64 с.

Пурнӑҫӑма ӑҫта пуҫланнӑ ҫавӑнта вӗҫлес килет, ҫавӑнпа та иртнӗлӗхӗн пуҫламӑш ҫӑл куҫӗсем патне таврӑннинче, пурнӑҫ савӑнӑҫне никӗслес тесе нумай ҫул хӑтланнӑ-тертленнӗ хыҫҫӑн, нимӗне-никама ӗненмен ҫыннӑн ҫивӗч-ыратуллӑ хуйхи пур; ҫак ҫынна вилес умӗн тутинчен ачалӑхранах паллӑ хӗрес перӗнтереҫҫӗ.

Я хотел окончить жизнь там, откуда начал ее, и в этом возвращении к первоисточнику прошлого, после многолетних попыток создать радость жизни, была острая печаль неверующего, которому перед смертью подносят к губам памятный в детстве крест.

I. Биографи // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ун ҫинче — ҫав тери шалпар хӗрлӗ юбка; мӑйракаллӑ-мӑйракаллӑ ҫӳҫне тӗксемпе чӑпарлатнӑ, хӑлхисемпе тутинчен ҫӗрӗсем ҫакса тултарнӑ.

На ней была широчайшая красная юбка; рогатая прическа пестрела перьями, а в носу, ушах и губах висели кольца.

XV. Ливингстон // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Хутламӗсемпе ҫапкалашса кӗнеке Варрена тутинчен лекрӗ, мӗншӗн тесен вӑл чавсипе хӳтӗленме ӗлкӗреймерӗ.

Книга, порхнув страницами, ударила его по нижней губе, так как он не успел прикрыться локтем.

X // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

— О, эпӗ сире ӑнланмастӑп, — терӗм ӑна хӗскӗчпе пӑчӑртанӑ тутинчен, мӑнаҫлӑ, ҫапах та кӑмӑллӑ хаяр ҫамки айӗнчи вичкӗн кӑвак куҫӗсенчен тӗмсӗлме чарӑнмасӑр.

— О, я не понимаю вас, — сказал я, не отрываясь от его сжатого, как тиски, рта, надменного и снисходительного, от серых резких глаз под суровым лбом.

VII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Юрлав, токарь хаччи тимӗртен перӗннипе кӑчӑртатнӑ пекскер, негр чӗлӗмне ӗммессерен татӑлать те — пӗркеленчӗкпе витӗннӗ тутинчен тӗтӗмӗн тепӗр капламӗ тухсанах ҫӗнӗрен янӑрама пуҫлать.

Пение, похожее на визг токарного резца по железу, обрывалось с каждой затяжкой, возобновляясь, когда свежий клуб дыма вылетал из сморщенных губ.

II. Йывӑҫсем ҫеҫкере // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 383–426 с.

Чӑнах-и? — тутинчен ҫӑра уҫҫисен ҫыххипе шухӑшлӑн сӗртӗнчӗ Кравар.

Так ли? — сказал Кравар, задумчиво прикладывая к губам бородку ключа.

VII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Кашӑкӗ тутинчен перӗннӗпе пӗрехчӗ, анчах вӑл яшкана турилккене каялла ячӗ, кашӑкне хучӗ, ҫырӑва икӗ аллипе те ҫӗклесе, пӗр урине тепри ҫине вырнаҫтарса питӗ тимлӗн вулама пуҫларӗ.

Ложка почти касалась его губ, но он, слив суп обратно в тарелку, оставил ложку и, держа теперь письмо обеими руками, начал читать с крайне серьезным видом, заложив ногу за ногу.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Арҫын хӗрарӑма асӑрхануллӑн — ҫав вӑхӑтра сывлама та хӑраса тӑтӑм, — шутсӑр асӑрхануллӑн пуҫӗнчен тытрӗ те тутинчен ҫепӗҫҫӗн-ҫепӗҫҫӗн чуп турӗ.

Мужчина взял голову женщины— осторожно, так осторожно, что я боялся дохнуть, и поцеловал в губы.

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 371–376 с.

Гнор хӗре йӑтса ҫӳле-ҫӳле ҫӗклерӗ, хыттӑн пӑчӑртаса куҫӗсенчен тата тутинчен чуп турӗ; Карменӑн ҫинҫе, вӑйлӑ аллисем Гнор пуҫне ыталанӑ, хӗр Гнора хӑйӗн хура куҫӗсемпе ачашшӑн, шӑтарасла пӑхса сӑнать.

Гнор поднял девушку высоко на руках, прижимая к себе, целуя в глаза и губы; тонкие сильные руки ее держали его голову, не отрываясь, притягивая к темным глазам.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Вӑл хытса тӑчӗ, эпӗ ӑна чӗре ҫумне пӑчӑртарӑм та тутинчен чуп турӑм, анчах ӑна ҫавӑнтах вӑй кӗчӗ, вӑл кӑшкӑрса ячӗ те вӗҫерӗнсе тарчӗ.

Она замерла; я прижал ее к сердцу и поцеловал в губы, но силы к ней тотчас вернулись, она закричала и вырвалась.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Пӗрре, хӑюлӑх ҫитерсе, пырса уртӑнӗччӗ те мӑйран, кӑвакарнӑ мӑйӑхлӑ тачкарах тутинчен чуптӑвӗччӗ ӑш каниччен, унтан, пуҫне унӑн сарлака кӑкӑрӗ ҫине хурса, тӑрӗччӗ те тӑрӗччӗ пӗр чӗнмесӗр, лӑпкӑн…

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех