Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

аэлита сăмах пирĕн базăра пур.
аэлита (тĕпĕ: Аэлита) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аэлита пуҫне хирӗҫлесе сулларӗ.

Аэлита затрясла головой.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аэлита выртмӑшӑн инҫетри хӗррине васкавлӑн куҫса ларчӗ.

Аэлита стремительно отодвинулась в дальний край постели.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аэлита чарӑнчӗ, куҫ харшисем ҫӗкленчӗҫ.

— Аэлита замолчала, брови поднялись выше.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Эпӗ сана тӗлӗкре куртӑм, — терӗ Аэлита, — эсӗ мана кӗленче пусма ҫинче йӑтса пыратӑн, ҫӳлерех те ҫӳлерех.

— Я видела тебя во сне, — сказала Аэлита, — ты нёс меня на руках по стеклянным лестницам, уносил всё выше.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аэлита вӑраннӑ май ассӑн сывлать.

Аэлита вздохнула, просыпаясь.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Мачча ҫинчи ҫуткӑҫсен ялкӑшӑвӗнче, шурӑ пӗчӗк минтерсен хушшинче, шурӑ витӗ айӗнче Аэлита ҫывӑрать.

Освещённая с потолка светильней, спала среди белых подушечек, под белым покрывалом — Аэлита.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Акӑ — кӑвайт кӗлӗ, акӑ — таптаннӑ мӑк, — унта Аэлита улла юррине юрланӑччӗ.

Вот — пепел костра, вот примятый мох, где Аэлита пела песню уллы.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аэлита та сирпӗнӳ сассине илтнӗ, чакӑл ту ҫӳллӗшӗнчен пушар еннелле тӗмсӗлнӗ.

Аэлита также слышала взрыв, и с высоты скалы глядела на пожарище.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Механик ҫапларах пӗтӗмлетнӗ: Тӳпе ывӑлӗсем вилнӗ; ҫавӑнпа та вӑл кимме кӗрсе ларнӑ та Аэлита пытаннӑ ҫӗрелле вӗҫнӗ.

Механик подумал, что сыны неба погибли, вскочил в лодку и полетел в убежище Аэлиты.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Ку — Аэлита механикӗ, кӑвак кӗрӗклӗ арҫын ача.

Это был механик Аэлиты, мальчик в серой шубке.

Хао // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аэлита ҫывӑхах пырса тӑчӗ.

Аэлита подошла близко.

Лось Гусева пулӑшма васкать // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Авалхи йӑлапа, — терӗ Аэлита ҫирӗппӗн, — арҫынна улла юррине юрласа панӑ хӗрарӑм унӑн арӑмӗ пулса тӑрать.

— По древнему обычаю, — сказала Аэлита почти сурово, — женщина, спевшая мужчине песню уллы — становится его женой.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аэлита уллӑна чӗр куҫҫисем ҫине антарнӑ та кӑмрӑксем ҫинелле тӗмсӗлнӗ, — вӗсем унӑн питне хӗрлӗрех вӗрипе ҫутатаҫҫӗ.

Опустив уллу на колени, Аэлита глядела на угли, — они озаряли красноватым жаром её лицо.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аэлита каҫ сӗмлӗхӗнче ҫиҫекен ҫӑлтӑрсем еннелле пуҫне каҫӑртрӗ те хурлӑхлӑн, хулӑннӑн, хуллен юрлать:

Аэлита подняла голову к проступающим во тьме ночи звёздам и запела негромким, низким, печальным голосом:

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Вара Аэлита плащ айӗнчен пӗчӗк улла туртса кӑларчӗ, вырнаҫрӗ те — ҫӗкленчӗк чӗр куҫҫинчен чавсипе тӗревленсе хӗлӗхсене хускатма пикенчӗ.

Тогда Аэлита вынула из-под плаща маленькую уллу и, сидя, опираясь локтем о поднятое колено, тронула струны.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Анчах манӑн чӗре урӑххине калать, — Аэлита ҫӗкленчӗ те ҫыр хӗррипе утса кайрӗ, типӗ мӑк тӑлпамӗсене, вилнӗ тӗмсен турачӗсене пуҫтарать.

— Но сердце моё говорит иное, — Аэлита поднялась и пошла вдоль обрыва, поднимая клочки сухого мха, веточки мёртвых кустов.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аэлита шӑпланчӗ.

Аэлита помолчала.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

— Тахҫан-тахҫан тусем ҫинче ӳсен-тӑран пулнӑ, — терӗ Аэлита.

— Когда-то горы были покрыты растительностью, — сказала Аэлита.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Иха урайне чӑптапа витрӗ, Аэлита валли вырӑн сарчӗ, мачча айӗн ҫакӑнса тӑракан ҫуткӑҫа ҫу ячӗ те чӗртрӗ.

Иха покрыла пол циновкой, постлала постель для Аэлиты, налила масла в висевшую под потолком светильню и зажгла её.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Аэлита урата умне чӗр куҫленсе ларчӗ те Ҫывӑраканӑн ӳкерчӗкне чӗринчен чуп турӗ.

Аэлита опустилась на колени перед порогом и поцеловала в сердце изображение спящего.

Авалхи юрӑ // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех