Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

асамлӑн сăмах пирĕн базăра пур.
асамлӑн (тĕпĕ: асамлӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шурӑ кӗпе ҫийӗн ҫыхнӑскер, вӑл аркӑпа тан, асамлӑн йӑлкӑшса хӑй ҫине пӑхтарать.

На фоне белого платья широкие, в многоцветную долевую полоску, они обращают на себя внимание.

Тӗрлӗрен хӑю, пиҫиххи // Валентина Минеева. Минеева В.А. Чӑвашсен эрешлӗ пир-авӑрӗ: кӗнеке-альбом. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2008. — 182 с.

Мила ҫине пӑхма та кӑмӑллӑ: ҫӳҫӗ — ылтӑн корона пек, ҫӑмламас куҫ харши айӗнчи куҫӗсем, Медведев калашле, хура нӑрӑсем пек йӑлтӑртатса тӑраҫҫӗ, шурӑ ахах тӗслӗ аллисем капӑр юбки ҫинче, хӑйсене хӳтӗлӗх кирлине палӑртнӑн, асамлӑн илӗртсе выртаҫҫӗ.

Приятно просто смотреть на Милку: из-под золотой короны ясно светятся мохнатые, жукастые, как говорит Медведев, глаза, а руки жемчужно-белые и вызывающе беспомощно выложены поверх нарядной торчащей юбки.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Пӗлтӗрхи курӑк тунисемпе чӑрӑш йӗпписем ҫине те юр сапӑннӑ, вӗсем асамлӑн йӑлкӑшаҫҫӗ.

Каждая былинка прошлогодней травы, каждая еловая иголочка — все обсыпано снегом, всё в его чудесном блеске.

3 // Василий Алентей. Авдеенко А.С. Тисса хӗрринче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 196 с.

Ун чухне маншӑн кирек мӗнле япала та урӑх пӗлтерӗшлӗ пулса тӑрать: ватӑ хурӑнсен, уйӑх ҫутатнӑ енче хӑйсен кӑтра турачӗсене йӑлтӑртаттараканскерсен, тепӗр енче — тӗмсемпе ҫула хӑйсен хура мӗлкисемпе салхуллӑн хупласа хунӑскерсен сӑнарӗсем те, пӗве шывӗн сасӑ евӗрлӗ тикӗссӗн вӑйланакан лӑпкӑ, чаплӑ йӑлтӑртатӑвӗ те, галерея умне илемлӗ мӗлкесем ӳкерекен чечексем ҫинчи сывлӑм тумламӗсем уйӑх ҫутипе йӑлтӑрани те, пӗве леш енче аҫа путене пӗтпӗлтӗклетни те, мӑн ҫул ҫинчи ҫын сасси те, икӗ ватӑ хурӑн пӗрне-пӗри перӗнсе хуллен, илтӗни-илтӗнми чӗриклетни те, вӑрӑмтуна утиял ӑшӗнче хӑлха ҫывӑхӗнчех сӗрлени те, туратсенчен ҫаклана-ҫаклана типӗ ҫулҫӑсем ҫине панулми ӳкни те, хӑш чухне терраса картлашкисем патнех ҫитсе, хӑйсен симӗс ҫурӑмӗсене уйӑх ҫутинче асамлӑн йӑлтӑртаттаракан шапасем сиккелени те, — ҫаксем пурте маншӑн тӗлӗнмелле пӗлтерӗшлӗ пулса тӑраҫҫӗ — ытла та чаплӑ илеме тата вӗҫне тухман темле телее пӗлтерме тытӑнаҫҫӗ.

Тогда все получало для меня другой смысл: и вид старых берез, блестевших с одной стороны на лунном небе своими кудрявыми ветвями, с другой — мрачно застилавших кусты и дорогу своими черными тенями, и спокойный, пышный, равномерно, как звук, возраставший блеск пруда, и лунный блеск капель росы на цветах перед галереей, тоже кладущих поперек серой рабатки свои грациозные тени, и звук перепела за прудом, и голос человека с большой дороги, и тихий, чуть слышный скрип двух старых берез друг о друга, и жужжание комара над ухом под одеялом, и падение зацепившегося за ветку яблока на сухие листья, и прыжки лягушек, которые иногда добирались до ступеней террасы и как-то таинственно блестели на месяце своими зеленоватыми спинками, — все это получало для меня странный смысл — смысл слишком большой красоты и какого-то недоконченного счастия.

XXXII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Картта вара асамлӑн ҫуталма тытӑнать.

И карта расцветала чудесно, волшебно.

Ӗмӗтсемпе ӗҫсем // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Аслати тата, зала ҫутатса, асамлӑн кукӑрӑлакан юханшыв Черныша йывӑр аташуран вӑратнӑ пек пулчӗҫ.

Гром и феерическая извивающаяся река, засверкавшая в зале, как будто вывели Черныша из тяжелого бреда.

XXVII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Столовӑйӗнче ачасем пӗр минутлӑха та пулин ашшӗ-амӑшӗсӗр юлсассӑнах, вӗсене Вӑрттӑнлӑх асамлӑн тем пӑшӑлтатма тытӑнать.

Стоило детям в столовой хоть на минуту остаться без родителей, Секрет соединял их головы и начинал таинственно шептать.

Вӑрттӑнлӑх // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Вася самолётсем сассине хӑнӑхса ҫитрӗ ӗнтӗ, вӑрман асамлӑн пӑшӑлтатни те хӑратмасть ӑна.

Ухо Васька привыкло к гудению самолетов, ночные шорохи не пугают своей таинственностью.

52 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑрман халӗ те тахҫанхи пекех асамлӑн пӑшӑлтатать, анчах та йӑваннӑ йывӑҫ ҫинче Ваҫҫук пӗчченех ларать, Митя ҫук, Митя — унпа юнашар мар.

И так же полон таинственных шорохов лес, но теперь нет рядом Мити, Васек сидит на поваленном дереве.

52 сыпӑк // Николай Сандров. Осеева В.А. Ваҫҫук Трубачевпа унӑн юлташӗсем. Повесть. 2-мӗш кӗнеке. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1956. — 400 с.

Вӑл йӗри-тавралла асамлӑн, савӑнӑҫлӑн, ҫав тери ырӑ кӑмӑллӑн пӑхса илчӗ, юратнӑ хӗрӗн урисем патне ӳкрӗ те пичӗпе Джемма ҫумне лӑпчӑнчӗ…

Он кинул вокруг умиленный взор, пал к ногам милой девушки и прижал лицо свое к ее стану…

XXXII // Николай Сандров. Тургенев И.С. Ҫурхи шывсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1952. — 142 с.

Акӑ ӗнтӗ уйӑх та хӑпарса Рейн ҫинче выляма тытӑнчӗ; тавралӑх пӗрре ҫуталса каять, тепре тӗттӗмленет, улшӑнать, пирӗн алӑри эрех те, кӗтеслӗ куркасене тултарнӑскер, темӗнле асамлӑн йӑлтӑртатма тытӑнчӗ.

Наконец луна встала и заиграла по Рейну; все осветилось, потемнело, изменилось, даже вино в наших граненых стаканах заблестело таинственным блеском.

II // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

— Алтӑр ҫӑлтӑр — ҫич ҫӑлтӑр, ҫиччӗ каласан сӑвап пулать тет, Алтӑр ҫӑлтӑр — ҫич ҫӑлтӑр, ҫиччӗ каласан сӑвап пулать тет… — пӑшӑлтатаҫҫӗ асамлӑн пирӗн тутасем.

— В созвездии Большого Ковша — семь звёзд, скажешь семь раз, наступит благодать… в созвездии Большого Ковша — семь звезд, скажешь семь раз, наступит благодать… — азартно шепчут наши губы.

Сӑвап // Марина Карягина. Карягина М.Ф. Ылтӑн панулми: калавсем/ М. Карягина. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 2011. — 105–116 с.

Пӗтӗм таврари кӳмерккесене, йӗрсене, тӗссемпе хушӑсене шӗветсе ирӗлтерекен каҫ хупланса килет: лӑп та шай ҫак вӑхӑтра ӗнтӗ кун ҫути ҫӗрлехи кӑвак сӗмлӗхпе чӑлханса арпашать те, куҫа курӑнакан япаласем пурте юмахри пек асамлӑн мӗлтлетсе чӗтренме тытӑнаҫҫӗ; тавралӑхри шӑршӑсем те ҫак сехетре, ирӗлсе кайса; хӑйсене евӗр хӗрхӳленнӗн туйӑнса тӑраҫҫӗ.

Был тот предночной час, когда стираются очертания, линии, краски, расстояние; когда еще дневной свет путается, неразрывно сцепившись, с ночным, и все кажется нереальным, сказочным, зыбким; и даже запахи в этот час, утрачивая резкость, имеют свои особые, затушеванные оттенки.

XII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Ҫак уйӑх курӑнман каҫхине ытарма ҫук шӑплӑх асамлӑн туйӑнать.

Таинственна и чудесна была тишина этой безлунной ночи.

XIII. Хаваслӑ курнӑҫу // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Авалхи ту юрри ҫӗр варринче темле асамлӑн янӑраса кайрӗ.

Ясные звуки звенели, наполняя ночь первобытной, дикой песней гор.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

— Турра мӗн юрӑхлӑ, ҫав пулать те, — асамлӑн каласа хучӗ Ставри пуп.

— Что богу угодно, тому и быть, — изрек поп Ставри.

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех