Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Пӗр хут листине юри ҫавӑркаласа, унта ҫырнине Янтулпа танлаштарнӑ пек туса ун еннелле сӑнаса пӑхать.

Делает вид, что читает, и то и дело взглядывает на Яндула — сверяет написанное.

Аптранӑ кӑвакал // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Пӗр-ик кил тӗлӗнчен иртнӗччӗ-и вӑл, ҫук-и, каялла ҫаврӑнчӗ те Янтулпа этем патне пырса ӑк! турӗ.

Но, миновав два-три дома, вдруг повернул назад и, подойдя к Яндулу и узкоглазому чиновнику, громко икнул.

Аптранӑ кӑвакал // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Ача вӗчӗрхенсе хӗрелсе кайрӗ, Янтулпа Енчӗпек ҫине кураймасӑр пӑхрӗ.

Мальчишка уже вовсе разозлился и, глядя на влюбленную пару волчонком, буркнул:

Аптранӑ кӑвакал // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Вӗсене вӑрҫса, анчах ӑшӗнче савӑнса старик, унпа пӗрлех пӗчӗк Янтулпа амӑшӗ, ҫывӑрма выртаҫҫӗ.

Отец наругивает и их, но в душе рад: ничего страшного не случилось, и все ложатся спать.

Янтул несӗлӗ // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Вӑл чӳречерен пӗчӗк Янтулпа ун йӑмӑкӗ ҫуркунне те ҫулла ҫеҫ пӑхса савӑнатчӗҫ.

Сквозь эту Поперечинку Яндул с сестренкой могли любоваться улицей только весной и летом.

Таркӑн // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Янтулпа полицейски картишне тухсан хӗрарӑм та вӗсенчен юлмарӗ, Янтул ҫулне пӳлсе ун умне саркаланса тӑчӗ.

Яндул с полицейским ни с чем вернулись во двор. А женщина не отставала от них ни на шаг и злорадно продолжала:

Каҫхи сӑмах // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.

Пӑч тӗттӗме тӑрса юлнӑ Янтулпа Михайлов анӑраса ним тума пӗлмесӗр ларнӑ хушӑра тӗпелтен каллех хуҫа сасси илтӗнчӗ.

Друзья, растерявшись от слов хозяина молча продолжали сидеть в темноте за столом, а от стойки снова донесся голос кабатчика:

Хупахри тытӑҫу // Хветӗр Уяр. Уяр Ф. Е. Шурча таврашӗнче. 2 кӗнекеллӗ роман. 2-мӗш кӗнеке. Таркӑн. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке изд-ви, 1994. — 398 с.