Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Тильс (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— «Пилигрима» пӗлетӗп, — мӗскӗн сасӑпа мӑкӑртатрӗ Тильс.

— «Пилигрима» я знаю, — залепетал Тильс жалким голосом.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Тильс хутланса ларчӗ те Ластон ҫине куҫ айӗн пӑхрӗ, унтан шӑртланса ҫухавине тӳмелерӗ.

Тильс съежился и исподлобья, медленно взглянул на Ластона, затем нервно поправил воротничок.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Тепӗр черкке ӗҫсен Тильс халех кайма шухӑшламаннине палӑртса татах хавхаланчӗ, ҫавӑн пек вӑрӑм ӗмӗрте мӗн курни-илтнине, кампа-кампа тӗл пулнине шухӑшӗсене арпаштара-арпаштара каласа кӑтартма пуҫларӗ.

Выпив еще стаканчик, Тильс воодушевился, видимо, не собираясь скоро уйти, и начал перечислять все встречи, путая свои собственные мысли с тем, что слышал и видел за такую долгую жизнь.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

— Чӑннипех, — ҫирӗплетрӗ Тильс.

— Естественно, — подтвердил Тильс.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

«Стелла» — лайӑх пӑрахут, питӗ лайӑх, — кашни сӑмахӗ тухмассерен Тильс пуҫӗ халсӑррӑн силленет.

«Стелла» — хороший пароход, очень хороший, — говорил Тильс, и при каждом слове его голова слабо тряслась.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Куҫне шывлантарса тата сӑмсине шӑнкарса Тильс сӳннӗ сигаретне ӗмме пуҫларӗ.

Прослезясь и высморкавшись, Тильс начал сосать потухшую сигаретку.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Тильс вара, черккинчен ерипен сӑрӑхтарнӑ май, тутине «ам» тесе каласшӑн пек хускаткалать.

Тильс, медленно процедив свой стаканчик, сделал губами такое движение, как будто хотел сказать «ам».

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Ҫур курка шӗвеке ҫӑварне ӳпӗнтерсен Бутлер тутине пуҫ пӳрнипе сӑтӑрчӗ те Тильс ҫине шӑтарасла пӑхма пикенчӗ.

Опрокинув полчашки напитка в мясистый рот, Бутлер утер нижнюю губу большим пальцем и сосредоточенно воззрился на Тильса.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Тильс кӑмӑлсӑрланнипе эхлетсе ӗсӗклерӗ.

Тильс, загрустив, всхлипнул.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

— Тӳрех мар, тӳрех мар, хисеплӗ Питер Бутлер, — ассӑн сывласа хуравларӗ Тильс.

— Не сразу, не сразу, уважаемый Питер Бутлер, — ответил, вздохнув, Тильс.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Тильс, эсӗ килессе эпӗ туйсах тӑтӑм! —

— Я чувствовал, что ты явишься, Тильс!

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Тильс пӗтӗм пурнӑҫне уйрӑм пысӑк пӗр компани склачӗн кантурӗнче клеркра ирттернӗ.

Тильс всю жизнь прослужил клерком конторы склада большой частной компании.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Тильс карттусне евӗклӗн хывса вӗсене хыҫалтан саламларӗ те — Ластон енне ҫаврӑнса сӑмахне вӗҫлерӗ:

А Тильс, вежливо приподняв им вслед фуражку, докончил, обращаясь к Ластону:

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

— Мана пурте паллаҫҫӗ! — ватӑ ҫын сассипе ахӑлтатрӗ Тильс — пӗр аллипе сигарет, тепринпе доллар тата туя тытнӑскер.

— Меня все узнают! — старчески захохотал Тильс, держа в одной руке сигарету, в другой — доллар и тросточку.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 405–414 с.

Питех те ансаттӑн вилет Тильс… яшкапа чыхӑнса кайса.

Очень просто умирает Тильс… подавившись супом.

Грин ҫӗр-шывне хапӑл тусамӑр // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 5–7 с.

«Порт коменданчӗ» калавӑн тӗп геройӗ, ҫитмӗл иккӗри Тильс, чунӗпе — чӑн-чӑн романтик, анчах «моряк пулмашкӑн Тильса тытамак чирӗ чӑрмантарнӑ», «ӑна ачаранах — амӑшӗн ытамӗнче чухнех, тинӗсӗн кӑвак капламӗ ҫинче курӑнакан парӑссем енне пӗчӗк аллисене тӑснӑ вӑхӑтранах — моряксемпе карапсем илӗртеҫҫӗ».

Главный герой рассказа «Комендант порта», семидесятидвухлетний Тильс, в душе — настоящий романтик, но «стать моряком Тильсу помешала эпилепсия», «его привлекали моряки и корабли с детства, еще с тех пор, как он на руках у матери протягивал маленькие руки к парусам, видимым на синеве моря».

Грин ҫӗр-шывне хапӑл тусамӑр // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремёш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 5–7 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех