Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Селимен тути чӗтрет, питҫӑмарти хӑрах енчен кӑрт-кӑрт туртӑнкаласа илет, тутӑрӗ айӗнчен арпашса тухнӑ тӗттӗмрех сарӑ ҫӳҫӗ пайӑркаланса тӑрать, куҫӗ унӑн, ывӑнса ҫитнӗ чухнехи пек, ҫурма уҫӑ, хӑй вӑл, темӗн ҫухатнӑ пек, темӗн ӳкерсе хӑварнӑ пек, чӑл-чал пӑхать, тем шырать, тем сӑнать.

Губы девушки дрожали, одна щека нервно подергивалась, из-под платка выбились русые прядки волос, а глаза были полуоткрыты, как у смертельно уставшего или больного человека, и блуждали, словно ища чего-то.

IV. Ҫӑлӑнӑҫ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.