Шырав
Шырав ĕçĕ:
— Пушхир! — тенӗ те Исахар, унӑн куҫӗсем хӑранипе чалӑрса кайнӑ.— Пустыня! — сказал Исахар, и глаза его расширились от страха.
Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.
— Орана пушхир урлӑ каймалли ҫула пӗлетӗн-и эсӗ, Исахар?
Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.
Эпӗ Орана пӗлетӗп, Серванти, — тенӗ Исахар.
Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.
— Исахар, — тенӗ Сервантес, — эсӗ Оран ҫинчен илтнӗ-и?
Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.
Тыткӑнрисене апат, тӑрмаланчӑк пуҫлӑ, сахӑр пек шурӑ шӑллӑ негр ачи Исахар парса ҫӳренӗ.Пищу пленникам разносил Исахар, мальчишка-негр, с курчавой головой и белыми, как сахар, зубами.
Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.
- 1
- 2