Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Аян (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Аян каллех кӑшкӑрчӗ:

Аян кричал:

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян сывласа илчӗ те — бухтӑна каллех хаваслӑ, чӑтӑмсӑр кӑшкӑру янӑратрӗ:

Аян набрал воздуха, и снова веселый, нетерпеливый крик огласил бухту:

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян сиксе вӗрет; тӳпере хӗвел вӗрет; вӗресе тата саланса шыв шӑмпӑртатать.

Аян кипел; солнце кипело в небе; вскипая и расходясь, плескалась вода.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Тинех вӑранса ҫитнӗн — шлюпка унӑн урисен айӗнче тӳлеккӗн чӳхенет; Аян тӑрса пӗр кӗсменпе авӑсать.

Шлюпка, точно проснувшись, закачалась под его ногами; Аян греб стоя, одним веслом.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ӗненӗвне иккӗлентермешкӗн хӑтланма хӑякан ҫынна вӑл, Аян, вӑрӑм тунана лапчӑтнӑн кунтах, вырӑнтах вӗлернӗ пулӗччӗ.

Человек, рискнувший на попытку поколебать веру Аяна, был бы убит тут же на месте, как рука расплющивает комара.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян куҫӗсене ҫӗклет те тинӗсӗн нӳрлӗ, йӑлтӑркка сывлӑшне йӑл кулса ытамлать; пушӑлӑх ӑна аялалла тинкернӗ, чӗмсӗр куҫсем пек туйӑнать.

Аян подымал глаза и улыбался сырому, сверкающему морскому воздуху; пустота казалась ему только что опущенным, немым взглядом.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян патрона кӑларчӗ, пӑшал кӗпҫине ҫуса тасатрӗ, шлюпкӑна тарӑн ҫӗре сӗтӗрсе кӗчӗ — вӑл хыпаланать; унпа пӗрле, унран пӗр ҫеккунт та юлмасӑр, хулари ҫӳлле хӗр шывра чӗр куҫҫи таран ҫӳрет.

Аян вынул патрон, промыл ствол и вывел шлюпку на глубину — он торопился; вместе с ним, ни на секунду не оставляя его, ходила по колена в воде высокая городская девушка.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян ҫӗкленчӗ, аттине хыврӗ, салтӑнчӗ, кӑштах каллӗ-маллӗ уткаласа ура тупанӗсене ҫыранти ӑшӑ хӑйӑрпа ҫемҫетрӗ, шӑм-шакне хускатса ҫемҫетрӗ те йӑлтах чӗрӗлсе тӑчӗ.

Аян встал, разулся, походил немного взад и вперед, нежа натруженные подошвы в согретом песке берега, размялся и совершенно воскрес.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян ирӗн пуш хиртилле шӑплӑхӗнче куҫӗсене хыттӑн сӑтӑрчӗ, — йӗп-йӗпескер, хальтерех ҫеҫ ӗшенчӗклӗхре пулнӑран ӳсӗрскер тата вӑйсӑрскер.

Аян протер глаза в пустынной тишине утра, мокрый, хмельной и слабый от недавнего утомления.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Стелла! — кӑшкӑрчӗ Аян.

— Стелла! — крикнул Аян.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Шыв ҫисе якатнӑ шуҫлак чул пуҫ мӗлтлетет; кӗсмен шартлатрӗ те ӗмӗт татӑлнин вӑйӗпе рифран ҫапӑнчӗ, Аян сулӑнса кайрӗ те — кӑпӑкпа вӗрекен уҫлӑх ҫав самантрах шлюпкӑна айккинелле юхтарса куҫарчӗ.

Мелькнула скользкая, изъеденная водой каменная голова; весло с треском, с силой отчаяния ударилось в риф, Аян покачнулся, и в то же мгновение вскипающее пеной пространство отнесло шлюпку в сторону.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян ҫеккунтсерен кӗскелсе пыракан хушша тимлӗн, тӗплӗн пӑхса виҫрӗ.

Аян тщательно, напряженно измерял взглядом маленькое расстояние, сокращавшееся с каждой секундой.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Вӑл шыв ҫийӗн пуҫне пӗкнӗ вӑкӑр евӗр усӑннӑ; пӗтӗм вӑйран урса-тилӗрсе сӗкме хатӗрленет тейӗн; Аян кӗтет.

Он несколько склонялся над водой, подобно быку, опустившему голову для яростного удара; Аян ждал.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

— Кӳпех! — йӗрӗнсе тепӗр хут кӑшкӑрчӗ Аян.

— Жри же! — с презрением повторил Аян.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян ӳкрӗ; ҫӗкленсен вӑл шлюпка тӗпӗ шӑтасса тата ӑна вилӗм сӗтӗрсе каясса кӗтрӗ.

Аян упал; поднявшись, он ждал немедленной течи и смерти.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Май килнӗ таран лӑпланса Аян мӗн пур вӑйран кӑшкӑрчӗ:

Спокойный, насколько это было возможно, Аян крикнул:

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян уҫӑмсӑр хаярпа тулса пырать.

Глухой гнев наполнял Аяна.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян халӗ хирӗҫ тӑмасан та пултарать, вӑйӑ вӗҫленет ӗнтӗ.

Аян мог теперь совсем не сопротивляться, игра шла к концу.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Пысӑк хум шлюпкӑна ҫӗклерӗ, кӗсменсенчен пӗрне тӑпӑлтарса илсе ывӑтрӗ — Аян шартах сикрӗ, лӑштӑрах кайрӗ.

Вал поднял шлюпку, бросил, вырвал одно весло — Аян вздрогнул.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Аян куҫӗсене каллех ҫиҫӗмӗн сивӗ вучӗ алчӑратса ячӗ; вӗсене уҫрӗ те — самантлӑх ҫутӑпа ялкӑшакан, тӗттӗмре туллашакан, шыв ахрачӗпе, кӑпӑк аскӑнлӑхӗпе талккӑшпех тулса ларнӑ пыра курчӗ.

Снова холодный огонь молний зажмурил глаза Аяна; открыв их, он видел еще в беснующейся темноте залитый мгновенным светом пролив, превращенный в сплошную оргию пены и водяных пропастей.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех