Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Мачча айӗнче, вӑрӑм шнур ҫинче читлӗх ҫакӑнса тӑрать; унта кӗске хӳреллӗ чиж вӗҫӗмсӗр чӗвӗлтетет, сиккелет, читлӗх вӗҫӗмсӗр сулланса чӗтӗрет; кантӑрвӑрри пӗрчисем ҫӑмӑллӑн патлатса ҫӗре ӳкеҫҫӗ.

Под потолком, на длинном шнурке, висела клетка с короткохвостым чижом; он беспрестанно чирикал и прыгал, и клетка беспрестанно качалась и дрожала: конопляные зерна с легким стуком падали на пол.

VIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Курӑнмасть-и-ха? — ыйтрӗ вӑл хӑйӗн ҫамрӑк та сарлака питлӗ, янахӗ ҫине шурӑрах сухал пӗрчисем мамӑкланса тухнӑ, пӗчӗк те тӗксӗм куҫлӑ тарҫинчен.

Не видать еще? — спрашивал он у своего слуги, молодого и щекастого малого с беловатым пухом на подбородке и маленькими тусклыми глазенками.

I // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Фабий ӑна сӗртӗнчӗ те унӑн ҫи-пуҫӗ, ҫӳҫӗ ҫинче ҫумӑр тумламӗсем пуррине туйрӗ, ура тупанӗсем ҫинче — хӑйӑр пӗрчисем.

Он коснулся ее — и почувствовал на ее одежде, на ее волосах дождевые капли — а на подошвах ее обнаженных ног — песчинки.

VII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

Зимин каланӑ вӑхӑтра уҫланка хура пӗлӗт хупӑрласа илчӗ, юр пӗрчисем йӑлтӑртатми пулчӗҫ, сасартӑк вӑрман та тӗксӗмленчӗ.

Пока Зимин говорил, тяжелая туча нависла над поляной, снег перестал искриться, и в лесу сразу стало темнее.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Сывлӑшра юр пӗрчисем ҫаврӑнкаласа вӗҫеҫҫӗ.

В воздухе кружились редкие снежинки.

Ҫирӗм пиллӗкмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Мамӑк евӗр юр пӗрчисем куҫхарши ҫине ӳксе пӑхма кансӗрлеҫҫӗ.

Хлопья снега падали на ресницы, мешали глядеть.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Юр таптаннӑ, юнпа вараланнӑ, хытӑ кӑвак ҫӑм пӗрчисем выртаҫҫӗ.

Снег примят, кровь на нём, серая жёсткая шерсть.

Йӗр тӑрӑх // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 86–95 с.

Курӑк пӗрчисем тулса ҫитрӗҫ.

На злаках созрели зёрна.

Апат-ҫимӗҫ усрамалли хуралтӑ // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 45–72 с.

Катьӑн чӗркуҫҫийӗ ҫинче тулӑ пӗрчисем выртаҫҫӗ.

На коленях Кати лежали зерна пшеницы.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Шевле пӗрчисем чупкалаҫҫӗ кӑна.

И по потолку рассеялись звезды.

Планетари // Николай Ишентей. Николай Ишентей. Ырӑ ӗҫсен команди. Дмитрий Суслин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2013. — 18 с.

Ун куҫ харшийӗсемпе куҫ хӑрпӑкӗсем, шуранка питҫӑмартийӗсем ҫинче кӗрпе пек вӗтӗ юр пӗрчисем шӑрҫаланса ирӗлчӗҫ.

На бровях и ресницах ее, на бледном лице таяли крохотные снежинки.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Кӑвак ҫӳҫ пӗрчисем ҫеҫ нумай, мӑйӑхӗ те тата пӗтӗмпе пекех кӑвак.

Только седых волос много, и усы вон почти седые.

VI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн кӗре пичӗ тӑрӑх, питҫӑмартинчи тарӑн пӗркеленчӗксем ҫийӗн вӗтӗ шӑрҫа пек куҫҫуль пӗрчисем йӑпӑртатса юхса анчӗҫ.

По коричневому лицу ее, по глубоким морщинам на щеках катились мелкие, как бисер, слезинки.

III // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ачасем пӗр самантлӑха ниҫта хускалмасӑр ларчӗҫ, ҫӳлтен; ӑнсӑртран ӳкнӗ пек, юр пӗрчисем вӗҫсе анаҫҫӗ.

Куҫарса пулӑш

Пысӑк хыпар // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 29–33 с.

Каштанка, куҫ тӗкӗсем ҫине ларса тулнӑ юр пӗрчисем витӗр ҫав палламан ҫын ҫинелле пӑхрӗ те, хӑйӗн умӗнче сухалне хыртарнӑ, шыҫмак питлӗ, лутра, самӑр ҫын тӑнине курчӗ.

Каштанка поглядела на незнакомца сквозь снежинки, нависшие на ресницы, и увидела перед собой коротенького и толстенького человечка с бритым пухлым лицом.

II. Темӗнле палламан ҫын // Николай Пиктемир. Антон Чехов. Каштанка: калав; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1941. — 48 с.

Урисем хӑйне хӑй хирӗҫлесе чӗтӗрерӗҫ, пичӗ тӑрӑх сивӗ тар пӗрчисем юха-юха анчӗҫ.

Ноги противно дрожали, по лицу текли холодные капли пота.

3 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Сайра-сайра хутра ҫеҫ ансӑр пӗлӗт хушӑкӗнчен пӗччен ҫӑлтӑр самантлӑха сарӑ хӗлхемлӗн йӑлтлатса илет, унтан каллех ҫеҫенхире куҫ курми тӗттӗм хупласа хурать, телеграф пралукӗсем кассӑн-кассӑн вӗрекен ҫил варкӑшӗнче салхуллӑн шӑхӑраҫҫӗ, ҫӗр ҫине вӗтӗ шӑрҫа пек ҫумӑр пӗрчисем пӑт та пӑт пӑтлатса ӳкеҫҫӗ.

Редко-редко в крохотном просвете желтой искрой вспыхивала на миг одинокая звезда, и снова непроглядная темень окутывала степь, уныло свистал в телеграфных проводах ветер, срывался и падал на землю редкий и мелкий, как бисер, дождь.

XXVIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Старикӗн пит-куҫне хускалса тӑракан чӗре ҫурхахпа пиелесе, вӗсем сухал пӗрчисем хушшинче йӑпӑртатса чупаҫҫӗ, куҫ харшисенче йӑшӑлтатаҫҫӗ, унтан тата кӑвак сӑхманӑн тӑратмалла ҫухи ҫинче сӑрӑ сий пулса пуҫтарӑннӑ.

Они покрывали лицо старика живой, движущейся пеленою, кишели в бороде, копошились в бровях, серым слоем лежали на стоячем воротнике синего чекменя…

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Старикӗн усӑнарах тӑракан янах шӑммине хӗрлӗ мӑй тутрипе ҫыхнӑ та, хӑмач тӗс ҫумӗнче сухалӑн кӑтра кӑвак пӗрчисем пушшех те ҫуттӑн та шуррӑн курӑнаҫҫӗ.

Отвисшая нижняя челюсть старика была подвязана красным шейным платком, и на фоне красной материи седые курчеватые волосы бороды казались еще серебристое, белее.

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Унӑн сӑрӑ кӑвак тӗслӗ мамӑк тутӑрӗ ҫинче юр пӗрчисем йӑлтӑртатаҫҫӗ.

На сером пуховом платке ее искрился снег.

XXV // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.