Шырав

Шырав ĕçĕ:

тытӑнаҫҫӗ (тĕпĕ: тытӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Ачасем майӗпе хусканкалама, калаҫма тытӑнаҫҫӗ, тахӑшӗ кулса илет, тахӑшӗ сӗнӳ парать:
Постепенно ребята оживляются, кто-то смеется, кто-то предлагает:

9 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Эп пӗлсех тӑтӑм: унта халех ман сӑмахсене сӳтсе явма тытӑнаҫҫӗ.
Я знал: там сейчас будут обсуждать мои слова.

2 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Кӳлсе ҫӳремелли пӑлансем ҫеҫ тӑрса юлсан, вӗсене корале хӑваласа кӗртеҫҫӗ, мӑйракисенчен тыта-тыта, ҫавӑнтах кораль тунӑ нартӑсене кӳлме тытӑнаҫҫӗ.
Когда на месте останутся только ездовые олени, их загонят в кораль, начнут хватать за рога и тут же впрягать в нарты, из которых и состоит самый кораль.

Тавыль шкула каясшӑн // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ырантан пуҫласа комсомолецсем кӑмака ӗҫне вӗренме тытӑнаҫҫӗ.
Так что комсомольцы с завтрашнего дня печному делу учиться будут.

Переменӑри хирӗҫӳ // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ӗлӗкхи йӑлапа хӗрарӑмсем виле ҫинче хурлӑхлӑн йӗрсе хӳхлеме тытӑнаҫҫӗ.
Заунывно запричитали женщины, по старинному обычаю оплакивая покойника.

Директор каласа пани // Тани Юн. Шундик Н.Е. Инҫетри ҫурҫӗрте: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 340 с.

Ун пирки манран кулма тытӑнаҫҫӗ ӗнтӗ, — ах, епле кӑна кулӗҫ-ха!»
Смеяться будут надо мной из-за него, — ах, уж и будут!»

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Хирӗҫ тӑма тытӑнаҫҫӗ ҫынсем — тӗрӗс-и?
На дыбы встают люди — верно?

Тӗнче пӗтес кун килсе ҫитсен — вӗсем — ҫӑлтӑрсем ӗнтӗ, юр ҫунӑ пекех тӳперен ҫума тытӑнаҫҫӗ.
А когда придёт конец миру — они — снегом, звёзды-то, посыпятся с неба.

Лодкӑпа ҫывӑхланнӑ хыҫҫӑн, Сима халь Жукова тата ытларах килӗштерми пулчӗ: хӑш чухне асӗнче вӑл ҫав этемӗн тачка, хӗп-хӗрлӗ аллисем унӑн хӗр-тусӗн учӗ патнелле епле тӑсӑлнине курать те — вара ҫамрӑк йӗкӗтӗн кӑкрине ҫӑтӑрах сивӗ тытса лартать, урисем чӗтреме тытӑнаҫҫӗ, вӑл куҫӗсене тискеррӗн чарса пӑрахать те хуйхӑпа асапланса мӗкӗрсе ярать.
После того, как Сима сблизился с Лодкой, Жуков стал ещё более неприятен ему: порою он представлял себе, как толстые красные руки этого человека тянутся к телу его подруги — тогда в груди юноши разливался острый холод, ноги дрожали, он дико выкатывал глаза и мычал от горя.

Унӑн ҫаврашка пуҫӗ ҫинчи тата хӗремесленсе кайнӑ питҫӑмартисем ҫинчи хӗп-хӗрлӗ шӑрчӗ чӑшӑлах вирелле тӑрать, куҫӗсем те хӑраса ӳкнӗ пекех мӑчлатма тытӑнаҫҫӗ.
Рыжая щетина на его круглой голове и багровых щеках встаёт дыбом, и глаза мигают, словно от испуга.

Анчах та — слобода ҫыннисем ун патне пырса тӑрсанах, унӑн чӑрсӑрлӑхне ырласа ик-виҫӗ ӑшӑ сӑмах каласанах, — сасартӑках вӑл, ҫул хӗрринчи тусан пуснӑ хурӑна, нумайччен ҫумӑр курмасӑр типсе ларнӑ хыҫҫӑн, ҫумӑр ҫуса уҫӑлтарнӑ евӗр, пӗтӗмпех улшӑнса, ҫӗнелсе каять, илемлӗ куҫӗсем унӑн каллех ачаш вут-кӑварпа йӑлкӑшма тытӑнаҫҫӗ, курпунланнӑ ҫурӑмӗ тӳрленсе тӑрать, вӑйлӑ аллисем палланӑ ҫынсене юратса ыталаҫҫӗ.
Но — стоило слобожанам подойти к нему, сказать несколько ласковых похвал его удали, — он вдруг весь обновлялся, точно придорожная пыльная берёза, омытая дождём после долгой засухи; снова красивые глаза вспыхивали ласковым огнём, выпрямлялась согнутая спина, сильные руки любовно обнимали знакомых.

— Ну, халӗ ӗнтӗ лешсем Ҫӗпӗре ҫӑтма тытӑнаҫҫӗ, кусем хайхи — ку енчен килсе тӑрӑнаҫҫӗ!
— Ну, теперь те будут Сибирь заглатывать, а эти — отсюда навалятся!

Халех, акӑ, пӑхсах тӑр, пӗр-пӗрне хирӗҫ перкелешме тытӑнаҫҫӗ, — терӗ вӑл, Ильсеяра чӳрече патӗнчен пӑрса.
Того гляди, перестрелка начнется, — сказал он, оттаскивая Ильсеяр от окна.

ХII // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Тӑван ҫӗршывне килнӗ-килменех йӑва ҫавӑрма, пурнӑҫ тума тытӑнаҫҫӗ.
Прилетели на родину и захлопотали над гнёздами, устраивая жизнь.

Чиесем чечеке лараҫҫӗ // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Пуйӑссем те, чарӑнса тӑрса, кӑшкӑртма тытӑнаҫҫӗ.
Стали на всех путях поезда и гудели.

Тӑрӑр, юлташсем! // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Ҫар ҫыннисем хыҫҫӑн рабочисемпе хресченсен колоннисем иртме тытӑнаҫҫӗ.
И потянулись рабочие колонны.

Ҫынсем те макӑрма тытӑнаҫҫӗ.
И люди заплакали.

Каҫ пулсанах ялтӑртатма тытӑнаҫҫӗ.
Как вечер, так и засветится.

Пӑр юрланӑ чух // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Кунта та ӑна кӗскетсе НЭП тесе калама тытӑнаҫҫӗ.
Так и здесь сократили, и получилось название — нэп.

Мӗн вӑл НЭП? // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Яланхи пухусенчи пекех президиум суйлама тытӑнаҫҫӗ.
Начались выборы президиума, как всегда на собраниях.

Комсомол // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика