Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӳрече сăмах пирĕн базăра пур.
чӳрече (тĕпĕ: чӳрече) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Таҫта ҫӳлте чӳрече хуппи шаклатрӗ, унтан сасӑ илтӗнчӗ:

Где-то наверху стукнул ставень, и раздался голос:

XXXVII. Бомба // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Кашни кун чӳрече янаххи ҫинче ларса, Петя Гаврика кӗтет.

Ежедневно, сидя на подоконнике, Петя дожидался Гаврика.

XXXVI. Йывӑр сумка // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ҫапах та пӗр ҫын, чӳрече патне чупса пырса, чул ҫине тӑрса кӑшкӑрса ярать: «Сывӑ пултӑр ирӗклӗх!»

А вольный один все-таки успел подбежать к окну, стал на камень и как закричит: «Да здравствует свобода!»

XXXIII. Ушкисем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Ача хӑранипе тата сивӗрен чӗтресе, пӑр пек сивӗ чӳрече янаххи ҫинче ларнӑ, питне вӑл ҫумӑрпа йӗпеннӗ кантӑк ҫумнех хурса, тӗттӗм урамалла куҫне илмесӗр пӑхнӑ, ӑна халӗ те унта вилӗм ҫӳренӗ пек туйӑннӑ.

Дрожа от страха и холода, мальчик сидел на ледяном подоконнике пустой кухни, припав к облитому дождем стеклу, не в силах отвести глаза от темноты, в которой еще чудилось присутствие смерти.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чӳрече патӗнче ан ашкӑнӑр! — илтӗнчӗ сасартӑк хаяр сасӑ.

— А ну, не балуйся под окнами! — раздался вдруг грубый голос.

XXII. Ҫывӑхри армансем // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пас тытнӑ чӳрече витӗр курӑнсах та каймарӗ-ха вӑл.

Она была почти не видна за снежным, матовым, мутным стеклом.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл та ман пекех аллаппине куҫӗ ҫийӗн тытрӗ те вара эпӗ пас тытнӑ чӳрече витӗр ситрелчӗклӗн курӑнакан кӗленче витӗр унӑн питне куртӑм.

Так же как я, она поставила ладонь козырьком над глазами, и сквозь дробящийся гранями иней я увидел чьё-то тоже дробящееся за мутным стеклом лицо.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл кунтӑк ҫине е чӑматан ҫине пӗшкӗнсе тӑратчӗ пулмалла, эпӗ шаккасанах тӳремӗн тӑчӗ те чӳрече патнелле пычӗ.

Казалось, женщина стояла, склонившись над корзиной или чемоданом, а теперь выпрямилась, когда я постучал, и подошла к окну.

Иккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ашшӗ пӗр хускалмасӑр, сиввӗн чӳрече ҫинелле пӑхса ларать.

Отец смотрел очень серьезно и очень неподвижно в окно.

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пурҫӑн йывӑҫӗн ҫинҫе, пӗкӗ пек авӑнса аннӑ турачӗ ҫине ларса, чӳрече айнех пырса чӗриклетекен ҫерҫи сасси те илтӗнмест кунта.

Не было слышно свежего чириканья воробья, качающегося чуть ли не в самом окне на тоненькой веточке шелковицы, согнутой под ним в дугу.

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Хӗвелӗн типӗ пайӑрки, чӳрече хуппи ҫурӑкӗ витӗр кӗрсе, пӳлӗм урлах каҫса кайнӑ.

Сухой луч солнца, пробившийся в щель ставня, пересекал комнату.

XX. Ирхине // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Салтаксем, чӳрече патне пырса капланса, ачана кӑшкӑрма тата шӑхӑрма пуҫларӗҫ:

Но солдаты сгрудились на подоконнике, крича и свистя мальчику:

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Салтаксем тин ҫеҫ апат ҫинӗ те чӳрече умӗнче кашӑксене ҫӑваҫҫӗ.

Солдаты как раз только что пообедали и полоскали на подоконнике ложки.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Чӳрече ҫинче вӗсен тиркӗсем е йывӑҫ кашӑксем типсе выртаҫҫӗ.

На окнах у них вечно сушились миски и деревянные ложки.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Писарьсем пӗчченшерӗн, шухӑша кайса, решеткеллӗ чӳрече умӗнче, хӑйсен тимӗр койкисем ҫинче, мундирӗсене хывса гитара каласа ларнӑ.

Писаря одиноко и меланхолично сидели на железных койках у себя за решеткой и, сняв мундиры, тихонько наигрывали на гитарах.

XIV. «Кӗҫӗн чинсем» // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл ура ҫине тӑчӗ те уксахласа — протезпаччӗ вӑл — чӳрече патне пычӗ.

Он встал и, прихрамывая — он был на протезе, — подошёл к окну.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗр самантлӑха пӗри те сӑмах хушмарӑмӑр, анчах лере, чӳрече тулашӗнче чӗлхесӗр калаҫу тӑрать — вӑл калаҫу Енисейӗн манӑҫнӑ ҫыранне чи малтанхи совет ҫынни ура ярса пуссанах пуҫланнӑ.

Это была минута молчания, когда мы не говорили ни слова, но там, за окном, шёл властный немой разговор — разговор, который начался в ту минуту, когда советский человек впервые вступил на забытые берега Енисея.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Эпир ҫемҫе пукансем ҫинче ларатпӑр, анлӑ чӳрече витӗр шыв хӗрринчен тайга патне иртекен ҫӗнӗ урамсен панорами курӑнать.

Мы сидели вкреслах у широкого окна, из которого открывалась панорама новых улиц, бегущих от прибрежья к тайге.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Анне! — чӳрече янахӗ ҫинчен сиксе анчӗ те пӳртрен чупса тухса кайрӗ Роза.

— Мама! — спрыгнула с подоконника и выбежала из дома Роза.

Кӗл чечексем // Валентина Элиме. Килти архив

Роза чӳрече янахӗ ҫине хӑпарса ларнӑ та шӑннӑ кантӑка пӳрнипе сӑтӑрса, ӑшӑ сывлӑшӗпе вӗре-вӗре ирӗлтерет.

Роза уселась на подоконнике и оттаивал пальцем замерзшее стекло, обдувала теплым воздухом.

Кӗл чечексем // Валентина Элиме. Килти архив

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех