Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӳрече сăмах пирĕн базăра пур.
чӳрече (тĕпĕ: чӳрече) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫиччӗ виҫ те пӗрре кас тенине чӳрече кантӑклаканӑн никамран хытӑрах астумаллине лайӑх пӗлет вӑл.

Семь раз отмерь, один — отрежь, эту пословицу он хорошо помнил.

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

Кун пысӑкӑш кантӑк куҫӗ тупма та…», — ҫапла шутланӑ май чӳрече куҫӗн урлӑш-тӑршшӗне шитпе виҫме пикенчӗ.

Где можно такого размера стекло-то найти…» Мысли так и крутились в голове, как бы починить разбитое окно?

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

Чӳрече патнерех пычӗ.

Подошел к окну поближе.

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

Мефодий Иванович чӳрече умне пычӗ, градусник пӑхрӗ.

Мефодий Иванович подошел к окну, взглянул на термометр.

Ванчӑк чӳрече // Денис Гордеев. «Халӑх шкулӗ – Народная школа» №5/2019 стр. 56-60

Хӑй кимӗ ҫинче ларать, пирӗн чӳрече еннелле пӑхса, янӑравлӑ сассипе: «Эй, эрех тата ҫырткаламалли ҫук-и сирӗн», тесе кӑшкӑрать.

Сидит в лодке и так звонко кричит он нам в окна: «Эй, нет ли у вас вина… и поесть мне?»

II сыпӑк // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 50–69 стр.

Чӳрече ҫинчи тимӗрӗ пӗтнӗ.

— Железо, что на окне стояло, вышло.

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

Тутине мӑн тутӑрпа хупласа кулкаласа, Григорий аттен кухаркки — Пӑлаки пӗчӗкҫӗ чӳрече умне пырса тӑрать.

К окошечку, закрывая рот шалью и ухмыляясь, подходит кухарка отца Григория, Пелагея.

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

Чирлӗ ҫын приемныйран тухса коридортан аптека тухакан пӗчӗкҫӗ чӳрече патнелле утать.

Больной выходит из приемной и идет к окошечку, ведущему из коридора в аптеку.

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

Рецептне Кузьма Егоров стенана касса тунӑ пӗчӗкҫӗ чӳрече витӗр пӑрахать те тепӗр чирлӗ ҫынна кӗме чӗнет.

Кузьма Егоров бросает рецепт в аптеку через окошечко, сделанное в стене, и вызывает следующего больного.

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

«Rp. Liquor ferri 3 гр. леш, чӳрече ҫинче тӑраканнине, ҫӳлӗк ҫине хунине, хӑйсӗр уҫма хушманнине, вуншар тумлам кунне виҫӗ хутчен. Мария Заплаксинӑна».

«Rp. Liquor ferri 3 гр. того, что на окне стоит, а то, что на полке Иван Яковлич не велели без него распечатывать по десяти капель три раза в день Марьи Заплаксиной».

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

Чӳрече еннелле ҫавӑрӑнса тӑратчӗ те пӑшӑлтаткаласа илетчӗ, суркалатчӗ, шӑл ыратни вара лӑштӑрах пулатчӗ.

Бывало, отвернется к окошку, пошепчет, поплюет — и как рукой!

Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.

Кунта виҫӗ пӗчӗкҫеҫ чӳрече, вӗсем, острогри пек, тимӗр решёткӑллӑ.

С тремя решетчатыми, словно острожными, окошечками.

Кулак йӑви // Василий Алагер. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 27–33 стр.

Сирӗн мӗн пӗр шӑналӑкпа тиемелӗх ҫурт ҫеҫ вӗт, икӗ чӳрече пекки ҫеҫ, манӑн, епле пулсан та, вӑрҫӑчченхи ҫурт, пысӑк ҫурт.

У вас что — закуток, два оконца, а у меня, как-никак, довоенный дом, раздолье.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Захар пӳртелле пӑхрӗ, унтан чӳрече хупписене хупрӗ те, тӑпрас ҫине ларчӗ.

ед Захар заглянул в избу, потом осторожно прикрыл створки окна и опустился на завалинку.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Унта пушӑ банкӑ выртать, чӳрече хашакӗ ҫинчен ӑна такам тӗртсе янӑ курӑнать.

Тут же лежала пустая жестяная банка, кто-то, видно, опрокинул ее с подоконника.

35-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Ку кӑна ҫитменччӗ-ха ӑна! — Татьяна Родионовна банка ҫине пӑхрӗ, кӑмӑлсӑр пулса, банкине чӳрече хашакӗ ҫине лартрӗ, унтан халӑх ҫине пӑхса ҫирӗппӗн ҫапла каларӗ: — Мӗн тӑвар, юлташсем, разведка тӗрӗс пӗлтерчӗ.

— Вот не было печали! — Татьяна Родионовна заглянула в банку, с досадой поставила ее на подоконник и решительно обратилась к собравшимся: — Что ж, граждане, разведка донесла правильно.

35-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах лешӗ кравать ҫинчен мелсӗррӗн шуса анчӗ те чӳрече патне пырса тӑчӗ.

Но он неловко сполз с кровати и отошел к окну.

34-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Санька чӳрече патнелле ыткӑнчӗ, анчах унта никам та ҫук.

— Санька кинулся к окну, но там уже никого не было.

19-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Мӗншӗн эсӗ каллех чӳрече патне куҫса лартӑн?

— Почему ты опять перебрался к окну?

5-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Санька чӳрече умне тӗренчӗ.

Санька припал к окну.

5-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех