Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

кансӗр сăмах пирĕн базăра пур.
кансӗр (тĕпĕ: кансӗр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӑна ларма питӗ кансӗр пулас — хутран тунӑ чул ҫӑтӑртатса силленет, анчах та вӑл, хӑйӗн кукӑр ури вӗҫӗнче, аялта, шуйттансем ҫылӑха кӗнӗ ҫынсене хӗненине асӑрхаса ларнӑ пирки, ҫавна сисмест те пулмалла.

Ему, должно быть, очень неудобно сидеть — бумажный камень трещит и качается, но он будто бы не замечает этого, наблюдая, как внизу, у его кривых ног, черти расправляются с грешниками.

Кичемлӗх патшалӑхӗ // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 671–683 стр.

Вӑл, кун-каҫиччен кавлесе, хырӑмне тем чухлӗ тӗрлӗрен апат чыхса тултарнӑ та, халӗ ӑна пӑчӑ, ҫывӑрма кансӗр, вӑл хӑрушӑ, усал тӗлӗксем курать.

Оно слишком много пожрало за день разной пищи, ему жарко, неловко и снятся дурные, тяжелые сны.

Сарӑ шуйттан хули // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 659–670 стр.

Ольга, хӑйне ларма кансӗр пулнӑ пек, тӳрленсе ларчӗ, анчах ним те чӗнмерӗ.

Она переменила положение в кресле, как будто ей неловко было сидеть, но ничего не сказала.

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Акӑ ҫакӑнта… аллӑра парӑр-ха, темӗн кансӗрлет, тем йывӑрскер выртнӑн туйӑнать, чул евӗр, тарӑн тинӗсре пулнӑ пек, ҫав вӑхӑтрах, тӗлӗнмелле, хуйхӑ чухне те, телей чухне те ӑшчикре пӗр туйӑм: йывӑр, сывлама та кансӗр, йӗрес килет!

Вот здесь… дайте руку, что-то мешает, как будто лежит что-нибудь тяжелое, точно камень, как бывает в глубоком горе, а между тем, странно, и в горе и в счастье, в организме один и тот же процесс: тяжело, почти больно дышать, хочется плакать!

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Пӑрахут пӗр вӗҫӗм чӳхеннӗ чух хӗвеле окуляр ҫине лектерме питӗ кансӗр.

Нужно было поймать в окуляр изображение солнца, когда пароход качает без конца.

Саккӑрмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Ҫавна май шурӑ парӑссем ҫумӗнчи матроссене асӑрхама кансӗр пулнӑ.

Матросы были мало заметны на фоне белых парусов.

Ҫиччӗмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Тӗттӗмре ӗҫлеме пушшех кансӗр ӗнтӗ, нимӗн те курӑнман чухне шывра ура тупанӗпе хыпашласа утма тивет.

Тогда это особенно тяжело, потому что темно, приходится идти на ощупь.

Улттӑмӗш пай // Галина Матвеева. Яновская, Жозефина Исаковна. Карап ӑсти: повесть; вырӑсларан Г. Матвеева куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 2012. — 205 с.

Ҫитӗнсе, ҫын пулса ҫитсен килтӗр акӑ эсир тӑван хулана, вӑл улшӑнса пынине кура палласа илмешкӗн те кансӗр тетӗр-ха.

 — Зрелые, законченные люди, вы приехали в родной город и вот говорите, что его трудно узнать, так он изменился.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Кӑна майлаштарса каласа пама кансӗр те, анчах илетӗнех.

 — Это трудно формулировать, но получишь.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах куҫкӗскисене те, кавирсене те, чечексемпе амурсен сӑнӗсене ӳкерсе тӗрленӗ маччана та хӑнӑхасси ытла кансӗр мар иккен.

Но оказалось, что к зеркалам, коврам, потолку, на котором были нарисованы цветы и амуры, совсем нетрудно привыкнуть.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫак ҫырӑва татмашкӑн, санпа, хаклӑ Машукӑм, юлашки хут ҫапла калаҫса уйрӑлмашкӑн мана питӗ кансӗр.

Трудно мне оторваться от этого письма, от последнего разговора с тобой, дорогая Маша.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

— Эпӗ вара сана манпа мӗнле кансӗр тесе шухӑшлаттӑм.

— А я думала, как тебе было трудно со мною.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Сахалтарах юратнӑ ҫав эпӗ сана, хӑвна манпа мӗнле кансӗр иккенне те манса пынӑ.

Что я мало любил тебя и забывал о том, как тебе трудно со мною.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Епле каласа парас иккен тӗл пулнӑ чухнехи пирвайхи минутсене, ун пит-куҫӗнчен пӑхса хам ӑсран кайса тӑнине, чуптунӑ хыҫҫӑн каллех пит-куҫне пӑхса тӑнине, ыйтма тытӑнсах хама-хам пӳлнине епле каласа парас-ши, эпӗ мӗн ҫинчен ыйтни тахҫан, пин ҫул каялла пулса иртнӗ-ҫке, вӑл Ленинградра пурӑннӑ чух мӗнле асапланса выҫӑхни питӗ хӑрушӑ пулнӑ пулсан та, мана курасса шанчӑкне ҫухатнӑ пулсан та, ҫавсем пурте иртнӗ ӗнтӗ, ҫухалнӑ, акӑ халь вӑл ман умра, эпӗ ӑна каллех ыталаса илме пултаратӑп — тупата, кӑна ӗненме те кансӗр!

Как рассказать о первых минутах нашей встречи, о беспамятстве, с которым я вглядывался в её лицо, целовал и снова вглядывался, начинал спрашивать и перебивал себя, потому что всё, о чём я спрашивал, было давно, тысячу лет назад… И как бы ни было страшно то, что она мучилась и умирала от голода в Ленинграде и перестала надеяться, что увидит меня, но всё это прошло, миновало, и вот она стоит передо мной, и я могу обнять её… Господи, этому невозможно поверить!..

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Кунти шӑтӑкра мӗн-мӗн кӑна тупнине пурне те каласа тухмашкӑн та кансӗр.

Трудно даже приблизительно перечислить все предметы, которые были найдены в этой ложбине.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Арктикӑри тинӗссен евӗр пушлӑхӗ, ҫав вӗҫӗ-хӗррисӗр пушлӑхра пытанса тӑран аран-аран палӑракан ҫар карапне тупасси питӗ кансӗр ӗҫ.

Однообразна пустыня арктических морей, трудно найти замаскированную, чуть заметную полоску военного корабля в этой беспредельной пустыне.

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тупассипе путарассине нимӗнпе те танлаштарма ҫук, пӗрремӗш ӗҫ калама ҫук кансӗр те кӑткӑс!

Нельзя было даже сравнивать, насколько первое было сложнее второго!

Улттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Манпа сана кансӗр пулнине пӗлетӗп эпӗ, эс хӑрасах тӑнӑ маншӑн, пӗтӗм кун-ҫулӑмӑрта эпир иксӗмӗр ют витӗ айӗнче ҫеҫ курнӑҫаттӑмӑр, элле чухламастӑп-и вара хӗрарӑмшӑн тӑван вучах епле кирлӗ иккенне?

Я знаю, тебе было трудно со мной: ты очень боялась за меня, всю жизнь мы встречались под чужой крышей. А разве я не понимаю, как нужен, как важен для женщины дом?

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах Катя эпӗ ӑҫта иккенне пӗлмен чухне ҫеҫ, манпа мӗн пулнине пӗлмен чухне ҫеҫ кансӗр тетчӗ.

Но Катя говорила, что ей было трудно, только когда она не знала, где я и что со мной.

Пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ку маншӑн питӗ кансӗр ӗҫчӗ, эпӗ канцеляри ӗҫне ытла та юратмастӑп.

Это было мукой для меня: я не умею писать канцелярских бумаг.

Ҫирӗммӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех