Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Аленка (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ухмахсем, — пӑшӑлтатрӗ Алёнка.

— Дураки, — прошептала Аленка.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Хыҫҫӑнах Алёнка та выртрӗ.

За мной Аленка.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Алёнка мана алӑран ҫавӑрса тытрӗ.

Аленка схватила меня за руку.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Сирӗн тата упасем ҫук-и? — ыйтрӗ Алёнка.

— А медведей у вас нет? — спросила Аленка.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Икӗ мулкач, — терӗ Алёнка, тепӗр еннелле пӑхса.

 — Два зайца, — сказала Аленка, глядя совсем в другую сторону.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Ман хыҫҫӑн Алёнка курӑнчӗ.

Вслед за мной показалась Аленка.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Алёнка вуланӑ романсенче те хурахсем ҫулҫӳревҫӗсен куҫӗсене хура татӑксемпе ҫыхнӑ.

И в романах, которые читает Аленка, путешественникам разбойники набрасывали на глаза черные повязки.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Манӑн та-и? — ыйтрӗ Алёнка.

— И мне? — спросила Аленка.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Халӗ эсӗ: «Ҫӗр хуппи, уҫӑл!» — тетӗн те, эпир вара утрав ҫине улӑхса та тӑратпӑр, — терӗ Алёнка.

— Сейчас ты скажешь: «Сезам отворись!» — и мы очутимся на острове, сказала Аленка.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Кӑтарт, — терӗ Алёнка.

— Покажи, — сказала Аленка.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Мана кунта килӗшет, — терӗ Алёнка.

— Мне здесь нравится, — сказала Аленка.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Эпир виҫҫӗн — эпӗ, Алёнка тата Коля — утрав патнелле ишсе кайрӑмӑр.

Втроем — я, Аленка и Коля — мы подплыли к острову.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Эпӗ ӑнлантӑм, Алёнка манран хӑпмастех.

Я понял, что от Аленки не отвяжешься.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Урӑх чух ун пек каласан, Алёнка кӑшкӑрса тӑкатчӗ-ха, халӗ вара ыйтрӗ кӑна:

В другой бы раз Аленка так и взвилась, а тут лишь спросила:

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Пӗрле илсе каятӑн-и мана? — ыйтрӗ Алёнка.

— Возьмешь? — спросила Аленка.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Тутлӑ-и? — ыйтрӗ Алёнка.

— Вкусно? — спросила Аленка.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Алёнка сӗтел ҫинчен чашӑк-тирӗке пуҫтарчӗ, тӗпелти сӗтел сунтӑхӗнче тем чӑштӑртаттарнӑ хыҫҫӑн ман ума ҫутӑ хутпа чӗркенӗ шоколад пырса хучӗ.

Аленка убрала посуду, порылась в кухонном столе и положила передо мной кусочек шоколада в блестящей обертке.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

— Бомба тупрӑр-и? — сиксе тӑчӗ Алёнка.

— Бомбу нашли? — оживилась Аленка.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Алёнка мана хирӗҫ вырнаҫрӗ те эпӗ ҫинине пӑхса ларать.

Аленка сидела напротив и смотрела на меня.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Ӑшӑтмалла-и? — ыйтрӗ Алёнка.

Подогреть? — спросила Алёнка.

Вунҫиччӗмӗш сыпӑк // Виссарион Синичкин. Козлов В.Ф. Чул утрав президенчӗ: повесть. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1983 — 224 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех