Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Чӳречисем те ҫӗмрӗлмен пек, фасачӗ те халӗ ҫеҫ сӑрланипе хӗвел ҫинче йӑлтӑртатнӑ пек капӑрӑн ҫуталса тӑрать.

Окна были целы, фасад нарядно отсвечивал, точно свежая краска ещё блестела на солнце.

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вырӑн ҫинче выртнӑ вӑхӑтра тупӑпа пенӗрен вилесси пулатчӗ, урамсене пирвайхи юр хӳсе кайнӑччӗ, Ленинград ҫыннисенчен нумайӑшӗ ӑшӑ кунсем чухнех казарма пурнӑҫне куҫнӑччӗ те, килӗсене таврӑнманнипе вӗсен чӳречисем те уҫах тӑратчӗҫ, ҫаксене кура хам шӑпама ӳкнӗ хуйхӑ та ҫӑмӑлтарах пек туйӑнатчӗ.

где можно было попасть под артиллерийский снаряд, лёжа в своей постели, где улицы были занесены первым снегом, а окна стояли открытыми, потому что многие ленинградцы, когда ещё было тепло, перешли на казарменное положение и уже не вернулись домой.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Магазин чӳречисем умӗнчи йывӑҫ питлӗхсем кивелме ӗлкӗрнӗ ӗнтӗ, ҫуркаланнӑ; садсемпе парксенчи траншейсемпе шӑтӑк-хушӑксем ӳссе ларнӑ; хваттерсенче иртенпех тӗттӗм, мӗншӗн тесен яра кун хушшинче темиҫе тревога пулса иртет, пӗрмаях чӳречесене уҫса хупма та ӗлкӗрес ҫук.

Деревянные щиты перед окнами магазинов уже постарели, потрескались, облупились; в садах и парках давно заросли травой щели и траншеи; в квартирах с утра был полумрак, потому что тревога объявлялась по многу раз в день и не имело смысла всё время открывать и закрывать ставни.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пысӑк хӑна пӳлӗмӗн чӳречисем ҫара, вӗсен каррисене сӑптӑра-сӑптӑра илнӗ.

С окон большой гостиной были содраны шторы.

27 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Музей чӳречисем хупӑччӗ, вӗсене халь ярах уҫса янӑ, чӳрече сӑлӑпӗсем мӑкӑлтана-мӑкӑлтана тухнӑ.

И музей, на окнах которого все ставни были распахнуты и железные засовы висели словно вывихнутые.

25 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӗсен тӗкӗр чӳречисем хӑнӑхман тул ҫутипе халь-халь хупланса ларассӑн туйӑнать — ӗлӗк вӗсем кун ҫути курман.

Мне казалось, что зеркальные окна у них должны сейчас зажмуриться от непривычного света — ведь они привыкли быть под землей.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Тем тӑршшӗ составсем, пире хӑваласа ҫитсе, иртсе каяҫҫӗ, кашни вагон ҫинче хӗрлӗ хӗрес, хӗрес тавра шурӑ ҫаврашка, Пирӗн ҫумран майӗпен иртнӗ май, эпир вӗсен чӳречисем витер лампӑсен сӗт евӗр ҫуттинче йӑлтӑркка никель тыткӑчсем, хирурги инструменчӗсем, шап-шурӑ питсем, тӗссӗрленнӗ тутасем, тем пысӑкӑш куҫсем, бинтланӑ пуҫсем, сентресем ҫинчен усӑнса пыракан татӑк алӑсем, йывӑҫ урасем куратпӑр…

Нас обгоняют длинные составы с большим красным крестом в белом круге, нарисованном на всех вагонах, и пока поезд, замедлив ход, проходит мимо нашего состава, мы видим там, за проплывающими окнами, молочный свет ламп, никелевые поручни, хирургический блеск инструментов, бледные лица, обескровленные губы, большие глаза, забинтованные головы, свисающие с верхних полок культяпки, костыли…

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пӗр вагон ҫулӑмпа ҫунать, унӑн чӳречисем витӗр, пусмисем урлӑ, алӑри япалисене ҫӗклесе, пиҫсе пӗтнӗ ҫынсем сике-сике тухаҫҫӗ.

Один вагон горел, и из него — из окон, с подножек — выпрыгивали обожженные люди, вытаскивая узлы и чемоданы.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унччен те пулмарӗ, урам леш енчи пысӑк ҫуртӑн ҫӳлти чӳречисем ҫине темӗнле ташлакан ҫутӑсем ӳкрӗҫ.

И вдруг в окнах верхнего этажа большого дома на другой стороне улицы я увидела отражение каких-то маленьких пляшущих огней.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Унӑн карлӑкӗсем, чӳречисем хӗрлӗ ҫутӑпа йӑмӑхса кайрӗҫ.

Красным светом загорелись поручни, наши огни отразились в стеклах.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Чӳречесем халь хӑвӑртрах тӗттӗмлене пуҫларӗҫ, хӗрлӗ ялтӑркка ҫутӑ Оружейнӑй урама тухакан чи хӗрринчи пӳртӗн аяккинчи чӳречисем ҫинче кӑна ялкӑшса тӑрать; эп вӗреннӗ чух ҫав ҫуртра Мускав совечӗн художественнӑй подотделӗ ӗҫлетчӗ.

Теперь окна стали быстро темнеть, и красноватый отсвет держался только в двух крайних окнах крайнего дома, выходящего на Оружейный; в этом доме, когда я учился, был художественный подотдел Московского Совета.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Авалхи лутра решеткисене чӳречисем ҫумӗнчен илсе пӑрахнӑ.

старинные низкие решетки были сняты с окон,

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Каюта чӳречисем куҫкӗски евӗр ҫутӑ, вӗсем ҫинче ҫӳҫеллӗ пурҫӑн карӑсем ҫакӑнса тӑраҫҫӗ.

На зеркальных окнах яхты висели шелковые занавески с помпончиками.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Хӗвел питӗнче каютӑн ҫутӑ чӳречисем, борт тата иллюминатӑрсем ҫинчи пӑхӑр пайӗсем ялтӑраса тӑраҫҫӗ; улалатса сӑрланӑ палубӑна лакпа витнӗ, ун ҫинчи вентиляторсем, хӗрлӗ ҫӑварӗсене чавка пек карса, йӗс мӑйӗсене кукӑртса тӑраҫҫӗ.

На солнце сверкали зеркальные окна каюты, медная отделка борта и иллюминаторов; на полосатой лакированной палубе, выгнув короткие медные шеи, по-галочьи разинули красные глотки вентиляторы.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӑл вилӗ ҫуртсен чӳречисем ҫине шикленсе пӑхса пырать.

Он подозрительно всматривается в мертвые окна домов.

9 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Йӗри-тавра утланнӑ велосипедсем хисеплӗн ташласа пыраҫҫӗ, ачасем мана ҫӳлӗ ҫуртӑн ҫӳлти чӳречисем ҫине тӗллесе кӑтартаҫҫӗ.

Вокруг меня гарцевали на самокатах, мне показывали на окна верхнего этажа высокого дома.

6 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Пирӗн палатӑн чӳречисем сад енне тухаҫҫӗ, ҫилпе хумханакан йывӑҫ тӑррисем питӗ лайӑх курӑнаҫҫӗ.

Окна нашей палаты выходили в сад, и видны были вершины деревьев, качавшиеся от ветра.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫурчӗ унӑн дача евӗрлӗ, веранда пур, чӳречисем хупӑнаҫҫӗ.

в деревянном одноэтажном флигеле со ставнями и верандой, похожем на дачу.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ҫивиттийӗ чалӑшнӑ, чӳречисем ванса пӗтнӗ, тӗпри пӗренисем те авӑнса ларнӑ унӑн.

Крыша у него была кривая, окна выбиты, нижние венцы согнулись.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ак хайхи эпир унпа телейлӗ ҫынна сыхлама весен чӳречисем патне тухса кайрӑмӑр.

Вот мы с ним и отправились под окна, чтоб подстеречь счастливца.

Июнӗн 16-мӗшӗ // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964