Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Эх сăмах пирĕн базăра пур.
Эх (тĕпĕ: эх) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
«Эх инкеҫӗм, — теп, — инкеҫӗм, Ҫын сӑмахне ан итле, — теп, — Сӳпӗлтетчӗр те калаҫчӑр.

«Тетя, милая тетечка, Пусть болтают, что вздумают Люди, соседи ближние.

ХХХI. Алтӑнӑври улах // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эх, Кандов, тӗрӗксене эс ҫатан витӗр те курман пулмалла-ха, — терӗ пупсенчен пӗри.

— Эх, Кандов, видно, ты и не нюхал еще турецкие порядки! — заметил один из священников.

XXVI. Чӗнмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эх, инкек ҫине синкек-ҫке! — тесе хучӗ вӑл пуҫне ик аллипе те хӗссе тытса.

Ах ты, горе горькое! — проговорил он, схватившись за голову.

ХХIV. Икӗ ӑрӑм // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эх, Исус Христос турӑ, каҫар, тархасшӑн, ҫын илӗртмӗш пирки сӳпӗлтетсе ҫылӑха та кӗрес пур…

Ох, Иисусе Христе, прости, господи, согрешишь тут с этими мирскими соблазнами…

XXII. Ставри пуп патӗнче хӑнара // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Юррисене кӑна итлесе пӑх: «ах» та «эх» тенине пӗрре илтес ҫук, вӗсемшӗн хӗҫ те пӑшал пултӑр.

А песни послушай: теперь уж не услышишь «ахов» да «охов», а все о ружьях да о саблях поют.

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Акӑ ӑна пӗр карчӑк, ҫурма ҫулта чарса, ҫакӑн пек те каласа хучӗ: — Эх, тӑванӑм, мӗншӗн эс ҫапла туса хутӑн-ха? Турӑ умӗнче сана ҫылӑх та мар-и? — терӗ.

Одна старушка, остановив его на дороге, сказала: — Ах, родной, зачем ты так сделал? И не грех тебе перед богом-то?

XVIII. Ганко кофейнинче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эх, мурӗ ӑнӑҫманне! — мӑкӑртатса илчӗ вӑл ҫилленнӗ кӑмӑлпа.

— Эх, чтоб тебя! — проворчал он, разозлившись.

XVI. Ҫӑва калаҫать // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эх, сысна та иккен эсӗ!

— Ах ты, свинья!

II. Тӑвӑл // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эх, мӗскӗн, тарса та кайнӑ пуль, — мӑкӑртатрӗ Марко, вите алӑкне питӗрменнине асне илсе.

— Эх, наверное, убежал, бедняга, — проговорил Марко, только сейчас сообразив, что дверь в конюшню была открыта.

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Эх, хӗрача!

— Эх, девчонка!

XXII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эх, уссӑрах ҫӳренӗ иккен эс ман пата ҫӗр хут ытла, — ахӑрса ячӗ вӑл, ухӑ йӗппине сурса пӑрахса.

— А зря ты ко мне столько ходил, — рассмеялся он, выплюнув стрелу.

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Эх, мӗн тери шел!

— Как?

II // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 90–106 стр.

Эх, веҫех леш киввисем!

Ох, все та же старая песня!

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Эх, ун чух Лу-бань те, Мо-ди те ҫуралманччӗ-ха!

Но увы! Тогда еще не появились на свет ни Лу Бань, ни Мо Ди.

Застава хыҫне // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 75–89 стр.

Эх, Верочка, сирӗн кӗнекесенче мӗнле ҫӗнӗ йӗркесем ҫинчен ҫырса кӑтартнине пӗлмест тетӗн-им эсӗ мана? — пӗлетӗп: аван йӗркесем ҫинчен ҫырнӑ.

Эх, Верочка, ты думаешь, я не знаю, какие у вас в книгах новые порядки расписаны? — знаю: хорошие.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эх, епле каллех ялкӑшса илчӗҫ Марья Алексевна куҫӗсем.

Ах, как было опять вспыхнули глаза Марьи Алексевны.

I // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Эх…»

Эх…»

Хускану // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 54–66 стр.

Эх эс, лӗнчӗркке!

— Ах ты, дохлятина!

Хускану // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 54–66 стр.

Эх, мӗн каласа ӗнентерӗп-ха эпӗ сире? — Яков Лукич аллине шанчӑксӑр сулчӗ, питне аллипе хупласа, кӑкрипе алӑк янаххи ҫумне тӗренчӗ.

Эх, да что я вам докажу? — Яков Лукич безнадежно махнул рукой, прижался грудью к дверной притолоке, пряча лицо в ладонях.

XXVI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Эх, мӗн каласси пур унта!

Эх, да что там говорить!

XXIV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех