Шырав

Шырав ĕçĕ:

чӳрече сăмах пирĕн базăра пур.

чӳрече (тĕпĕ: чӳрече) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

Килкартисем тӑрӑх, куҫ курнӑ таран, хӑваран авса тунӑ ҫӳллӗ ҫатансем тӑсӑлаҫҫӗ; хапхасем, калинккесем курӑнаҫҫӗ; пӳртсене шуратнӑ, ҫийӗсене тӳрлетнӗ, чӳрече хупписене, крыльцасене симӗс сӑрпа сӑрланӑ.
Вдоль дворов, сколько видно глазу, тянулась изгородь — высокие плетни из хвороста, всюду исправные ворота, калитки; дома побелены, крыши починены, ставни и деревянные коридоры выкрашены зеленой краской.

IV сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Тӳпере уйӑх ҫӳле хӑпарнӑ, чиркӳ тавра сарнӑ чул лаптӑкӗсем пӑхӑр пек хӗрлӗ, чиркӳ тӑрри вут пек йӑмӑх ҫунса тӑнӑ; сарлака площадь, ун хӗррипе ҫур ункӑ пек ларса тухнӑ курак йӑвиллӗ тирексем, чӳрече умӗнче сирен ӳсекен пӗчӗк пахчасем, — ҫаксем пурте ҫурҫӗр тӗлӗнче юмахри пек ӑнланса илме ҫук илемлӗ курӑннӑ…
Высоко в небе висела луна, плиты камня вокруг церкви казались красными, как слитки меди, а купола и шпиль колокольни горели багряным пламенем; просторная площадь, и полукругом стоявшие тополя с шапками грачиных гнезд, плетни палисадников с кустами сирени — все приобрело в этот полуночный час какие-то таинственные очертания…

III сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ун ҫине икӗ ӗрет алюмини бидонсем лартса тухнӑ, малти чӳрече хыҫӗнче шурӑ тутӑр ҫыхнӑ хӗрарӑм пуҫӗ курӑнса кайрӗ.
Алюминиевые бидоны выстроились на ней двумя рядами, а в передке сидела девушка, повязанная белой косынкой.

I сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Пахчаналла пӗчӗк чӳрече тухать.
Маленькое оконце в огороды глядит.

«Ух!» // Георгий Ефимов. Сергей Алексеев. Гришатка Соколовӑн пурнӑҫӗпе вилӗмӗ: повесть. Георгий Ефимов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 83 с.

Чӳрече хашакӗ, кантӑк чӑнкӑртатнипе чӗтренсе, йынӑшса илчӗ.
Рама вопила дребезжащим звоном стекла, шаталась.

24 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

— Ӗҫтер ӑна, тӑрантар, пусма самӑртнӑ пек, анчах каясса… ниҫта та каяймӗ!.. — Сӑмахне татса, чӳрече умне пычӗ, пӳрнисемпе кантӑка такӑртаттарчӗ, унтан ывӑлӑн ача чухне нянька аллинче ӳкерттерсе кайран пысӑклатнӑ сӑнӳкерчӗкӗ умне пырса, икӗ утӑм каялла чакрӗ те, ӑна ниепле те палласа илеймен пек, нумайччен куҫне хӗстерсе пӑхса тӑчӗ.
— Пои его, корми, как на убой, а у-е-хать… не уедет! — Оборвав, подошел к окну, побарабанил пальцами и, подойдя к увеличенной фотографии сына, снятого на руках у няни, отступил два шага и долго смотрел щурясь, словно не узнавая.

22 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Амӑшӗ, ӑна алла тытса, чӳрече еннелле ҫаврӑнса ларчӗ.
Мать взяла ребенка на руки, села, отвернувшись к окну.

19 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Ҫывӑрса каяс умӗн вӑл халь ҫеҫ сӑрланӑ ансӑр хӑмаллӑ маччан чӗрӗ шӑршине тата чӳрече хыҫӗнче такам: «Багажнӑй йышӑнчӗ, манӑн унта ӗҫӗм ҫук!» — тесе кӑшкӑрнине кӑна туйса юлчӗ.
Последнее, что ощутил наяву, — запах свежей краски дощатого в мелкую полоску потолка и окрик за окном: Багажная принимала, а мне дела нет!

14 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Аялта, чӳрече умӗнче, килтен илсе тухнӑ ӑпӑр-тапӑрсене сӗтел ҫине сарса хурса, аскет сӑнлӑ имшеркке пуп апат ҫисе ларать.
Внизу, у окна, разложив на столике домашнюю снедь, закусывал худой, с лицом аскета, священник.

Номерте вӑл чӳрече умӗнче ларчӗ те, ун ҫӳҫ пайӑркийӗ ҫине карниз чӗнтӗрӗ витӗр хӗвел ӳксе йӑлтӑртатса тӑчӗ, Хӗрлӗ ылтӑн тӗслӗ ҫӳҫсем.
Она сидела в номере у окошка, и солнце сквозь резьбу карниза стремительно падало на ее локон, волосы цвета червонного золота.

11 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Унӑн хӗрарӑмӑнни пек ҫара пичӗ ҫине чӳрече хушӑкӗ витӗр вӗрсе тӑракан ҫилле хумханкалакан лампа ҫутинчен мӗлкесем ӳксе, авӑкӑн-авӑкӑн чӗтренкелеҫҫӗ.
На голом, бабьем лице его трепетали неровные тени от огня, колеблемого ветром, проникавшим в оконную щель.

6 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Кашни чӳрече ҫине пӑхсанах, шалтан тӑшман сиксе тухассӑн, пӗтӗмпе ҫуркаласа тӑкассӑн туйӑнать.
Каждое окно сулило расправу, мол вот-вот выпрыгнет враг.

5 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Вите урлуҫҫийӗнчен уртӑнчӗ те вӑл, хул вӗҫҫӗн ҫӗкленсе, чӳрече патнелле кармашрӗ, унтан урисене тӗревлесе, аялалла пӑхрӗ.
Уцепившись за перекладину, он подтянулся на руках к окошку и, найдя ногами опору, заглянул вниз.

2 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Каҫсерен, инҫере-инҫере кӗтӳҫӗ шӑпӑр каланӑ пек, чӳрече хушӑкӗ ҫине ҫыпӑҫтарса хунӑ хут уйрӑлса кайнӑ пирки ҫилпе нӑрлатса тӑрать.
По ночам далеким пастушьим рожком брунжала отставшая от рамы, заклеивавшая щель бумага.

Григорий, чӳрече витӗрех ашшӗне палласа илсе, нимӗн тума аптраса хыпӑнса ӳкрӗ.
Григорий растерялся, увидев в окно отца.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Анчах вӗҫсе кайма пултараймасть, — шӑп сыпӑран пӑшалпа персе амантнӑ ҫуначӗ унӑн нимӗн хускалми усӑнса тӑрать, генерал ун пек чухне чӳрече витӗр пӑхса выртать, тӑрна мӑйне авса хурса, ҫӗр ҫумӗнчен ҫӗкленсе каясшӑн сиккелесе тертленнине кура, вӑл савӑнса кулать, кӑвак мӑйӑхӗпе витӗнсе тӑракан сарлака ҫӑварне карса пӑрахса ахӑлтатать; хулӑн сасӑллӑ кулли пушӑ шурӑ пӳлӗмре юхса, хумханса тӑрать.
Но лететь не мог, мертво висело перебитое в сгибе крыло, а генерал, глядя из окошка, как журавль, нагнув голову, подпрыгивает, рвется от земли, — смеялся, разевая длинный, под седым навесом усов, рот, и басовитый смех плавал, колыхался в пустом белом зале.

Аксинья хумханса ӳксе каласа пачӗ те, Григорий пичӗ ҫине ҫӑткӑнӑн пӑхса, вӑл сасартӑк улшӑнасса кӗтрӗ, анчах лешӗ чӳрече еннелле ҫаврӑнса тӑчӗ те тарӑхнӑн ӳсӗркелесе илчӗ кӑна.
Волнуясь, Аксинья сказала и жадно искала в лице Григория перемены, но он, отвернувшись к окну, досадливо покашливал.

20 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Япӑхса, пӑнтӑхланса ларнӑ таса мар пӳлӗме хӑйсем пырса вырнаҫсанах, Аксинья чӳрече янаххисене ҫуса тасатрӗ, урайӗсене тӳнӗ кирпӗч хӑйӑрӗпе туртса тухрӗ.
Аксинья чисто выбелила замшевшую в грязи комнату, отмыла наличники окон, выскребла битым кирпичом полы.

— Ну, сывӑ пул, генерал, — хашлатса илнӗ вӑл, чӳрече умӗнчен пӑрӑнса.
— Ну, прощай, генерал, — вздыхал он, уходя.

Пан чӳрече витӗр ҫирӗм пуслӑх кӗмӗл ывӑтса панӑ.
Пан кидал в окно двугривенный.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика