Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

туртӑнчӗ (тĕпĕ: туртӑн) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ пурин ҫинчен те манса кайрӑм, ӑна хам ҫума туртса илтӗм — унӑн алли мана парӑнса итлерӗ, пӗтӗм ӳт-пӗвӗ вара алли хыҫҫӑн туртӑнчӗ, шел тутӑрӗ хулпуҫҫи ҫинчен шуса анчӗ, пуҫӗ майӗпен манӑн кӑкӑр ҫине, манӑн ҫунакан тута айне выртрӗ.

Я забыл все, я потянул ее к себе — покорно повиновалась ее рука, все ее тело повлеклось вслед за рукою, шаль покатилась с плеч, и голова ее тихо легла на мою грудь, легла под мои загоревшиеся губы…

XVI // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Фабий калама ҫук сехӗрленсе ӳкрӗ: Муций пуҫӗ кресло хыҫӗнчен ҫӗкленчӗ те малаецӑн аллисем хыҫҫӑн туртӑнчӗ

И, к неописанному ужасу Фабия, голова Муция медленно отделилась от спинки кресла и потянулась вслед за руками малайца…

XII // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 64–83 с.

— Кушак ҫури илсе килнӗшӗн аллӑра чуптума ирӗк парсамӑр, — терӗ гусар, кулкаласа, вара вӗр-ҫӗнӗ мундир тӑвӑрлакан тулли кӗлеткипе малалла туртӑнчӗ.

— За котенка — ручку, — проговорил гусар, осклабясь и передернув всем своим могучим телом, туго затянутым в новый мундир.

IV // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 3–63 с.

Вӑл макӑрса ячӗ, ушкӑнтан халех тухасшӑн туртӑнчӗ.

Прорыдал он и повернулся, чтобы выбраться из толпы.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Федя малалла туртӑнчӗ; хӑйӗн чӗри вӗриленсе кайнине туйса илчӗ вӑл: чӗринчи юратӑвӗ те сӳнменнине ӑнланса илчӗ: Федя Голубев хӑйӗнчен инҫетре пулсан та, каҫхи тӗтре витӗр унӑн куҫӗсем хаваслӑн выляса тӑнине Катя асӑрхарӗ.

Федю качнуло; почувствовав, как светло и жарко стало у него на душе, он понял: Федор Голубев жив, и любовь в его сердце жива: Даже на расстоянии, даже сквозь голубовато-серый ночной воздух Катя увидела, как радостно вспыхнули глаза Феди Голубева.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Хӑйсен ялӗ концлагертен тарнӑ тенине илтсен унӑн чӗри амӑшӗ патне, Маньӑпа Шура патне туртӑнчӗ.

С той минуты, как дошла до нее весть о побеге односельчан из концлагеря, сердце непреодолимо рвалось к матери, к Мане, к Шурке.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Михаил Рубцов. Николай Бирюков. Чайка: роман; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 432 с.

Вӗшле йытӑ малалла туртӑнчӗ.

И гончий вскинулся.

Тытӑҫу // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 73–85 с.

Пӑяв вӗҫӗ ун алли хыҫҫӑн туртӑнчӗ, питӗ шӑппӑн пулин те ҫапах та курӑк чӑштӑртатрӗ.

Веревка тащилась за его рукой, и трава хотя очень тихо, по все-таки шуршала.

«Нервӑсӑр ҫын» // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 59–68 с.

Кантра туртӑнчӗ.

Веревка натянулась.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Шпагат каллех туртӑнчӗ, йӗкехӳрене туртса кӑларнӑ хыҫҫӑн пичке хушшинелле ячӗ.

Шпагат снова натянулся и вытащил крысу в проход между бочками.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Шпагат туртӑнчӗ те йӗкехӳрене ҫӗклерӗ.

Шпагат натянулся и дернул крысу за хвост.

Шурӑ йӗкехӳре // Илпек Микулайӗ. Юрий Сотник. Курман-илтмен кайӑк; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 34–46 с.

Вӑл чӗркуҫленсе ларчӗ, тутисемпе кӗнеке енне туртӑнчӗ, лайӑххӑн куҫаймарӗ пулас-и, вӑйлӑрах тайӑлӑнчӗ те тытӑнкине ҫухатрӗ, вара ҫамкипе ҫӳлӗк ҫумне пырса ҫапӑнчӗ.

Он сел на колени и потянулся губами к книге, не рассчитав расстояния, сильно наклонившись, Сергей потерял равновесие и ткнулся лбом в полку.

2 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

«Кирлӗ мар!» — хыттӑн талпӑнса туртӑнчӗ Сергей, анчах каласа ӗлкӗреймерӗ.

«Не хочу!» — рванулся Сергей и не успел сказать.

4 // Антал Назул. Титов, Владислав Андреевич. Вилӗме ҫӗнтерсе…: повесть; вырӑсларан Анатолий Ерусланов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1972. — 7–163 с.

Нюшка ун аллинчен туртӑнчӗ, — йӑлӑхтарса ҫитертӗн эсӗ мана!..

Нюшка рванулась из его рук, — опостылел ты мне!..

23 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫупкӑ пама хатӗрленнӗ пек, вӑл Иннокентий патнелле туртӑнчӗ, анчах, ун патне ҫывхарсан, тӳрех питрен вашаклӑн ҫухӑрса кулса ячӗ:

И сделала судорожное движение к нему, словно собираясь дать пощечину, по, приблизясь, внезапно рассмеялась визгливо-нервическим смехом прямо в лицо.

16 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Витре патне пӗр тӑруках ҫирӗм пилӗк мӑшӑр алӑ туртӑнчӗ.

К цебарке потянулось сразу двадцать пять пар рук.

LIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Степан, сӑнӗпе кӑвакарса кайса, вӑйсӑррӑн каялла туртӑнчӗ.

Степан бледнел, слабо упирался.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Алешка сывлӑш ҫавӑрса илсе малалла туртӑнчӗ.

Алешка перевел дух, рванулся вперед.

XXIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн ҫирӗп тута шанса туртӑнчӗ, хӑй, мухтаннӑ пек, Христоньӑна хулпуҫҫийӗнчен лӑпкаса илчӗ.

Твердые губы его ежились, и он не без похвальбы хлопнул Христоню по плечу.

XVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Юратнипе тата хӗрарӑм ҫумӗнче чӑтӑмсӑррӑн ачашланас килнипе Листницкий пӗрмаях Ольга патне туртӑнчӗ.

Любовь и тяжелое плотское желание влекли Листницкого к Ольге.

V // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех