Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӑнкарса (тĕпĕ: ӑнкар) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Сехри хӑпнӑ кмет ҫакна пӑхӑнмасан юраманнине ӑнкарса илчӗ.

Перепуганный староста понял, что делать нечего, нужно подчиниться.

XXXII. Турӑ ҫӳлте, патша инҫетре // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Сирӗн ыйтӑвӑрсене ӑнкарса илме йывӑр, вӗсем историпе ҫыхӑнман пек пулса тухаҫҫӗ, ҫавӑнпа эсир мӗн ыйтнине пиллӗкмӗш класра вӗренекенсем те чиперрӗн тавӑрса парайман пулӗччӗҫ…

Ваши вопросы недостаточно ясны; они носят отвлеченный характер, и ответить на них было бы трудно даже ученицам пятого класса…

XI. Рада пӑшӑрханӑвӗ // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Тухтӑр хӑй йӑнӑшне ӑнкарса сӑмах чӗнмерӗ.

Доктор молчал, подавленный.

V. Каҫ тӑсӑлать-ха // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Ҫак сӑмахсем мӗне пӗлтернине упа ӑнкарса илчӗ пулмалла, вӑл мӗкӗрсе ячӗ.

Медведица, должно быть, поняла эти слова и заревела.

V. Каҫ тӑсӑлать-ха // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Киро суйнине ӑнкарса илнӗ ашшӗ ҫиллессӗн сиксе тӑчӗ те, ывӑлне хӑлхинчен ярса тытса, урама ҫавӑтса кӑларчӗ, ҫапла хӑлхине вӗҫертмесӗрех ывӑлне чиркӗве ертсе пычӗ.

Поняв, что Киро лжет, Марко вскочил, разъяренный, схватил его за ухо, выволок на улицу и так, держа за ухо, привел в церковь, где и передал сына с рук на руки духовнику,

I. Хӑна // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Халь тин вӑл ку шӑпах хӑйӗн ҫулне пӳлсе тӑракан япала пулнине ӑнкарса илчӗ, вара, тӗлӗнсе те хисеплесе тенӗ пек, ун хӗрлӗ сӑмси ҫине пӑха пуҫларӗ.

Тогда только школьник смекнул, что это и был предмет, загораживавший ему раньше дорогу, и с удивлением и как будто даже с уважением стал смотреть на его красный нос.

Халӑха кӑтартма // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 107–114 стр.

Эй, ӑҫта пултарӑн эсӗ ӑна ӑнкарса илме.

Да нет, куда тебе додуматься.

XXXI // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Вера Павловна мӗн пулнине ӑнкарса иле пуҫларӗ кӑна, упӑшки ӑна: «Вуннӑ ҫурӑ ӗнтӗ, станцӑна кайма вӑхӑт ҫитрӗ», терӗ.

Только что начала было опомниваться Вера Павловна, а уж муж говорит: «Половина одиннадцатого; пора ехать на железную дорогу».

XXVII // Николай Сандров, Владимир Садай. Чернышевский, Николай Гаврилович. Мӗн тумалла?: роман; вырӑсларан Николай Сандров, Владимир Садай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 495 с.

Хӗрарӑм тӳрех император, чӑн та, трона ларнине, ҫивӗтсӗррисене текех начар пуласса ӑнкарса илчӗ.

Теперь она знала точно, что император взошел на трон, что у всех мужчин должны быть косы

Хускану // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 54–66 стр.

Ҫав шуйттан Агафонӗ ун хӑлхине ман ҫинчен тем вӗрсе тултарнӑ ӗнтӗ, тем мур шухӑшласа кӑларнӑ, мучи ҫавӑнпа тарӑхать пуль-ха, эпӗ хам вара ӑна мӗнпе юраманнине тем тусан та ӑнкарса илейместӗп.

Это чертов Агафон ему что-нибудь в уши надул про меня, какую-нибудь хреновину выдумал, вот дед и бесится, а я и сном-духом не знаю, чем ему не угодил.

XXIII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Казаксем будкӑра, хӗрарӑмсем тулта ҫывӑрнине ҫурхи акаранах астуса юлнӑ, анчах икӗ уйӑх хушшинче мӗн те пулин улшӑнма пултарнине ыйӑха пула ӑнкарса илеймен Ҫӑрттан мучи будкӑна шӑппӑн упаленсе кӗчӗ те пушмакне хывса, хӗррине выртрӗ.

Еще с весенней пахоты памятуя о том, что казаки спали в будке, а женщины снаружи, спросонок не соображая того, что за два месяца кое-что могло измениться, Щукарь тихонько вполз на четвереньках в будку, снял чирики, улегся с краю.

XIX сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Разметнов, ӑнкарса илчӗ пулин те, ыйтрӗ:

Размётнов, догадываясь, все же спросил:

XI сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Пӗрре пиллӗх илетӗн, халӗ авӑ каллех ҫав влаҫах юратса пурӑнма тӑрӑшатӑн! — хӑпма пӗлмерӗ карчӑк, хӑй ывӑлӗ Яшка «влаҫа улӑштарма» килӗшменнине ниепле те ӑнкарса илеймесӗр юлнӑскер.

То благословление брал, а то уж опять этой власти прислуживаешь! — не унималась старуха, так и не уразумевшая, почему Яшка, сын ее, не согласился «сменять власть».

38-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

Вара эпир хамӑр мӗн тумаллине лайӑх ӑнкарса илӗпӗр.

Тоди будемо знать, шо нам робыть.

22-мӗш сыпӑк // Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Наум Урхи, Никифор Ваҫанкка, Илле Тукташ, Уйӑп Мишши куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1959

— Кӑна юрӑра ҫеҫ ҫапла калаҫҫӗ! — тет аппӑшӗ, унпа килӗшмесӗр, анчах Пепе хӑвӑртах ӳкӗте кӗртет ӑна, вара аппӑшӗ кухньӑна лайӑх кӑна ҫутӑ-кӑвак шӑлавар илсе пырать; анчах шӑлаварӗ Пепен пӗвӗнчен те вӑрӑмрах иккен, Пепе кунпа мӗн тумаллине тӳрех ӑнкарса илет.

— Ведь это песня! — не соглашалась сестра, но Пепе быстро уговорил ее, а когда она принесла в кухню хорошие брюки светло-серого цвета и они оказались несколько длиннее всего тела Пепе, он тотчас догадался, как нужно сделать.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Унтан Обломов хӑй ҫаксенчен хӑтӑлса тухма законла май пуррине ӑнкарса илсен, унӑн минутлӑха пӑшӑрханнӑ ӑсӗ уҫӑлчӗ: Ольгӑна качча пыма сӗнес пулать…

Потом на минуту встревоженный ум прояснялся, когда Обломов сознавал, что всему этому есть законный исход: протянуть Ольге руку с кольцом…

XI сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Обломов та, Ольга та ҫав сасӑсене итленӗ, вӗсене ӑнкарса ыран урӑх сасӑсем, урӑх ҫулӑмсем пуласса пӗр-пӗрин умӗнче нимӗн шухӑшламасӑр тата тепӗр кунне ӗнер урӑх ҫутӑ пулнине манса, кашниех хӑй илтнине юрлама васканӑ.

И он и она прислушивались к этим звукам, уловляли их и спешили выпевать, что каждый слышит, друг перед другом, не подозревая, что завтра зазвучат другие звуки, явятся иные лучи, и забывая на другой день, что вчера было пение другое.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Пӗлместӗп, — шухӑшлӑн каларӗ Ольга, хӑй ӑшӗнче мӗн пулса иртнине ӑнкарса илесшӗн тӑрӑшнӑ пек.

— Не знаю, — говорила она задумчиво, как будто вникая в себя и стараясь уловить, что в ней происходит.

IX сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Ӑнкарса илейместӗп!

Непостижимо!

IV сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

— Мӗн ҫырнине ӑнкарса илейместӗп.

— Не разберу, что написано.

II сыпӑк // Александр Артемьев, Михаил Рубцов. Иван Гончаров. Обломов: роман. Александр Артемьевпа Михаил Рубцов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех