Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

янаххи сăмах пирĕн базăра пур.
янаххи (тĕпĕ: янаххи) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ача хӑранипе тата сивӗрен чӗтресе, пӑр пек сивӗ чӳрече янаххи ҫинче ларнӑ, питне вӑл ҫумӑрпа йӗпеннӗ кантӑк ҫумнех хурса, тӗттӗм урамалла куҫне илмесӗр пӑхнӑ, ӑна халӗ те унта вилӗм ҫӳренӗ пек туйӑннӑ.

Дрожа от страха и холода, мальчик сидел на ледяном подоконнике пустой кухни, припав к облитому дождем стеклу, не в силах отвести глаза от темноты, в которой еще чудилось присутствие смерти.

XXXII. Тӗтре // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Пӗрисем — чӳрече янаххи ҫине хӑпарса, чӳрече решеткинчен тытса тӑраҫҫӗ, теприсем, — вӗсем урлӑ пӑхса, аллисемпе сулаҫҫӗ, виҫҫӗмӗшӗсем малтисен пуҫӗ урлӑ хулана курасшӑн сике-сике пӑхаҫҫӗ.

Одни стояли на подоконниках, держась за решетки открытых окон; другие выглядывали из-за них, махая руками; третьи подпрыгивали, стараясь через головы и плечи увидеть улицу.

XXIX. Александровски участок // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

— Ачам, — тет ӑна аппӑшӗ, хӑйӗн кулнипе янаххи чӗтрет, — лӑплан.

— Друг мой, — замечала тетя, у которой от смеха дрожал подбородок, — успокойся.

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Савӑннипе, вӑл сӑмсипе мӑшӑлтатса илчӗ, дынян пылак сӗткенӗн ҫӑра тумламӗсем унӑн янаххи тӑрӑх юхма пуҫларӗҫ.

Он даже засопел от наслаждения, и мутные капли сока повисли у него на подбородке.

IV. Шӑвармалли вырӑн // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Аттен аялти янаххи тапранчӗ, сухалӗ чӗтреме пуҫларӗ.

Нижняя челюсть у отца дрогнула, бородка запрыгала.

III. Ҫеҫенхирте // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Вӑл калаҫасшӑн пулчӗ, анчах та унӑн янаххи чӗтресе тӑчӗ, вӑл вара, хӑйне хӑй ҫӗнтересшӗн пулса, шӑлне ҫыртрӗ, калаҫма тытӑнчӗ:

Она хотела заговорить, но у нее застучали зубы, и она должна была крепко сжать их, чтобы пересилить себя, и уже потом заговорила:

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Валентин Урташ, Илпек Микулайӗ. Вениамин Каверин. Икӗ капитан. Валентин Урташпа Николай Илпек куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӗчӗкҫеҫ янаххи ҫӳлелле ҫӗкленчӗ, куҫӗсем ялкӑшса илчӗҫ, шӑлӗсене ҫыртса лартрӗ.

Маленький подбородок вздёрнулся, глаза упрямо сверкнули исподлобья, зубы сжались.

5 сыпӑк // Леонид Агаков. Валентин Катаев. Полк ывӑлӗ. Повесть. Леонид Агаков куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948

Чӳрече янаххи ҫине ларса урасене урамалла усрӑмӑр та гитара каласа пуҫларӑмӑр «Мой адрес Советский Союз…» тесе юрлама…

Сели на подоконник, свесив ноги со стороны улицы и под гитару стали петь «Мой адрес Советский Союз…»...

Вӑтӑр пилӗк ҫул иртсен // Валентина ИЛЬИНА. «Тӑван Ен», 47-48№, 2016.06.23-30

8. Алӑк хыҫӗнче, алӑк янаххи хыҫӗнче те хӑвӑн паллусене лартатӑн; Манран пӑрӑнса кайнӑскер, эсӗ ҫарамасланатӑн та улӑхатӑн; вырӑнна сарса аслӑлататӑн, вара хӑв кампа выртма юрататӑн, ҫавӑнпа килӗшсе татӑлатӑн — вырӑн шыратӑн.

8. За дверью также и за косяками ставишь памяти твои; ибо, отвратившись от Меня, ты обнажаешься и восходишь; распространяешь ложе твое и договариваешься с теми из них, с которыми любишь лежать, высматриваешь место.

Ис 57 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Ҫур ҫӗрте вӑл, Макар ертсе пынипе тата вӑл ӑнлантарса пынипе, малтанхи хут автансене итлерӗ, тепӗр виҫӗ кунтан вӗсем чӳрече янаххи ҫинче иккӗш юнашар выртрӗҫ, Ҫӑрттан мучи чунтан савӑнса ҫапла пӑшӑлтатрӗ:

В полночь он, под руководством Макара и пользуясь его разъяснениями, впервые как следует прослушал петухов, а через три дня они уже вместе, плечом к плечу, лежали, свесившись через подоконник, и дед Щукарь восторженно шептал:

IV сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех