Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ярать (тĕпĕ: яр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Лешӗ хӑй ҫине фармацевт пайне илсе аптекӑна каять, ку терапевт пайне илсе клеенка саппун ҫакса ярать.

Первый берет на себя фармацевтическую часть — и идет в аптеку, второй — терапевтическую — и надевает клеенчатый фартук.

Ялти эмелҫӗсем // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 71–80 стр.

— Денис Григорьев! — пуҫласа ярать следователь, — ҫывхарах кил те эп ыйтнисене хирӗҫ каласа пыр.

— Денис Григорьев! — начинает следователь, — подойди поближе и отвечай на мои вопросы.

Усал шухӑшлӑ ҫын // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 63–70 стр.

Вӑл, пӗчӗк хумсем кӑларса, вӗсене кӑпӑк ҫӳҫисемпе илемлетсе, пӗр-пӗринпе ҫапӑнтарса, вӗтӗ тусан пӗрчи пек вӗҫтере-вӗҫтере ярать.

Оно играло маленькими волнами, рождая их, украшая бахромой пены, сталкивая друг с другом и разбивая в мелкую пыль.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Юлашкинчен, Гаврила ҫурӑмӗнчен атӑ кӗли вирлӗнех лекет, вӑл сиксе тӑрать те, ҫаплах куҫне уҫма хӑраса, ларкӑч ҫине ларать, унтан кӗсменсене хыпашласа тупса, киммине малалла хускатса ярать.

И, наконец, когда один из ударов каблуком сапога сильнее других опустился на спину Гаврилы, он вскочил, все еще боясь открыть глаза, сел на лавку и, ощупью схватив весла, двинул лодку.

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Мӗн те пулин калама хӑтлансан, вӑл тутисемпе кулӑшла чӑплаттарса, ӗнӗрлесе ярать.

Пытаясь сказать что-нибудь, он смешно шлепал губами и мычал.

I сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Вӗрхӗнтерсе генерал кабинетне пырса кӗрсе, хӑйшӗн ют сасӑпа: — Шухӑшласа тупрӑм, ваше превосходительство! — тесе кӑшкӑрса ярать савӑнса.

— Надумал, ваше превосходительство! — закричал он радостно, не своим голосом, влетая в кабинет к генералу.

Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.

— Ҫук, Меринов мар, ваше превосходительство, — хирӗҫ тавӑрса калать те, айӑплӑ ҫын пек йывӑррӑн сывласа ярать Иван Евсеич.

— Нет, не Меринов, ваше превосходительство, — ответил Иван Евсеич и виновато вздохнул.

Лашалла хушамат // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 56–62 стр.

Акӑ тата ҫеҫенхир, унта, пӗлӗтелле пӑхса выртса, юмахсем янӑ пек туйӑнать — лӑпкӑн кӑна шӑранакан, хурлӑхлӑ юмахсем ярать темелле.

А вот степь говорит небу сказки, печальные сказки.

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Хӗлӗхӗсем тӑрӑх сӗркӗчӗпе пӗрре сӗрсе ярать те — сан чӗрӳ кӑлтах туса илет, тепре сӗрсе ярать те — сан чӗрӳ вара ӑна итлесе каҫсах каять; Зобар хӑй кулкаласа ҫеҫ калать купӑсне.

Проведет, бывало, по струнам смычком — и вздрогнет у тебя сердце, проведет еще раз — и замрет оно, слушая, а он играет и улыбается.

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Вӑл утсене ҫеҫ юратнӑ, урӑх ниме те юратман, анчах утсене те нумаях юратса тӑман — утланса ҫӳрекелет-ҫӳрекелет те — сутса ярать, укҫине кам илес тет, ҫав илме пултарать.

Он любил только коней и ничего больше, и то недолго — поездит, да и продаст, а деньги, кто хочет, тот и возьми.

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Тапхӑр-тапхӑр хыттӑнах вӗрсе, хӑйпе пӗрле вӑл шӑнса пӗрӗннӗ сарӑ ҫулҫӑсене вӗҫтере-вӗҫтере килет те вӗсене вут ҫине пӑраха-пӑраха хӑварать, ҫулӑма вӑйлантара-вӑйлантара ярать: пирӗн йӗри-таврари кӗрхи ҫӗр тӗттӗмӗ ҫавӑнпа та кас-кас чӗтренкелесе илет, хӑранӑ пек каялла чаккаласа, пӗрер самантлӑха сулахайра — чикӗсӗр аслӑ ҫеҫенхире куҫ умне кӑларать, сылтӑмра — вӗҫӗ-хӗррисӗр тинӗсе тата тӳрех хамӑра хирӗҫ таянса выртакан Макар Чудра кӗлеткине курӑнтарса ярать.

Изредка его порывы приносили с собой сморщенные, жёлтые листья и бросали их в костёр, раздувая пламя; окружавшая нас мгла осенней ночи вздрагивала и, пугливо отодвигаясь, открывала на миг слева — безграничную степь, справа — бесконечное море и прямо против меня — фигуру Макара Чудры,

Макар Чудра // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 7–19 стр.

Тухтӑр вара кулса ярать те: «Ну, юрӗ, юрӗ. Сисетӗп! Анчах, шел, ӗҫетӗн эсӗ…» — тесе хурать.

Доктор засмеется и скажет: «Ну, ладно, ладно… Чувствую! Только жалко, что ты пьяница»…

Хуйхӑ // Иван Мучи. Антон Чехов. Калавсем. Чӑвашгосиздат, 1940. — 46–55 стр.

— Мӗн тӑватӑн эсӗ манӑн пахчара? — кӑшкӑрса ярать вӑл.

— Что ты делаешь на моем огороде? — кричит он.

Кӑштах кулса илмелӗх // Евгений Турхан. http://suvargazeta.ru/news/cn-khyparsem/ ... sa-ilmelkh

Занятисем иртсен, Федя аслашшӗ патне каясшӑнччӗ, анчах Катерина ӑна кӑларса ямасть, Санькӑпа пӗрле ҫывӑрма вырттарать, ирхине вара апат ҫитерет те ӗҫ патне ӑсатса ярать.

После занятий Федя спешил к дедушке, но Катерина не отпускала его, укладывала спать вместе с Санькой, а утром кормила мальчиков завтраком и провожала на работу.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Вӑл пӗлӗтелле хут ҫӗлен вӗҫтерсе ярать пек.

Как будто он выпускает в небо воздушного змея.

38-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Пӑлаки Колечкина та Тимкине ярать.

Пелагея Колечкина Тимку тоже отпускает.

25-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Ан хӗрхен! — кӑшкӑра-кӑшкӑра ярать Санька, сисмесӗр пек Никиткӑна сивӗ шывпа сирпӗте-сирпӗте илет.

Не жалей! — фыркая и отдуваясь, вскрикивал Санька и будто нечаянно брызгал холодной водой на Никитку.

17-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Тимка пахча чавать, качака валли ҫупӑ ҫыхса хатӗрлет, вут-шанкӑ ҫӗклет, пӗчӗк йӑмӑкӗсене апат ҫитерет, хӗрле пӑруне кун каҫиччен темиҫе хут кӗтӗве кайса ярать, лешӗ, анравскер, тепӗр ҫур сехетренех кӗтӳрен тарса килет те витене кӗрсе пытанать.

Тимка копал огород, вязал веники для козы, рубил хворост, кормил маленьких сестренок и по нескольку раз в день отводил в стадо рыжего теленка, который был так глуп, что через полчаса прибегал обратно и забивался в хлев.

13-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Лашасем кун каҫиччен ӗҫлесе ӗшеннине пӗлсе Санька вӗсене хӗрхенет, каҫ выртмалли вырӑна ҫитсен тин вара сиккипе ярать.

Зная, что кони за день устали, Санька щадил их, и только перед самым табуном он не выдерживал и пускал в галоп.

13-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Анчах Федя, мел пӗлсе ҫитнӗскер, патакпа ӑна вӗҫсе пынӑ ҫӗртенех (вӑйӑ йӗрки ҫавӑн пек) тепӗр еннелле, пахчасем патнелле ҫапса ярать.

Но Федя, изловчившись, отбивал его палкой еще на лету — это было по правилам — и отсылал в другую сторону, к огородам.

9-мӗш сыпӑк // Валентин Урташ. Алексей Мусатов. Стожар. Валентин Урташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех