Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чун сăмах пирĕн базăра пур.
чун (тĕпĕ: чун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Суйланӑ, манӑн та чун пур.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ҫутҫанталӑк ырлӑхӗнче киленеччӗ чун, йӑпӑрт-япӑрт пуллисем те вӑлтана ҫакланатчӗҫ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Хӑй хуйхине, чун пӑшӑрханӑвне ывӑлне, кӳрши-аршисене тем пекех кӑтартас мар тесе тӑрӑшсан та ӑш-чикне хура пӗлӗт хупласа тӑни пурпӗрех ҫиеле тухатчӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Икӗ пӗчӗк чун савӑнӑҫне пысӑккисем тӗлӗнсе те ӑмсанса пӑхса тӑчӗҫ: вӗсен куҫӗсем умӗнченех хуйхӑ-шухӑшсӑр ачалӑхӗ шуса иртрӗ.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Тата эпӗ саншӑн чун савни пек кӑна пулсан пуш сӑмах ҫаптарар мар.

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Паллах, чун савни пӗрре ҫеҫ пурнӑҫра…

Куҫарса пулӑш

Пӗрремӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

— Ҫапла… чун илли! — куҫҫулӗ витӗр ответлерӗ Женя.

— Да… мучительница! — со слезами ответила Женя.

Тимурпа унӑн команди // Матвей Сакмаров. Гайдар, Аркадий Петрович. Тимурпа унӑн команди: повесть; вырӑсларан М.А.Сакмаров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 102 с.

Вагонсене чун кӗнӗ пек, Кашни вагон урапинчен Илтет пек сас тӗлӗкӗнче.

Как будто ожил весь вагон, Как будто слышны голоса

Чукпа Гек // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 105–140 с.

Тӗк лар-ха ӗнтӗ, ан пӑркалан, телейсӗр чун!

Да сиди же ты и не вертись, несчастливое создание!

Вӑрманти тӗтӗм // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 77–104 с.

— Эх, эсӗ! — тесе кӗтмен ҫӗртен сиксе тӑчӗ Нюрка, чун хавалӗпе хавхаланнӑскер.

— Эх, ты! — неожиданно вставая, крикнула возбуждённая своим же рассказом Нюрка.

Тӑваттӑмӗш блиндаж // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 54–76 с.

Таврӑнмарӗ-ҫке пӗри, Мӗскӗнӗм, мӑнтарӑн; Вилсе юлнӑ чун савни Э-эх! Юратнӑ мӑшӑрӑм!

Только нету одного, Всеми позабытого, Казачонка моего — И-э-эх! — давно убитого…

Тӑваттӑмӗш блиндаж // Михаил Рубцов. Гайдар, Аркадий Петрович. Ман юлташсем: калавсем; вырӑсларан М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 158 с. — 54–76 с.

Эсӗ ачаш чун, ҫемҫешке, ӑҫта курайми пулма санӑн!..

Ты нежная душа, размазня, где тебе ненавидеть!..

XXI // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Пӗтӗмпе ҫирӗм икӗ чун, — кӑмӑлсӑррӑн асӑрхаттарчӗ Тимофеич.

— И все двадцать две, — с неудовольствием заметил Тимофеич.

XX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Именийӗ те унӑн мар, аннен; вунпилӗк чун пек астӑватӑп.

— Имение не его, а матери; душ, помнится, пятнадцать.

XX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

— Аҫун миҫе чун? — ыйтрӗ сасартӑк Аркадий.

— Сколько у твоего отца душ? — спросил вдруг Аркадий.

XX // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

«Таса чун!» илтӗнчӗ таҫтан ӑна хирӗҫ.

— Святая! — принеслось откуда-то в ответ.

Алӑк // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 171–172 с.

Унӑн ҫамрӑк, чипер сӑнӗнче мана ӑнланманни палӑрчӗ; ҫамрӑк кӑмӑллӑ куҫсем ман ҫине ӳпкевлӗн пӑхаҫҫӗ; ӑнланмасть мана ҫамрӑк, таса чун.

Недоумение выразилось на молодом, милом лице; молодые добрые глаза глядят на меня с укором; не понимает меня молодая, чистая душа.

Кам айӑпӗ? // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 170–171 с.

Хам умра чул пек хытса, хускалми выртакан телейсӗр чӗрӗ чун асапӗ мана та пырса тиврӗ: эпӗ те хытса ларнӑ пек пултӑм.

Жестокая, каменная неподвижность лежавшего передо мною живого, несчастного существа сообщилась и мне: я тоже словно оцепенел.

Чӗрӗ вилӗ // Александр Артемьев. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 143–155 с.

Эсир хӑвӑрах пӗлетӗр вӗт, манӑн арӑм еплерех ҫын: чӑн-чӑн пирӗшти, ырӑран ырӑ чун

Ведь вам говорить нечего — вы знаете, что у меня за жена: ангел во плоти, доброта неизъяснимая…

Ермолайпа мелник арӑмӗ // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 132–142 с.

«Ӑҫта кайма пултарчӗ вӑл, мӗн турӗ вӑл хӑйне?» — терӗм эпӗ темиҫе хут та, шанчӑк йӑлтах ҫухалнишӗн чун хурланнипе…

«Куда могла она пойти, что она с собою сделала?» — восклицал я в тоске бессильного отчаяния…

XIX // Асклида Соколова. Тургенев И.С. Пиравйхи юрату: повеҫсем, калавсем, прозӑллӑ сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 176 с. — 84–131 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех