Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

чун сăмах пирĕн базăра пур.
чун (тĕпĕ: чун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Унта хӗрпе каччӑ ҫума-ҫумӑн тӑнӑ чух пӗр-пӗрне пӗлтерме хӑяйман шухӑш, сӑвва пула, чӗлхе вӗҫӗнчен уҫӑлать, савса тунсӑхланӑ курнӑҫу вӑхӑт виҫме мантарать, ҫунатлӑ ӗмӗтсем хӗрӳ чун хавалне ыр ҫын та телейлӗ пулма хӗтӗртеҫҫӗ — ҫаксем пурте, пурте савӑнӑҫлӑ вӑйӑра виҫӗнсе-майлашӑнса шӑпах хӑйсене кирлӗ вырӑн тупаҫҫӗ.

Там можно без слов поведать друг другу о самых затаенных чувствах — песня скажет все за тебя; здесь забываются и время, и обиды; крылатые мечты заставляют чаще биться сердце, обещая впереди только счастье, — все эти чувства пробуждаются и становятся вполне реальными именно здесь, в радостном хороводе.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӗртен-пӗр ӑстӑнри асӑну, телейлӗ тӗлӗкре курӑнан чун варлийӗн тӗтреллӗ сӑнарӗ — вӑл та пулин курӑнас пулсан ҫеҫ — урӑх нимӗн те ҫук, нимӗн те ҫук.

Одно-единственное воспоминание, туманный образ, увиденный в счастливом сне — и то еще, если этот сон приснится, — и больше ничего, ничего…

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ӑна пула вӑл пурнӑҫ илемне чухлама вӗренчӗ, хӑй таврашӗнчи ҫутҫанталӑкӑн асамлӑ хӑвачӗпе улшӑнакан ӳсентӑрана курнипе те вӑл, тавҫӑрма хӑнӑхан пӗчӗк ача пек, хӗпӗртекен пулнӑччӗ, чун хавалӗпе ҫӗкленнӗччӗ вӑл, ӗнтӗ уншӑн ура ярса пусас курӑк та шелччӗ.

Благодаря ей, он учился познавать красоту жизни; как ребенок, постигал и радовался волшебной силе окружающей природы, жалел и оберегал ее, иногда даже обходил пышную зелень, щадя ее красоту.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Кукленсе ларнӑ каччӑ енчен енне ҫаврӑнса пӑхкаларӗ — ҫывӑхра пӗр чун та ҫук.

Сидящий на корточках парень огляделся вокруг — поблизости ни души.

XXVII. Шӑпа // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Шерккей чи малта Тимрука асӑрхарӗ — ҫав-ҫке, ара, канӑҫсӑр чун, тул ҫутӑличчен урамран кӗре пӗлмест.

И тут Шерккей увидел Тимрука — вот он, наконец-то, непоседа, до утра где-то гуляет…

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пушӑ урамра пӗр чун ҫук, никам та курӑнмасть.

Улицы были пустынны.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Хӑй пӗр кӗске вӑхӑта ҫеҫ тухсан та, пӳртре ҫав шӑшисемпе тараканран урӑх пӗр чун юлмасть.

Вот он уйдет сейчас к Элендею, и здесь, кроме мышей да тараканов, никого больше не останется.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тӑрӑхларах ҫавра кӳлӗ хӗрринче пӗр чун та курӑнмасть.

На берегу не видно ни души.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сыватасси, паллах ӗнтӗ, Палюкӑн чун патӗнчи ӗҫӗ-ха, анчах Элентей сывлӑхӗ пирки ыттисем те шухӑшламасӑр тӑман, пӗрле пӑшӑрханнӑ вӗсем, ыйта-ыйта пӗлнӗ, телей суннӑ.

Выздоровлением, конечно же, он обязан Палюку, и Элендей это прекрасно знает, но он знает и то, что эти люди тоже переживали за него, все время спрашивали, как он, желали скорее поправиться.

XXV. Ҫӗр варринчи шуйхану // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӗсен ҫывӑх амӑшӗ, чун пек ҫывӑх тӑван амӑшӗ текех ҫук.

И что на свете больше нет доброй ласковой матери.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Селимен шӑпи хӑйӗннинчен лайӑхрах пуласса амӑшӗ чун пек кӗтетчӗ, ӗненетчӗ…

И верила, что на долю Селиме непременно выпадет больше счастья, чем досталось ей…

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ялта пӗр-пӗр чир-чӗр хускалсан, хӑшпӗр чух, хӗрхенӳсӗр вилӗм ҫуртри килйыша пӗр чун хӑварми шӑла-шӑла тухнӑ вӑхӑтра, Сайте, ҫӗрне-кунне пӗлмесӗр, ачисене пӑхрӗ, артакларӗ.

Когда в деревне начиналась какая-нибудь повальная болезнь и выметала из домов всех детей, Сайде не смыкала глаз, стараясь уберечь своих ребятишек от хвори.

XXII. Амӑшӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Эс-и, манӑҫнӑ чун?

Ты, заблудшая душа?

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ах… — чун тухас пек йывӑррӑн илтӗнчӗ сасӑ тӗпелтен.

— Ах!.. — снова донесся тяжелый стон из переднего угла.

XXI. Вӑхӑтсӑр татӑлнӑ юрӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Вӑл аллипе тӑнлавӗнчен хӗссе тытрӗ те, чун хавалӗпе тарӑхса, пӗтӗм урама илтӗнмелле: «Эх!..» тесе кӑшкӑрчӗ.

Сдавив виски, он испустил горестный вздох, услышанный, наверно, всей деревней: — Эх!..

XX. Чӗре ҫунтармӑш кунсем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Пӳртре ытлашши ҫын ҫук, чун патӗнчи сӑмахсенех пытармасӑр калатӑн.

В доме никого лишних, так что говори все, что вздумается.

XIX. Каҫхи сасӑ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Тухтар сӳре ҫӗкленӗччӗ, хӗре курсан, хӑй ҫӗклемӗнчен вӑтанчӗ, темле чун сиссе илейми хӑват ӑна пӗр саманта пӑшӑрхантарчӗ, унтан йӑвашшӑн ӑшӑтнӑ пек пулчӗ.

Тухтар стоял уже со взваленной на плечи бороной и, увидев девушку, смутился своей ноши, но вскоре это чувство заглушило другое, неуловимое душой и мозгом, но доброе и теплое.

XIII. Тимӗр хӗрсе шӑранать // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сӗт-турӑх сахал та, ҫапах кӳрше кайса илни мар; качакаран пысӑкрах ӗни пур; ултӑ чун сурӑх усрать — сывлӑх тӗрӗс-тӗкел тӑрсан, питравра така пусать.

Молока хоть и маловато, но в соседи ходить не приходится: не гляди, что ростом чуть побольше козы, а все ж корова; шесть овец держит Шерккей — если все будут живы-здоровы, глядишь, на Петров день барашка зарежет.

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

— Ҫук чун, — хӑйне сасӑпах хӑтӑрса илчӗ Шерккей.

— Бездельник! — вслух выругал себя Шерккей.

XI. «Шерккейӗн те ӑс ҫук мар» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫав кӑтрасем илертмеҫҫӗ-ҫке Селимене, ҫук, темле урӑх хӑват, шалти чун варӗ ҫывхартать ӑна Тухтар патне.

Но не эти смоляные кудри влекут к Тухтару Селиме — ее манит какая-то другая, внутренняя сила его души.

Х. Чӗре сасси // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех