Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ярать (тĕпĕ: яр) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Пӗр эрне каялла таҫтан Коробин пухӑва хӑй вырӑнне райком инструкторне Ксения Яранцевӑна, Егор тӑванне, ярать текен сас-хура сарӑлнӑччӗ.

Неделю тому назад откуда-то пошел слух, что Коробин вместо себя посылает на собрание инструктора райкома Ксению Яранцеву, Егорову сродственницу.

9 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тата, юлашкинчен, чӑн-чӑн туйӑм пулсан, вӑл мӗн пур чӑрмавсем урлӑ каҫса каять, сана хӑвна ҫунатлантарса ярать!

И наконец, если это настоящее чувство, то оно перешагнет через все преграды и даже окрылит тебя!

5 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Кам ҫисе ярать сана?

Разве тебя кто съест?

2 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Шыв ҫав сӑрӑсене тап-таса ҫуса ярать, вӗсем, шӑранса, ҫуллӑ хура юхан шыв тӗпне юхса анаҫҫӗ, унта ялкӑшса ҫунса, ҫурӑла-ҫурӑла каяҫҫӗ, лак пек йӑлтӑртатакан темӗн чухлӗ машинӑсем ҫав вӗҫӗ-хӗррисӗр улшӑнса тӑракан сӑнсем, тӗссем урлӑ шуса пыраҫҫӗ.

Вода начисто смывала их, они плавились, стекали на дно маслянисто-черной реки и вот уже горели там, полыхали, взрывались целыми каскадами, и поток лаково блестевших машин двигался через их калейдоскопическую пестроту.

1 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

— Нуша ярать!..

— Нужда посылает…

26 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Ҫул йывӑр, халтан ярать.

Дорога изматывала.

21 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Тен, ҫул ҫинчен ҫыру ярать, вара Ксюша ӑна ыран мар-тӑк, тепӗр кунне илетех.

Может, в дороге бросит письмо, и она не завтра-послезавтра его получит.

20 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Пирӗн Матюха вара ҫаплах ӑслать, тусӗсемпе пирӗн укҫана ӗҫсе ярать!

А наш Митюха снова мудрует над нами, пропивает с дружками наши денежки!

8 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Каҫпа таврӑнать те ҫутӑ ҫутса ярать, ларать вара хаҫатпа е кӗнеке тытса, ҫунтарать ҫеҫ краҫҫына, пӗтмелли ҫеҫ унпала!

Явится к ночи, сделает себе свет и сидит с газетой или книжкой, жгет керосин, одно разоренье с ним!

3 // Николай Сандров. Елизар Мальцев: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Николай Сандров куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1963. — 384 с.

Турӑ хӑтартӑр та — Наталья пӗлес-тӑвас пулсан, мана ура тупанӗнчен пуҫласа пуҫ тӳпине ҫитиччен кӑшласа ярать

Не дай и не приведи бог — узнает Наталья, да она меня с ног и до головы…

LXII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Арӑмӗ ӑна йӳрӗккӗн пуҫ пӑхса ярать, хура ҫурӑмлӑ пыйтӑсене йывӑҫ тура ҫинче шартлаттарса вӗлерет, ватӑлса кайнӑ «чун варлин» пичӗ ҫине пырса ларакан шӑнасене хӑвалать.

А жена проворно искала его, била на деревянном зубчатом гребне черноспинных головных вшей, отгоняла мух, садившихся на лицо ее престарелого «дружечки».

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Казак иккӗмӗш хут персе ярать, шӑппӑн чӑхлатса кулать.

Казак выстрелил вторично, тихо засмеялся.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Кудинов патронсене персе пӗтерме юраманни ҫинчен питӗ хытарса каланӑ приказпа повстанецсем патне юланутлӑ хыпарҫӑсем ярать.

Кудинов с коннонарочными разослал приказ, строжайше запрещавший отстреливаться.

LXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

— Ку Микишка-ҫке ман! — савӑнса кӑшкӑрса ярать ҫие темтепӗр тӑхӑнса тултарнӑ ватӑ хӗрарӑм.

— Да это мой Микишка! — обрадованно вскрикивает распокрытая пожилая баба.

LX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Вӑл пур — мана: «Ҫук, атте, чӑтаймастӑп! Восстани тумалла, ку влаҫа пӗтерсе тӑкас пулать, вӑл пире чӗнкелеме кӑларса ярать. Этемле пурӑнтӑмӑр, халӗ ак ыйткалакана тухатпӑр», — тет.

А он — мне: «Нет, батя, не потерплю! Надо восставать, этую власть изнистожить, она нас по миру пущает. Жили людьми, а исделаемся старцами».

XLVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Йӑлӑхтарса ҫитерет те казака заставӑсемпе секретсене, сӑрт тӗмескисемпе тӑвайккиллӗ ҫулсем тӑрӑх разъездсене сӗтӗрӗнсе ҫӳреме — казак сотня командрӗнчен ыйтса киле каять, унтан хӑй вырӑнне, служивӑй лаши ҫине утлантарса ватти ҫитнӗ аслашшӗне е каччӑ пӳне кӗмен ывӑлне ярать.

Надоедало ходить в заставы и секреты, надоедало в разъездах мотаться по буграм и перевалам, казак отпрашивался у сотенного, ехал домой, а взамен себя присылал на служивском коне своего ветхого деда или сына-подростка.

XLIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хыҫран, сӑрт ҫинчен, батарея Елански хуторӗ хыҫӗнче курӑнакан ҫӑра ӳснӗ тирек катисем ҫинелле снаряд хыҫҫӑн снаряд кӑлара-кӑлара ярать.

Сзади, с горы, батарея посылала очереди по купам тополевых левад, видневшихся за хутором Еланским.

XL // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хушамату мӗнле? — унтан ҫухӑрать ярать.

Как по фамилии? — и иржет.

XXXIX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Ҫакна вӑл тӑшман вӑйлине курсан е чунӗпе сиссен е тата мӗнле пулсан та ӑна тӳрех, пӗрре кассах вӗлерсе пӑрахас тенӗ чух ӗҫе ярать.

Он прибегал к нему, когда чутьем и взглядом распознавал сильного противника, или тогда, когда хотел сразить наверняка, насмерть, сразить одним ударом, во что бы то ни стало.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Унӑн пӑшала темле путӗшлерех йӑтса ҫӳрес йӑла пур: ҫаккине, хӗрес пек, мӑйӗнчен ҫакса ярать те, винтовки кӑкӑрӗ ҫинче чалӑшшӑн сулланса ҫапкаланать.

Носил он ее по-чудному: ремень цеплял на шею, как гайтан креста, а винтовка косо болталась у него на груди.

XXX // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех