Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Вӗсем пӗр-пӗринпе пӗрремӗш аслати тата ҫумӑр хыҫҫӑн симӗс ҫутӑпа ҫутӑлса тӑракан вӑрман ҫинчен калаҫнӑ чух, Маковее вӗсем тинрех кӗрлесе иртнӗ аслати ҫинчен мар, ҫумӑрпа ҫуса тасалнӑ тата симӗс тӗспе витӗннӗ вӑрман ҫинчен те мар — пачах урӑх аслати, унран та илемлӗрех те питӗ сайра тӗл пулакан аслати ҫинчен калаҫнӑ пек туйӑнчӗ, — ӑна вӗсем иккӗшӗ ҫеҫ илтрӗҫ.

А когда они говорили между собой о первом громе и о лесе, вспыхнувшем после дождя зеленым сияньем, Маковею казалось, что они разговаривают не о том громе, который только что прокатился, и не о лесе, вымытом дождем и зазеленевшем вблизи, а о другом громе, более прекрасном, редчайшем, — его слышали только они двое.

XXII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Аслати умӗнхи шӑрӑх та пӑчӑ чухнехи пек лару-тӑру халь: кӗтетӗн аслатие, ҫав вӑхӑтрах хӑратӑн та унран, турат хуҫӑлни те аслати ҫатӑртатма тытӑннӑн, кӗрӗслеттерсе ҫапма пуҫтарӑннӑн илтӗнет.

Куҫарса пулӑш

II // Лаврентий Таллеров. Таллеров Л.В. Сӑпка юрри: повеҫсем, калавсем тата очерксем. Чӑваш кӗнеке издательстви. Шупашкар, 1979 ҫ. — 400 с. — 5–93 с.

Аслати ҫара йывӑҫсем ҫине инҫетрен кӗрлесе аннине илтсен, сирӗн аҫу та ҫав аслати ӑшӗнче тесе шутлӑр.

Если услышите, как издалека гром на голые деревья рушится, то считайте, что и татко ваш в том громе…

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Чӑн та, шухӑ ҫил кассӑн-кассӑн вӗрнӗн, аякра та мар аслати кӗмсӗртетнӗн, темскер чӗтренсе илет те шӑпланать, анчах та ку ҫил те, аслати те мар, тупӑсем хытах мар кӗрӗслеттереҫҫӗ-мӗн.

И точно, как порывы шального ветра, как отголоски уже недалекой грозы, что-то вздрагивало, затихало, но это был не ветер и не гроза, это глухо и часто бабахали боевые орудия.

Ҫутаттӑр // Олимпиада Таллерова. Гайдар, Аркадий Петрович. Ҫутаттӑр: калав; вырӑсларан О.Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1971. — 44 с.

Пӑхатӑн та — Дон тӑрӑхӗнчи ҫӗрсене хуп-хура ҫӑра пӗлӗт хупласа илсе унта чӗмсӗррӗн те хӑрушшӑн капланса тӑнӑн, вӑл кӗҫ-вӗҫех, тирек йывӑҫҫисене асар-писеррӗн ҫӗр ҫумне ава-ава хурса, типпӗн шартлатса ҫурӑлакан аслати сассипе кӗмсӗртетсе каяссӑн, унтан Дон леш айккинчи шурӑ вӑрмана шӑтӑр-шатӑр хуҫса-ватса пӗтерме, акшар сӑрчӗсем ҫинчен аҫа чулӗсене вӑркӑнтарма, вӗлерсе ярас пек хаяр аслати сассипе кисренме тытӑнассӑн туйӑнать.

И стало так, словно покрыла Обдонье туча густым, непросветно-черным крылом, распростерлась немо и страшно и вот-вот пригнет к земле тополя вихрем, полыхнет сухим, трескучим раскатом грома и пойдет крушить и корежить белый лес за Доном, осыпать с меловых отрогов дикий камень, реветь погибельными голосами грозы…

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗр тӑри кӑна пӗлӗтелле хӑпара-хӑпара, аслатипе тавлашнӑ пек, хӑйӗн савӑнӑҫлӑ юррине шӑратать, анчах аслати вӑйлӑн авӑтса пӗтӗм пӗлӗте чӗтретсе ярсан, мӑнкӑмӑллӑ юрӑҫӑ та ҫӗре ӳксе, хупах ҫулҫи айне пытанчӗ.

Один-единственный жаворонок еще сверлил небо и напевал что-то свое, веселое, как бы споря с громом, но раскаты грома оглушили и этого гордого певца, — он упал на землю и забился под лист лопуха.

VI сыпӑк // Мария Ухсай. Бабаевский, Семен Петрович. Ылтӑн ҫӑлтӑр кавалерӗ: икӗ кӗнекеллӗ роман; вырӑсларан Мария Ухсай куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 568 с.

Ӑҫта та пулсан пуҫ тӑрринче, ҫӳлте, аслати хытӑ авӑтать те, эпӗ тӳрех, пӑшӑлтатса: «Хоспоти, каҫар мана, ҫылӑхлӑ ҫынна!» — тетӗп, вара ҫавӑнтах сӑх-сӑхма, Исус Христоса та, Марье хӗре те, савӑнӑҫ турӑ хӗрне те, пӗтӗм ҫветтуйсене пурне те кӗлтума пуҫлатӑп, ҫитменнине тата ҫавнашкал ырӑ мар аслати авӑтнипе куклене-куклене ларатӑп…

Чуть чего где-нибудь над головой, в высоте, резко гром вдарит, а я уже шепотом говорю: «Господи, помилуй меня, грешного!» — и тут же сотворяю крестное знамение, молюсь и Исусу Христу, и деве Марии, и богородице-дева радуйся, и всем, как есть, святителям, какие под горячую руку попадутся, подряд молюсь, и даже на прицыпочки приседаю от такого неприятного грома…

XXII сыпӑк // Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш. Михаил Шолохов. Уҫнӑ ҫерем: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Мирун Еник, Владимир Садай, Александр Яндаш куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963.

— Ҫук, ку аслати мар, — терӗ Гекльберри, — мӗншӗн тесен аслати вӑл…

— Это не гром, — сказал Гекльберри испуганным голосом, — потому что гром…

14-мӗш сыпӑк. Телейлӗ вӑрӑ-хурахсен лагерӗ // Феодосия Ишетер. М. Твен. Том Сойер темтепӗр курса ҫӳрени. Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 232 с.

4. Ҫичӗ аслати хӑйсен сассипе калаҫса илсессӗн, эпӗ ҫырас тесеччӗ, анчах ҫӳлтен сасӑ илтрӗм; вӑл мана: ҫичӗ аслати мӗн каланине пытар, ӑна ан ҫыр, терӗ.

4. И когда семь громов проговорили голосами своими, я хотел было писать; но услышал голос с неба, говорящий мне: скрой, что говорили семь громов, и не пиши сего.

Ӳлӗм 10 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

19. Хӑйне пур енчен те тӑшманӗсем хӗстернӗ чухне вӑл Пурне те Пултаракан Ҫӳлхуҫана тархасланӑ, Ӑна парнене ҫамрӑк путек кӳнӗ — 20. Ҫӳлхуҫа вара тӳперен аслати авӑттарнӑ, аслати кӗрленӗҫемӗн Унӑн сасси илтӗнсе тӑнӑ, 21. Тир ҫулпуҫӗсене, Филисти хуҫисене пурне те пӗтерсе тӑкнӑ.

19. Он воззвал ко Всемогущему Господу, когда отвсюду теснили его враги, и принес в жертву молодого агнца, - 20. и Господь возгремел с неба и в сильном шуме слышным сделал голос Свой, 21. и истребил вождей Тирских и всех князей Филистимских.

Сир 46 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.

Оранжистсен маршӗсен вӑхӑтӗнче параппансемпе флейтӑсемпе вылякан оркестрсем (хӑш чухне вӗсене «юнпа аслати» е «Аҫуна кутран тап» ушкӑнсем те теҫҫӗ) маршсене тата ытларах драматизмлӑрах тӑваҫҫӗ, агресси шайне хӑпартаҫҫӗ, ҫакӑ уйрӑмах Ламбег параппанӗсене (1890-мӗш ҫулсенчен пуҫласа маршсенче усӑ куракан икӗ енлӗ пысӑк параппансем) ҫапнӑ чухне тата «Атте ҫыхса пурӑннӑ шарф», «Ҫӳҫ кастарнисем, кӳкленӗр» тата «Бойн шывӗсем» юрӑсен кӗввисене каланӑ май палӑрать.

Во время оранжистских маршей оркестры, играющие на барабанах и флейтах (иногда называемые группами «крови и грома» или «дай пинка Папе»), придают маршам еще больше драматизма и агрессии, особенно когда бьют в барабаны Ламбега (огромные двусторонние барабаны, использовавшиеся на маршах с 1890-х годов) и играют мелодии песен «Шарф, что носил мой отец», «Покоритесь, стриженные» и «Воды Бойна».

Оранжистсен кунӗ // Аҫтахар Плотников. https://cv.ruwiki.ru/wiki/%D0%9E%D1%80%D ... 0%BD%D3%97

Ҫуллахи кунсенче аслати хаяррӑн халтӑртатма тытӑнать ҫеҫ, Саня сӗтел айне пытанса ларать, урамра ӳсӗр кӳршӗ ахӑрашма тытӑннине илтет кӑна — пурччӗ ялта ун пекки пӗр ҫын — хӑвӑртрах картиш алӑкне питӗрет, ҫӗрле те тула пӗччен тухасшӑн мар.

Куҫарса пулӑш

XII // Зоя Нестерова. Нестерова З.А. Ылтӑн пӗрчисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 256 с. — 4–120 с.

— Эсӗ сутнӑ-и-ха пирӗн Олега джинсы? — ҫиҫӗм ҫиҫтерме, аслати авӑттарма, ҫӗре кисретме тытӑнать вӑл.

Куҫарса пулӑш

8 // Виталий Енӗш. Григорьев-Енӗш В.Г. Чун кӑварӗ. Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1987. — 215 с. — 37–84 с.

Пӗчӗк этемӗн пӗчӗк чунӗнче темле аслати тӗнчене кисретмелле, интернат ҫурчӗ куҫ умӗнчех тайӑла-тайӑла каймалла шартлаттарса ҫапать, пӗчӗк этемӗн пӗчӗк чунӗнчех темле ҫиҫӗм шелсӗр ҫиҫсе ӑшчике ҫунтарать.

Куҫарса пулӑш

5 // Виталий Енӗш. Григорьев-Енӗш В.Г. Чун кӑварӗ. Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1987. — 215 с. — 37–84 с.

Ҫын епле пӗчӗк пулсан та, кунашкал хӑрушӑ сӑмах ун чунне ҫӗрле, пӑч-тӗттӗм чух, тӗнчене кисретмелле аслати ҫапнӑн, куҫа суккӑр тумаллах ҫиҫӗм ҫиҫнӗн анкӑ-минкӗлентерсе ярать.

Куҫарса пулӑш

5 // Виталий Енӗш. Григорьев-Енӗш В.Г. Чун кӑварӗ. Повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1987. — 215 с. — 37–84 с.

Кунта хурӑнсем те, ҫӑкасем те ӳсмеҫҫӗ, кайӑксем те юрламӗҫ, аслати авӑтса ҫумӑрсем те ҫумӗҫ…

Куҫарса пулӑш

Саккӑрмӗш ҫыру // Александр Клементьев. Клементьев А.К. Вунҫиччӗрисем: повеҫсемпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 216 с. — 121–178 с.

Акӑ ҫиҫӗм ҫиҫрӗ, аслати те кӗрӗслеттерчӗ.

Куҫарса пулӑш

Поэзи пулсан… // Василий Долгов. «Тӑван Атӑл». — 1962, 3№ — 92–98 с.

Ҫак самант уяр ҫанталӑкра ҫиҫӗм ҫиҫсе аслати авӑтнӑн туйӑнса кайрӗ Ҫимуна.

Куҫарса пулӑш

Савӑнӑҫпа хурлӑх юнашарах // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Аслати авӑткалать, вӑрман ҫийӗпе хура пӗлӗтсем шуса иртеҫҫӗ, пӑт та пат ҫумӑр ӳккелет.

Куҫарса пулӑш

Яла ҫӗнӗ ҫынсем килсен // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.

Пуҫ тӑрринчех кӗрлесе аслати авӑтнипе вӑранса кайрӗ мучи.

Куҫарса пулӑш

Яла ҫӗнӗ ҫынсем килсен // Алексей Афанасьев. А. А. Афанасьев. Юманлӑх ҫулҫӑ тӑкмарӗ: роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 288 с.