Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Астарот (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ туйӑмсене ирӗке ярса йӑпаннӑ-киленнӗ ӗнтӗ, ҫавӑнпах телейлӗ, пысӑк йышпа пӗрле, ахальлӗн ҫапӑҫас килмест, Астарот та ҫаплах шухӑшлать паллах.

Я пережил страстное увлечение и был счастлив, но не желал просто драться, так же, как Астарот.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— Ҫакна эпӗ пӗтӗмпех хам валли… — терӗ Астарот кӑштах шухӑшласа тӑрсан, — халӗ манӑн кунта урӑх нимӗн те тумалла мар.

— Я сделал это для себя, — сказал Астарот, подумав, — и более мне делать здесь нечего.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Астарот сӑнӗ, тин ҫеҫ пысӑк савӑнӑҫ киленӗвӗпе ҫиҫнӗскер, тӑруках тӗксӗмленчӗ, тӑсӑлчӗ, лӑпкӑ тунсӑх мӗлки куҫӗсене самантрах улӑштарчӗ, — халӗ сунарҫӑ чӗрӗ каплама, ҫынсене пӗтерекен тӗркӗшӗве, шаплатӑва-лаплатӑва туйӑмсӑррӑн та юттӑн тӗсет.

Лицо Астарота, блиставшее перед тем упоением торжества, разом погасло, осунулось, и тень ровной грусти мгновенно изменила выражение глаз, замкнуто, чуждо раскатам свалки смотревших на живую запруду, истребительную возню.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— Тӗрӗс, Астарот! — терӗ вӑл ту хушӑкӗнче хыпаланса чупнӑран хашка-хашка сывласа.

— Правильно, Астарот! — сказал он, задыхаясь от изнурительного бега в проходе.

VII. Таврӑну // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Сиксе анчӗ те Астарот — кулать.

Спрыгнув, Астарот рассмеялся.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— О Биг, Биг! — кӑшкӑрса ячӗ Астарот аманнӑ хӑлхине ярса тытса, — кӗҫех эпӗ илтме те, курма та, пеме те чарӑнатӑп, о Биг, зарядсене ахаль хӑварманнине кӗҫех хӑвах куратӑн!

— О Биг, Биг! — вскричал Астарот, хватаясь за раненое ухо, — скоро я не буду ни слышать, ни видеть, ни стрелять, но ты увидишь, Биг, что не зря оставил заряды!

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— Хӑвӑр валли хӑварӑр, — кӑштах чӗнмесӗр тӑрсан хушса хучӗ Астарот, — ара, Фильбанк тӗп-тӗрӗс каларӗ…

Приберегите и себе, — прибавил он, помолчав, — а то ведь Фильбанк сказал правду.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Пире хирӗҫ сиксе тухнӑ эшкер сирӗлчӗ те вилнисене ӳкме вырӑн парать; вилнисем улттӑран кая мар; эпӗ пӗр ҫынна тӗлленӗ авӑкра Астарот пӑшалӗнчен ултӑ пуля вӗҫсе тухать.

Толпа, выбежавшая на нас, расступилась, давая упасть мертвым; их было не меньше шести; шесть пуль вылетело из ружья Астарота скорее, чем я прицелился в одного.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— Ку — тапӑну, — терӗ Астарот мана аллӑмран ярса тытса.

— Это — атака, — сказал, хватая меня за руку, Астарот.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— Вӑрӑ-хурах! — терӗ Астарот.

— Разбойник, — сказал Астарот.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Ӑна никам та хуравламарӗ, анчах эпӗ те, Астарот та пӗлетпӗр: ҫав сӑмахсене кама валли каланӑ — ҫавӑ илтнех.

Никто не ответил ему, но и я и он знали, что те, к кому были обращены эти слова, — слышат.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Сасартӑк Астарот, тӗлленӗскер, пӑшалне антарчӗ: пӑрӑнчӑкра ҫынсем те ҫук, пемеҫҫӗ те; шӑплӑх.

Вдруг Астарот, прицелившись, опустил ружье: ни людей, ни выстрелов не виделось больше в повороте, и перестрелка умолкла.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Майӗпен-майӗпен чака-чака салтаксем халӗ пӑрӑнчӑк кӗтесӗнчен перкелешеҫҫӗ, сунарҫӑ пульлисенчен хӑраса пуҫӗсене кӑштах ҫеҫ кӑлараҫҫӗ, анчах Астарот вӗсене ҫак лару-тӑрура та вӗлерет — шӑпах тата пуҫӗсенчен тивертсе.

Солдаты, постепенно отступая, стреляли теперь из-за угла поворота, подставляя охотнику для прицела лишь часть головы, — но он поражал их и в таком положении, и именно — в голову.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Аллисемпе ҫапкалаша-ҫапкалаша, хӑлаҫланса-сулланса салтаксем пӗрин хыҫҫӑн тепри лаплатаҫҫӗ те лаплатаҫҫӗ, тимлӗ-тӗплӗ-ӗҫлӗ ҫак перӳре — хӑйне хӑй шанулӑх, иккӗленӳсӗрлӗх; Астарот чавси патӗнче сапаланса выртакан патронсем ҫине хам сисмесӗрех пӑхса илтӗм те — вӗсене салтаксем вырӑнне хуратӑп.

Один за другим растягивались, взмахивая руками, солдаты, и в этой сосредоточенно-деловитой стрельбе было столько уверенности, что я невольно взглянул на рассыпанные у локтей Астарота патроны, считая их вместо солдат.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Чарӑнми перетӗп, — тӑрӑшсах, тӗллесех, анчах хумханнӑран тепӗр чух тивертейместӗп; Астарот вара лӑпкӑн ӗҫлет.

Мои выстрелы, которые, сдерживаясь, я посылал весьма тщательно, не всегда достигали цели, но Астарот поступал толково.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Эпир пенӗ салтаксем ҫухалчӗҫ, анчах пӗр-икӗ самант та иртмерӗ — вӗсен тепӗр пӗлӗчӗ малалла ӑнтӑлса ыткӑнчӗ, чӗр куҫҫисем ҫине ӳксе урӑм-сурӑм переҫҫӗ; салтаксен хыҫӗнче тӑракан офицер ҫав самантрах стенаран тытма хӑтланчӗ те — Астарот персе тивертнӗрен ҫӗрелле чикеленчӗ.

Солдаты, в которых стреляли мы, скрылись; но не прошло и минуты, как новый рой их, стремительно кинувшись вперед, упал на колени, гремя выстрелами, и в тот же момент стоявший за солдатами офицер прислонился к стене, сраженный выстрелом Астарота.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Астарот печӗ, унтан эпӗ, — ҫывӑхрине тӗллесе; ҫав самантрах икӗ ҫын чака-чака тата кӑшкӑрашса хыҫалалла кайса ӳкрӗ, малалла мӗн пулса иртни вара мана та — темӗн те курма хатӗр ҫынна — чӑннинех кисретсе тӗлӗнтерчӗ.

Астарот выстрелил, затем — я, целясь в ближайшего; тотчас же два человека, пятясь и вскрикивая, упали назад, и то, что произошло далее, было поистине потрясающе даже для меня, готового ко всему.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Астарот чарак витӗр тӗмсӗлнӗ, пачах хускалмасть; вӑл хавхаллӑн-ҫирӗппӗн пӑхни хыпаланма, лару-тӑрӑва уҫӑмлатма хистет тейӗн.

Астарот не отрываясь смотрел через заграждение; настойчивый взгляд его как бы просил торопиться и не задерживать.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

— Фильбанк тапӑнса килет, — терӗ Астарот, — мӗнех, хӑнасене кӗтсе илмелле те сӑйламалла.

— Фильбанк наступает, — сказал Астарот, — будем встречать гостей.

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Фильбанк: «Тӗрӗс, Астарот!» — тесе каламасть.

Фильбанк не скажет: «Правильно, Астарот!»

VI. Фильбанк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 385–426 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех