Çĕннисем

Ҫапла манӑн пӗчӗк учительница кунран-кун мана хӑй пултарнӑҫемӗн вырӑсла вӗрентсе пычӗ.

Пӗчӗк учительница // Трубина Мархви. Трубина М. Ача чухнехи. Повесть. Калавсем. — Шупашкар, Чӑваш кӗнеке издательстви, 1981. — 288 с. — 3–192 с.

Вӑл мана икӗ аллипе хулпуҫҫинчен ярса тытрӗ, эпӗ те ӑна ыталарӑм, иксӗмӗр те ташланӑ пек сиккелетпӗр.

Эпӗ савӑннипе кулатӑп.

— Вот ӑнлантӑн, вот поняла, — тет вӑл, сенкер куҫӗпе мана юратса пӑхса.

Катя ҫавӑншӑн питӗ хӗпӗртерӗ, сиккелесе кулкалать:

Эпӗ вӑл мӗн каланине ӑнлантӑм, ӑна часрах хӑваласа тытрӑм.

Пӗрре Катя, иксӗмӗр килкартинче вылянӑ чух, чупса кайрӗ те: «Лови меня!» — терӗ.

Эпӗ «дай кошке хлеба» текен сӑмахсем мӗне пӗлтернине тавҫӑрса илетӗп.

Катя кушака ҫӑкӑр парать.

— Дай кошке хлеба.

Акӑ, Катьӑна амӑшӗ калать:

Куллен-кун Катьӑсем патне ҫӳренипе эпӗ хӑш-пӗр вырӑсла сӑмахсене ӑнланакан пултӑм, мӗн ҫинчен калаҫнине самаях чухлатӑп.

Манӑн вырӑсла кӗнеке пуршӑн эпӗ питӗ савӑнтӑм.

Ун ҫинчен учительница Анастасия Александровна хӑй каларӗ, — терӗ Катя.

Вот час акӑ эпир шкулта вырӑсла кӗнеке вулама тытӑнатпӑр.

— Вӗрентес.

— Катя, вӗрент-ха мана вырӑсла, — терӗм эпӗ пӗррехинче.

Вулама вӗренсен, сӑмахсене вулаттӑм, анчах вӗсем мӗне пӗлтернине ӑнланайман пирки питӗ тарӑхаттӑм.

Малтанах, Катя кӑтартса панӑ май, эпӗ пӗлекен саспаллисене хам кӗнеке ҫинче шыраса тупаттӑм.

Эпӗ ӑна ҫапах питӗ юрататӑп.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ