Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫӗнӗрен тӑн ҫухалса килнине вӑл чирӗ ҫӑмӑлланнӑ майлӑрах йышӑнчӗ, унтан манӑҫулӑхӑн ҫара тӗтринелле путнӑ май, ҫак пӗтӗм ҫухӑрашуллӑ, шӑв-шавлӑ тӗнчерен уйрӑлса пырса, тинех хӑйне хӑй лӑпланнӑн куҫӗсене хупрӗ…

И успокоенно закрыл глаза, как облегчение принимая беспамятство, погружаясь в густую темноту забытья, уходя от всего этого крикливого, шумного мира…

XXVII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.