Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӳпкелешнӗ (тĕпĕ: ӳпкелеш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ирина ӳпкелешнӗ пек пулса пуҫне пӑркаласа илчӗ:

Ирина покачала укоризненно головой:

IX сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

«Башинформ» ИА ҫырнӑ тӑрӑх, унта пурӑнакансен пӗр пайӗ ҫак сооруженине килӗшӳ тумасӑр вырнаҫтарнӑшӑн ӳпкелешнӗ, теприсем хӑйсен сывлӑхӗшӗн шикленнӗ.

ИА «Башинформ» пишет, что часть жителей сетовала на несогласованную установку сооружения, а другие опасались за свое здоровье.

Пушкӑртстанри халӑх ҫыхӑну вышкине тракторпа персе антарнӑ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/29812.html

Хуа Юн-си тӳсме ҫук пӑшӑрханнӑ, ӳпкелешнӗ.

Хуа Юн-си выходил из себя и отвечал бранью.

XX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Люба нумай пулмасть Тарас патне тем вӑрӑмӑш савӑнӑҫлӑ ҫыру ҫырса янӑччӗ, хӑй ӑна юратнине, хай ун ҫине шаннине пӗлтернӗччӗ, вӑл ӑна ашшӗпе курӑнӑҫма тархасланӑ, малашне пӗрле пурӑнмалли кунсен планне эрешлесе ҫырнӑ, вӗсен ашшӗ, ӑслӑ пуҫлӑскер, пурне те ӑнланма пултарни ҫинчен ӗнентернӗ, ашшӗн пӗчченлӗхӗ ҫинчен каланӑ, ашшӗн пурнӑҫри тӗлӗнмелле паттӑрлӑхӗ ҫинчен савӑнса хыпарланӑ, ҫав вӑхӑтрах вӑл хӗрӗ ҫине пӑхни тивӗҫлех мар пирки ӳпкелешнӗ.

Люба написала Тарасу длинное ликующее письмо, в котором говорила о своей любви к нему, о своих надеждах на него, умоляя брата скорее приехать покидаться с отцом, она рисовала ему планы совместной жизни, уверяла Тараса, что отец-умница и может всё понять, рассказывала об его одиночестве, восхищалась его жизнеспособностью и жаловалась на его отношение к ней.

XI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пӗри вӗсенчен — чӗри чӑтма ҫук ыратнипе ӳпкелешнӗ, ӳпкев наркӑмӑшӗпе чыхӑнса, хурлӑхлӑн макӑрашнӑ, асаплӑх вутне куҫҫульпе шӑварнӑ.

Один жаловался на нестерпимую боль сердца и, упиваясь ядом жалобы своей, — рыдал скорбно, слезами заливая огонь своих мучении.

VIII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Фи, Мартын Никитич! — ӳпкелешнӗ пек каланӑ Ухтищев, куҫхаршисене шӑртлантарса.

— Фи, Мартын Никитич! — укоризненно сказал Ухтищев, наморщивая брови.

VII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ӑна хирӗҫ хӗлӗх сассисем — темӗнле тӗлӗнтермӗш сасӑсем хуллен ҫеҫ илтӗнсе юхнӑ, вӗсем нимӗн савӑнӑҫсӑр шӑппӑн кулнӑ пек, темӗн ҫине ӳпкелешнӗ пек кӗвӗленнӗ.

А навстречу ему тихо плыли звуки струн — странные такие звуки: они точно смеялись тихим, невеселым смехом, жаловались на что-то.

VI // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Санпа манӑн пурнӑҫ ӑнмарӗ, — ӳпкелешнӗ арӑмӗ.

— Мне с тобой всю жизнь не везет, — упрекала жена.

IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Типшӗм, ҫурма выҫӑ Дасаоцза вӗҫсӗрех хуйхӑрнӑ, ӳпкелешнӗ: е чумиза, е вутӑ пӗтнӗ, е килте тӑвар пулман.

Худенькая, полуголодная Дасаоцза только и делала, что горевала да сетовала: то чумиза вся кончилась, то дрова все вышли, то соли в доме нет.

IX // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Игнат, ҫак вӑхӑтра сӑнӗ тӗлӗшпе сахал улшӑннӑ пулсан та, канӑҫсӑрлансах пынӑ, — ятлаҫнӑ, час-часах сывлӑх пирки ӳпкелешнӗ.

А между тем Игнат, мало изменяясь по внешности, становился всё более беспокойным, ворчливым и всё чаще жаловался на недомоганье.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ӳпкелешнӗ вӑл, ҫине-ҫинех вилнӗ упӑшкине тапратнӑ, ҫӗре кӗни пилӗк ҫул та иртнӗ ӗнтӗ ун.

Она Постоянно на что-нибудь жаловалась и все говорила про покойного мужа, который умер лет пять тому назад.

I // Мирун Еник. Мамин-Сибиряк Д.Н. Тӑрантаракан тата ытти калавсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 48 с. — 3–18 с.

Якутирен килнӗ пионерсем: «Ой, мӗн тери шӑрӑх сирӗн кунта!» тесе ӳпкелешнӗ.

А пионеры из Якутии жаловались: ой, как тут у вас жарко!

Акӑ ӗнтӗ, кун хыҫҫӑн кун иртет… // Илле Тукташ. Шварц, Е.Л. Пӗрремӗш класра; И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 124 с.

Амӑшӗ, нимӗн тума аптӑранипе, ҫӳҫне тӑпӑлтара пуҫланӑ, хуйхӑрнӑ йӑлапа питне-куҫне тюлень ҫуне шӑратакан чӳлмек хӑрӑмӗпе хуратса янӑ, хӗрарӑмсем хӑйсен упӑшкисене: эсир ачана хӗрхенмесӗр куҫкӗретех вилӗме кӑларса ятӑр, тесе ӳпкелешнӗ, лешсем нимӗн те чӗнмен, ҫил-тӑман кӑшт чарӑнсанах ача виллине шырама тухса кайма хатӗрленнӗ.

Айкига рвала на себе волосы и покрыла лицо сажей, в знак горя и скорби. Женщины осыпали мужчин упреками за то, что они своим дурным обращением послали мальчика на смерть. Мужчины ничего не отвечали, готовясь, когда буря утихнет, идти в поиски за телом.

Киш ҫинчен ҫӳрекен юмах // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 35–47 с.

Ҫав вӑхӑтра ҫӑмӑл кӑна ҫил вӗрсе иртрӗ, туратсем хуллен ҫеҫ, ӳпкелешнӗ пек, чӑштӑртатса илчӗҫ…

Потянул легкий ветерок, слегка зашуршали ветви, будто жалуясь…

Гришка Хват // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 18–40 с.

Ӗҫсем нумаййипе, чирленипе (вӑл аневризм чирӗ ҫине ӳпкелешнӗ, анчах, тӗрӗссипе, вӑл чир унӑн пулман та) хӑш чух аван мар самантсем пулаҫҫӗ, мана йӑвашшӑн, кӑмӑллӑ сӑмахсем каласа чармалла, тарӑхтармалла мар, эпӗ хам та кулянатӑп кайран.

У меня от забот, от болезни (он жаловался на аневризм, которого у него, впрочем, не было) бывают иногда черные минуты — надобно кротостью и добрым словом остановить, а не раздражать, я сам оплакиваю несчастный случай.

V // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

Лев Степанович ҫакӑншӑн ытла та пит телейсӗр пулнӑ, теме ҫук, анчах та ҫакна йӗркесӗрлӗх вырӑнне хурса ҫилленнӗ те, тарӑхнӑ минутсенче хӑйӗн арӑмне самаях хӑйне майлӑ ӳпкелешнӗ: «Турӑ мана таракантан та ухмахрах арӑм пачӗ. Мӗн вӑл таракан? Тасамарлӑх кӑна, ҫапах та ачаллӑ-пӑчаллӑ пулать», тенӗ.

Нельзя сказать, чтоб Лев Степанович особенно был оттого несчастен, однако он сердился за это, как за беспорядок, и упрекал в минуты досады свою жену довольно оригинальным образом, говоря: «У меня жену бог даровал глупее таракана, что такое таракан, нечистота, а детей выводит».

II // Леонид Агаков. Герцен А. И. Вӑрӑ чакак: повеҫсем; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 104 с. — 30–98 с.

— Е, е, тӑну усал-ҫке санӑн, старшина! — шӳт туса ӳпкелешнӗ пек пулчӗ ӑна Балабан.

— Ну-нy, злая же память у тебя, старшина, — с шутливым укором сказал ему Балабан.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Ҫавна пӗлместӗн-и вара? — терӗ ӑна, ӳпкелешнӗ пек, хӑяккӑн ларса пирӗн калаҫӑва итлекен хура мӑйӑхлӑ боец-украинец.

— Не знаешь, что ли? — упрекающе сказал черноусый боец, сидевший вполоборота, но внимательно прислушивавшийся к нашему разговору.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Илюшка анненни пек хура куҫӗсемпе ман ҫине йӑлтӑр пӑхса илчӗ те ӳпкелешнӗ сасӑпа: — Анне вунӑ километр ытла ҫуран утрӗ, — терӗ.

Илюшка сверкнул на меня своими черными, материнскими глазами и укоризненно сказал: — Мама шла пешком больше десяти километров.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

— Вӑл ытла та пӗчӗк вӗт-ха! — ӳпкелешнӗ пек калать амӑшӗ, хӑйӗн пичӗ хӗрелет.

— Но он же крошечный! — с упреком сказала мама и покраснела.

Холмогор // Василий Игнатьев. Панова В. Ф. Серёжа: повесть; Василий Игнатьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 116 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех