Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӗнине (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ҫӗлӗксӗр, шӑртланса кайнӑ хӗрлӗрех сухаллӑ темле старик, ырхан ӗнине кӑкарнӑ пӑява тытса тӑраканскер, иклетнӗ пек, сасӑсӑр ӗсӗклет.

Старик с непокрытой головой, обросший желтоватой щетиной, держал на веревке тощую корову и, всхлипывая, плакал.

15 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

«Ракетине», пӑрулас ӗнине — хамах тухкаласа пӑхӑп.

Куҫарса пулӑш

5 // Хветӗр Агивер. Агивер Ф.Г. Сар ачапа сарӑ хӗр: Повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1980. — 256 с.

Пӗр нимӗҫ ун ӗнине илсе кайнӑччӗ.

На немца, который увел ее корову.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Тани Юн, Иоаким Максимов-Кошкинский. Козлов, Иван Андреевич. Крымра вӑрттӑн ӗҫлени / [Тани Юн, И. Максимов-Кошкинский куҫ.]. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1954. — 352 с.

Качака таки кайсан, карчӑк каллех ӗнине, ҫав сӑмахсене каласа, ҫӑкӑр парать.

Когда козел отошел, старуха опять стала кормить корову хлебом и уговаривать ее.

Ӗнепе качака таки // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Карчӑк ӗнине: «Тӗк тӑрсан, татах ҫӑкӑр парӑп», — тенине манман вӑл.

Он помнил, что старуха обещала хлеба корове, чтобы стояла смирно.

Ӗнепе качака таки // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗрре ҫапла карчӑк ҫӑкӑрпа тӑвар илсе тухать те ӗнине парса калать: «Чипер тӑр, ӗнем, ме, ме! Тӗк тӑрсан тата та илсе тухӑп», — тет.

Старуха вынесла хлеба с солью, дала корове и приговаривала: «Да стой же, матушка; на, на; еще вынесу, только стой смирно».

Ӗнепе качака таки // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Хӑнасем валли сӗт ытларах пуҫтарӑнтӑр тесе, вӑл ӗнине вунӑ кун сумасӑр тӑнӑ.

И чтобы набрать для гостей больше молока, он десять дней не доил коровы.

Сӑвакан ӗне // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Пӗр ӑстарикӗн арӑмӗ чирленӗ те, ӗнине сума хӑй кайнӑ.

У одного старика заболела жена; он пошел сам доить корову.

Сисӗм // Чӗмпӗр чӑваш шкулӗ. Толстой Л. Н. Упа тытни: Калавсем, халапсем, юптарса каланисем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 264 с.

Ӗнине сӑваҫҫӗ, пулӑсем тытаҫҫӗ.

Доят, пашут, ловят рыбицу.

Лайӑх // Стихван Шавли. Маяковский В.В. Пӗтӗм сасӑпа: сӑвӑсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 158 с. — 17–24 с.

Иртнӗ каҫсенче вӑл ӗнине хӑех хаваласа кӗртетчӗ, халь ашшӗн хӑваласа кӗртмӗлле.

Обычно он сам встречал ее и загонял во двор, сегодня это придется сделать отцу.

IV. «Харам пыр» // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Несихва Элентейсен ӗнине сӑватчӗ.

Несихва доила Шерккееву корову.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫӳрен лашипе ӗнине, сурӑхсене кӑларчӗҫ вӗсем, вите кӗтессинчи хура ӑйӑрне ҫеҫ ниепле кӑлараймарӗҫ.

Наконец удалось вывести со двора лошадь, корову и овец, но вороной жеребец, забившийся в угол конюшни, упрямился и не покидал своего места.

ХХХIII. Ашшӗн каламан сӑмахӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Асӑнас-тӑвас пулсан, тен, пӗр ӗнине пуснӑ пулӗччӗҫ вӗсем, анчах унпа инкек иртеймесен?..

Тогда он, Кандюк, для помину корову одну зарежет, не пожалеет, а вдруг и это не поможет?..

XXIX. Кӗтмен хӑнасем // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ӗнине вӑхӑтра суманнипе вӑл та пулин сӗтне антарми пулчӗ.

Корову теперь доили соседки от случая к случаю, и она резко сократила удой.

XXVIII. Таптанми йӗр // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Сӑмах-юмах вакламасӑр, вӑл хапхине уҫрӗ те Шерккее леҫсе панӑ ӗнине каялла хӑй патне кӗртсе ячӗ.

И, не мешкая, раскрыл ворота, впустил животину, отведенную Шерккею, во двор.

XXVI. Пӳкле вилӗм // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫуни-мӗнӗпе кӳлсе пычӗҫ ҫав, саншӑн тесе, ӗнине ҫавӑтса пычӗҫ.

Прямо с санями, со сбруей привели, да еще и корову оставили, и все это за тебя…

XXIV. Ашшӗпе хӗрӗ // Илпек Микулайӗ. Илпек Микулайӗ. Хура ҫӑкӑр. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1989. — 400 с.

Ҫул ҫинчи ытти тӑкаксем валли пӳртне, ӗнине, килти ӑпӑр-тапӑра сутма пултарать.

А на другие расходы пусть продаст избу, корову и имущество.

II // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

— Ҫи, ҫи, манӑн ылтӑнӑм! — тет пӑшӑлтатса Хуркайӑк, ӗнине татах ҫӑкӑр хуҫса парать, ҫак тӗлӗнмелле тутлӑ паха ҫӑкӑра хӑй те ҫырта-ҫырта илет.

— Ешь, ешь моя золотая! — шепчет Журавушка и отщипывает от того каравая, ест и сама черный этот, удивительно ароматный хлеб.

Хуркайӑк // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Пӗри, Маруҫ Леонтьева иртнӗ уйӑхра Саратов каччипе мӑшӑрланчӗ те унпа пӗрле хулана тухса кайрӗ, ҫавна пула колхозӑн ҫирӗм ӗнине виҫӗ кун сумасӑр усранӑ; ал ҫитмен, дояркӑсем сахал.

Одна, Маруська Леонтьева, вышла прошлым месяцем за саратовского парнишку, укатила с ним в город, и двадцать коров были в колхозе три дня не доены: некому, не хватает доярок.

Юлашкисем... // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Меркидон пушшине выляткаланӑ, ӗнине ятран чӗннӗ, вара шухӑ выльӑха вӑрманӑн чи аякри кӗтесӗнче, тӳррипех каласан, ҫатан ҫумӗнче, тупнӑ.

Меркидон хлопал кнутом, звал ее по кличке и обнаруживал озорную где-нибудь в самом отдаленном уголке леса, а именно: у плетня, где трава пожирнее и погуще.

Вӑрман сыхлавҫи // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех