Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ӗнерет (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Шырланлӑ вар та уҫӑ янлӑх Ир сассипе кӑшт ӗнерет.

Куҫарса пулӑш

XXXI // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Вань Цзя юнашар пӳлӗмре хӗрлӗ пустав татӑкӗпе маузерне тасатать, ӗҫленӗ май хуллен юрӑ ӗнерет.

Вань Цзя сидел у окна в соседней комнате и старательно начищал маузер куском красного сукна; склонив голову, он мурлыкал песенку.

IV // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Мана ыйхӑ пусать, анне юрӑ ӗнерет.

Я дремлю, а мама тихонько напевает песенку.

1. Тӑван килте // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Кожедуб, И. Н. Тӑван ҫӗршывшӑн: летчик каласа пани. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 192 с.

Стена тепӗр енче ача сасси темле юрра хуллен ӗнерет.

Детский голосок выводил какую-то тихую песенку за стеной.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

«Сянь Хэн» эрех лавккинче кӑна А-у, сӗтел ҫине сӗвенсе, эрех кӳпет, Лао Гунӗ хӑйӗн юррине ӗнерет.

Лишь в кабачке «Всеобщее благополучие» у прилавка тянул вино Синяя Шкура да старый бездельник Красноносый мурлыкал свою песенку.

Ыран // Николай Григорьев. Лу Синь. Калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 37–45 стр.

Хӑй шӑппӑн тем ӗнерет, — яланах юрлать вӑл.

Он что-то мурлычет тихонько, — он всегда поет.

Итали ҫинчен хунӑ юмахсем // Александр Алга. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 166–190 стр.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех