Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Эпир тинӗсре мар вӗт — Днепр тӑрӑх ҫӳретпӗр, кунта ҫырансем те, ытти паллӑсем те йӑлтах куҫ умӗнче.

Мы ведь не по морю — по Днепру ходим, и здесь берега и все обстановочные знаки перед глазами.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Тепӗр хӗрӗ, пӗчӗкҫӗреххи, ҫамки ҫинче сарӑ кӑтра ҫӳҫлӗскер, салон тӑрӑх ҫӳрет, унтан урисемпех хыҫлӑ сак ҫине хӑпарса каять те хыҫалалла шуса юлакан симӗс те чӑнках мар ҫырансем ҫине пӑхать.

Другая девочка, поменьше, с мелкими русыми кудряшками на лбу, бродит по салону, потом забирается с ногами на диванчик и смотрит на убегающие назад пологие зеленые берега.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Ҫырансем кӑштах аяккалла куҫаҫҫӗ те, пӗшкӗнсе ларнӑ пек, лутрарах курӑнаҫҫӗ, вӗсене халӗ ӗнтӗ вак хӑвалӑх хупласа илнӗ.

Берега отступают, словно приседают, и укутываются мелкой порослью лозняка.

«Ашхабад» // Николай Евстафьев. Дубов Н.И. Юханшыв ҫинчи ҫутӑсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 144 с.

Карап мӗлки таткаланчӑк ҫырансем тӑрӑх, тимӗр тӑприн хӗлхемленекен ҫурӑкӗсемпе металл тӑрӑх, мӑк курӑкӗпе витӗннӗ хӗвел тайлӑмӗсем тӑрӑх вӗҫсе тӗтреллӗ тӗпсӗрлӗхелле ыткӑна-ыткӑна анать, алмаз пек ҫиҫекен пӑрлӑ тӑрӑсене, тӗкӗрле глетчерсене пӗлӗтлесе хуплать.

Тень от корабля летела внизу по рваным обрывам, искрящимся жилами руд и металлов, по крутым склонам, поросшим лишаями, срывалась в туманные пропасти, покрывала тучкой сверкающие, как алмазы, ледяные пики, зеркальные глетчеры.

Шӑллӑ-шӑллӑ тусен леш енче // Алексей Леонтьев. Толстой А. Н. Гарин инженер гиперболоичӗ; Аэлита (Марс пӗтмӗшӗ): романсем; Алексей Леонтьев куҫарнӑ. — Шупашкар: Ҫӗнӗ Вӑхӑт, 2014. — 495 с. — 319–494 с.

Комендант команди ҫырансем тӑрӑх ҫӳресе хӗвелпе ҫунса ларнӑ пулӑҫӑсене, тата тискер кайӑк тирӗсене пухакан чее скупщиксене тытса чарса ыйтса пӗлнӗ, — вӗсем ку ыйтупа мӗн те пулин каласа пама пултарнӑ вӗт-ха.

Комендантская команда ловила на побережье загорелых рыбаков и хитрых, предприимчивых скупщиков меха, могущих дать хоть какие-нибудь сведения по указанному вопросу.

4. // Леонид Агаков. Фадеев, А. А. Амгуньски полк: повесть; вырӑсларан Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 40 с.

Каҫӗ пӗлӗтлӗччӗ, шывӗ хура; пароход хыҫӗнче икӗ кӑвак ҫул вӗресе куҫа курӑнман ҫырансем патнелле уйӑрӑлса каятчӗҫ; ҫав ҫулсем хушшипе баржа сӗтӗрӗнсе пырать.

Ночь была облачная, река — чёрная; за кормою кипели две серые дорожки, расходясь к невидимым берегам; между этих дорожек тащилась баржа.

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Хӗрлӗрех тӗслӗ кивӗ пароход, труби ҫинче шурӑ йӑрӑмлӑскер, хӑйӗн ураписемпе кӗмӗл тӗслӗ шыв ҫийӗпе васкамасӑр шӑмпал-шампӑл шӑмпӑлтаттарса пырать, шыв ҫинелле мӗлкесем ӳкерсе, парохода хирӗҫ тӗксӗм ҫырансем хуллен ярӑнса пыраҫҫӗ, ҫырансем тӗлӗнче пӳртсен чӳречисем хӗрлӗн ҫутӑлса лараҫҫӗ, ялта юрлаҫҫӗ — хӗрсем вӑйӑ выляҫҫӗ, «ай-люли» тесе юрлани аллилуя тени пекех илтӗнет…

Старенький рыжий пароход, с белой полосой на трубе не торопясь и неровно шлёпает плицами по серебряной воде, навстречу ему тихонько плывут тёмные берега, положив на воду тени, над ними красно светятся окна изб, в селе поют, — девки водят хоровод, и припев «ай-люли» звучит, как аллилуйя…

V. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Океансен шайне виҫнӗ чух ученӑйсем ҫырансем пӗр вырӑнта океансен шайӗнчен ҫӳлерех, тепӗр ҫӗрте аяларах пулнине палӑртнӑ.

Измеряя уровень океанов, учёные установили, что в одних местах происходит поднятие берегов, в других — опускание их.

5. Тусене мӗнле вӑйсем тунӑ // Лина Агеносова. Обручев, В. А. Тусемпе материксем пулса кайни / вырӑсларан Л. В. Агеносова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 134 с.

Пирӗн таврара пурте чарӑнчӗҫ, хытса ларчӗҫ: ҫырансем, чулсем ҫийӗн ҫаврӑнакан хумсем, вӑхӑт, хӳре вӗҫӗнчи йывӑр хумсем…

Все остановилось, застыло вокруг нас: берега, буруны, время, чугунная волна за кормой…

«Саго-мару» пӗтни // Михаил Рубцов. Диковский, С. В. Калавсем; Хв. Уярпа М. Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1960. — 70 с. — 16–42 с.

Чӑнкӑ ҫырансем, хура вӑрмансем, тусем — пурте хӑйсен вырӑнӗнче.

Крутые берега, дремучие леса, горы — все на своем месте.

XVI // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫӗр чӑмӑрӗн карттине илсе пӑхсан авӑ, тӳрех ҫакӑ курӑнать: пур ҫӗрте те эпир ӑна тинӗссен хӗррисенелле хӗссе кайса тӑратнӑ, йӑшаланать вӑл ҫав ҫырансем тӑрӑх, анчах унта, хӑйӑр та тӑварлӑ шывсӑр пуҫне, нимӗн те ҫук-ҫке-ха ӑна валли!

Ежели взять земную карту, то сразу видно: отодвинули мы его везде к морским берегам, трётся он по берегам этим, и ничего ему нету, окромя песку да солёной воды!

Окуров хули // Уйӑп Мишши. Горький М. Окуров хули: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 134 с.

Питӗрсе кладовойсенчен мӑлатуксем тата сӑнчӑрсен уҫҫисем тӗттӗмре ҫухалӗҫ, тӑлланӑ алӑсемпе урасенчен сӑнчӑрсем ӳкӗҫ, ҫын мӗлкисем чӑнкӑ ҫырансем ҫинче, пӗр пӳрт тӑрринчен тепӗрин ҫине, хула стени еннелле чупӗҫ.

В темноте из незапертых кладовых исчезнут молотки и ключи от кандалов, упадут цепи с закованных рук и ног, и осторожные тени заскользят по крутым отвесам, с крыши на крышу, к городской стене.

Ҫирӗм пӗрремӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Тахо шывӗн симӗс ҫыранӗсем хӗрринче пурӑнакан Элисио кӗтӳҫӗ ҫав ҫырансем хӗрринчех ҫуралнӑ кӗтӳҫ хӗрне пит хитре, Филенӑна юратнӑ.

Пастух Элисио, с зелёных берегов Тахо, полюбил прекрасную пастушку Филену, рождённую на тех же берегах.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Сергей Мерчен. Выгодская Э.И. Алжир тыткӑнӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1946. — 112 с.

Ҫырансем уҫҫӑнрах курӑнма тытӑнаҫҫӗ.

Яснее стали видны берега.

Вӑрманти кабинет // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Сӗве — лӑпкӑ юханшыв, васкамасӑр юхать вӑл ешӗл ҫырансем хушшипе.

Свияга — тихая речка, мирно течёт в зелёных берегах.

Ҫуллахи кун // Александр Галкин. Прилежаева М. П. Ленин пурнӑҫӗ: повесть; Александр Галкин куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1977. — 255 с.

Снаряд уйсем ҫийӗн инҫене вӗҫсе улӑхрӗ, унӑн сасси ҫырансем, вӑрмансем тата варсем тӑрӑх янӑраса кайрӗ.

Пролетел далеко над полями, и эхо еще долго перекатывалось в берегах, в лесах и оврагах.

XXIV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫырансем хӗрринче тӑшмантан пытаракан ҫӑра кӑпка тӗтӗм ҫӗкленчӗ, ҫак шап-шурӑ тӗслӗ тӗтӗм хӗвел ҫутипе куҫа йӑмӑхтармалла йӑлтӑртатать.

Над берегами поднялись дымовые завесы, пышные, кустистые, ослепительно белые на солнце.

XI // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫырмасем, чӑнкӑ ҫырансем тӗл пулсан?

Если обрывы, овраги?

II // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Шоссерен пӗр вуникӗ километрта, чул сӑртсем, чӑнкӑ ҫырансем, чӑнкӑ сӑртлӑ вырӑнсем тӗлли-паллисӗр купаланса тӑнӑ ҫӗрте, ҫак пӗр чӗрӗ чун та ҫук пек туйӑнакан вырӑнта, сасартӑк ҫӳлтен пулемет пеме тытӑнчӗ.

Километрах в двенадцати от шоссе, в хаотическом нагромождении диких скал, обрывов, круч, где казалось, не могло быть ни одного живого существа, неожиданно ударил сверху пулемет.

XVIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Кӑнтӑр еннелле пӑрӑнса, хӑрушӑ чул тусенчен иртсе кайма ӗлкӗрсенех, пирӗн умра каллех тӗксӗм ҫырансем курӑнма пуҫларӗҫ.

Едва мы повернули на юг и немного отошли от опасных скал, перед нами снова показались тёмные очертания берега.

Тӗлӗнмелле демонстраци // Куҫма Чулкаҫ. Водопьянов М.В. Поляр лётчикӗ: калавсем; Куҫма Чулкаҫ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 248 с.