Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Полина ҫакна ҫеҫ кӗтнӗ, тейӗн, вӑл хӗпӗртӳллӗн хускалса илсе, чуна пымалла кулӑпа ҫутӑлкаласа, каччӑ куҫне ӑшӑ пиллӗн ӳксе, тӳрех хуравларӗ:

Куҫарса пулӑш

Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта // Василий Сипет. Сипет В. Хӑлхасӑр, куҫсӑр вӑрманта: повесть. — Шупашкар, «Пегас» издательство ҫурчӗ, 2017. — 196 с.

Хуҫкаланчӑк ҫиҫӗм вӗҫӗ-хӗррисӗр аслӑ тӳпен сӗвек маччине ҫине-ҫинех хаяррӑн сӑха-сӑха илет, ӑна астивсе, унӑн вутлӑ юнне ӗмсе пӑхать те, йӑл-ял ҫутӑлкаласа, ҫав мачча ҫумӗнчен хӑйпӑнса ӳкет, ун ӳтне тепӗр минутранах урӑх ҫӗртен сӑхас тесе, куҫа курӑнмасӑр кӗмсӗртеттерсе вӗҫсе ҫухалать.

Ломаные молнии то и дело безжалостно впивались в покатую твердь огромного неба, и казалось, что, вкусив его, напившись его огненной крови, зажигались и отпадали от него и мгновенно гасли, сытые, и пропадали в невидимом громовом полете, чтобы через минуту впиться в его плоть в другом месте.

17 // Аркадий Малов. Казакевич Э.Г. Кӑвак тетрадь: повесть. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1976. — 158 с.

Окоп тӗпӗнче чикарккӑсем ҫутӑлкаласа илеҫҫӗ, ҫынсем те шӑкӑлтатсах калаҫма тытӑнчӗҫ.

Засверкали на дне рва звездочки цыгарок и развязались языки.

IX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Аялта, вакӑра, тӗксӗм тӗслӗ шыв шӑнкӑртатрӗ, хушӑран вӑл симӗс тӗслӗн курӑнчӗ, вакӑ хӗррисем ҫутӑлкаласа илчӗҫ.

Внизу, в проруби журчала темная вода, отливая зеленью, поблескивали края проруби.

V // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Ялан пӗр евӗрлӗн, кичеммӗн тӑсӑлакан кунсенче вӗсен вӑйсӑр шухӑш хумӗсем аран ҫеҫ, пӗрчӗн-пӗрчӗн кӑна ҫутӑлкаласа илеҫҫӗ.

Одинокие искры неумелой, бессильной мысли едва мерцали в скучном однообразии дней.

I // Леонид Агаков. Горький, Максим. Амӑшӗ: [Роман] / М. Горький. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 362 с.

Хӑш-пӗр ҫӗрте, траншейӑсенче наблюдательсен каскисем ҫутӑлкаласа илеҫҫӗ.

Кое-где по траншеям поблескивали каски наблюдателей.

XX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Халь ӗнтӗ вӑл, хӑйсен полкӗнчи ҫынсем хушшинче утнӑ май, полка аркатса тӑкни ҫинчен те, вилӗм ҫинчен те урӑх аса илмерӗ, хӑйне малашне, ҫак вилӗ ҫутӑсемпе ҫутӑлкаласа илекен вӗҫӗ-хӗррисӗр каҫ витӗр тухнӑ хыҫҫӑн мӗн кӗтни ҫинчен те шухӑшламарӗ вӑл.

Шагая в толпе однополчан, он теперь уже не вспоминал картины разгрома и смерти и не думал о том, что ждет его впереди, за бескрайней ночью, кое-где освещаемой мертвыми огнями.

XXIX // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.

Сайра-хутра унӑн хунарӗ ҫутӑлкаласа илет, йӑлт! ҫутӑлса илет те, унӑн ҫути шыв ҫине ӳкет, ҫынсем хускатни вӑйлӑ юханшыв ҫинче вара йӑл-йӑлт! ҫутӑсем курӑнса каяҫҫӗ.

Изредка на мгновение вспыхивал его фонарь, и свет его, падая на речку, мелкими блестками растекался по встревоженной, беспокойной стремнине.

XXVIII // Феодосия Ишетер. Бубеннов, Михаил Семёнович. Шурӑ хурӑн: роман; пӗрремӗш кӗнеке; вырӑсларан Феодосия Ишетер куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 382 с.