Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ҫывхарса ҫитнӗ пӗлӗт татӑкӗ хӗвеле картласа илнине Наталья пуҫне ҫӗклесе пӑхмасӑрах, ҫурӑмӗпех туйрӗ: самантлӑха ҫанталӑк сулхӑнланчӗ, вӗри сывлӑшпа сывлакан хӑмӑр ҫӗр ҫине, юплӗ-юплӗ арпус аврисемпе хӗвелҫаврӑнӑшӑн ҫӳллӗ тунисем ҫине хӑвӑрттӑн кӑвак мӗлке шуса килсе выртрӗ.

Не поднимая головы, Наталья спиной чувствовала, когда набежавшая тучка заслоняла солнце; на миг становилось прохладнее, на бурую, дышащую жаром землю, на разветвленные арбузные плети, на высокие стебли подсолнуха стремительно ложилась серая тень.

XVI // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.