Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫумма (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Эпӗ ӑна алӑпа тытаймарӑм, хам ҫумма чӑмӑртаса илтӗм.

Я его не мог схватить, я его руками к себе прижал.

Эпир челюскинла выляни // М. Тимофеева. Житков Б. С. Эпӗ курса ҫӳрени: япаласем ҫинчен ҫырнӑ калавсем; М. Тимофеева куҫарнӑ; ӳнерҫӗсем Ф. Осиповпа П. Сизов. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 212 с.

Анчах вӑл курсассӑнах ман ҫумма ҫыхланчӗ: «Манӑн та ҫапӑҫас килет», — терӗ те «лапӑрчӑк» урама вӗҫтерчӗ.

А она, глупая, как увидела, так и привязалась: «Возьми да возьми воевать» и со всех ног помчалась на Грязную улицу.

2 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Эпир аннепе иксӗмӗр хамӑр ҫумма ҫыпӑҫнӑ кӗле силлесе тасатрӑмӑр та, ҫулӑмсӑр йӑсӑрланса выртакан кӑвайтран уйрӑлса малалла утрӑмӑр.

Мы с матерью отряхнулись от пепла и пошли, оставив позади тлеющий беспламенными угольками костер.

4 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ман ҫумма ҫулӑхасшӑн пулнӑ ача хӑйӗн вараланса пӗтнӗ уҫӑ кӑкри ҫине, ҫулланса пӗтнӗ ҫип ҫинче пӑхӑр хӗрес ҫакӑнса тӑнӑ ҫӗре, пӑхрӗ те, шӑл витӗр сурса, ҫапла каларӗ:

Задира покосил глазом на свою грязную грудь, где болтался на засаленной нитке крестик, сплюнул сквозь щербатый зуб и сказал:

3 // Леонид Агаков. Жарков Л.М. Хастар тусӑм ҫинчен ҫырнӑ повесть. Вырӑсларан Л. Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1957. — 300 с.

Ҫухал эс манӑн куҫ умӗнчен, текех ман ҫумма ан ҫулӑх! — тесе пӗтерчӗ Спартак.

И впредь не попадайся мне на глаза! — сказал Спартак.

IV сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

— Мӗн тума вӑл ман ҫумма ҫулӑхать? — тет Джонни амӑшӗ ӳпкелешсе каланине хирӗҫ.

— А чего он пристает! — отвечал Джонни.

Джонни хирӗҫни // М. Волков. Лондон, Джек. Пурнӑҫа юратни: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с. — 48–72 с.

Вӑл пӗрмаях йӗрет, ман ҫумма ҫулӑхрӗ… — тет Буратино…

Плакса и приставала… — сказал Буратино.

Пьеро хӑй мулкач ҫине утланса ларса, Ухмахсен Ҫӗршывне мӗнле пырса кӗни ҫинчен каласа кӑтартать // Иван Викторов. Толстой А.Н. Ылтӑн ҫӑраҫҫи е Буратино курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: [юмах]; вырӑсларан И. Викторов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 135 с.

Сасартӑк ман ҫумма пӑчӑртанса чарӑнса тӑчӗ, ӳпкеленӗ пек каларӗ:

Вдруг остановилась, прижавшись ко мне, говоря с упреком:

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Баржа ҫинче, урисене баржа аяккинелле усса, ҫумма ҫумӑн тӑватӑ мужик — пӗри хӗрлӗ кӗпеллӗскер — ларса юрӑ юрласа пыраҫҫӗ: сӑмаххисем илтӗнмеҫҫӗ, анчах эпӗ ӑна пӗлетӗп.

На барже, свесив ноги за борт, сидят плечо в плечо четыре мужика — один в красной рубахе — и поют песню; слов не слышно, но я знаю ее.

XVI. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Йӑкӑнат Прокофьевич Ушкина, ялта пурте Йӑкӑнат тесе кӑна чӗнекен ҫынна, темиҫе кунлӑха апробаци тума ман ҫумма ҫирӗплетнӗ.

Игнат Прокофьевич Ушкин, которого на селе все зовут просто Игнатом, прикреплен ко мне на несколько дней для апробации.

Балалайкӑллӑ Йӑкӑнат // Леонид Агаков. Троепольский, Г. Н. (1905-1995). Вунҫиччӗмӗш Прохор тата ыттисем: (агроном ҫырса пынисем). [Л. Я. Агаков куҫарнӑ]. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 132 с. — 84–108 с.

Анчах час-часах вӑл хӑй ман ҫумма ҫыпӑҫма тапрататчӗ, — ҫуммах пырса тӑрать те сухалӗ ҫинелле пӑхса кулкаласа ыйтать:

Но часто бывало, что он сам начинал привязываться ко мне, — подойдет вплоть и, усмехаясь в бороду, спросит:

XII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Эпӗ мӗнле пысӑк ҫынсем патне каймалли ҫинчен пӗлсен, вӗсем ман ҫумма урӑх ҫулӑхас ҫук пек туйӑнчӗ.

Мне казалось, что, узнав, к каким важным людям я еду, они уже не могли претендовать на меня.

XVII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вӑл мана алӑ парӗ, мӗн те пулин калӗ те ман ҫумма ларӗ.

Она подаст мне руку, скажет что-нибудь и сядет подле меня.

III сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Эсир епле шутлатӑр: эпӗ хама хам ытлашши юрататӑп-и? — терӗ вӑл, ман ҫумма пырса ларса.

— Как вы думаете: я самолюбив? — сказал он, подсаживаясь ко мне.

XXVI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

— Karlchen! ларӑр ман ҫумма, — терӗ вара вӑл мана.

И она сказала: «Karlchen! сядьте подле меня».

IX сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Мӗн ҫулӑхрӑр эсир ман ҫумма, кайӑр кунтан, путсӗр ача.

Что же вы в самом деле пристали ко мне, идите отсюда, шалун этакой…

VI сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Жиран та хӑйне ҫавнашкалах тыткалать: малтан вӑл хӗрсе кайсах туртӑнчӗ, хӑрлатрӗ, унтан ман ҫумма выртрӗ, пуҫне ман чӗркуҫҫи ҫине хучӗ те лӑпланчӗ.

С Жираном было то же самое: сначала он рвался и взвизгивал, потом лег подле меня, положил морду мне на колени и успокоился.

VII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ҫӳлӗ юман айӗнчи сулхӑн та тикӗс вырӑна суйласа илсе, эпӗ курӑк ҫине выртрӑм, Жирана хам ҫумма лартрӑм та кӗтме тытӑнтӑм.

Избрав у корня высокого дуба тенистое и ровное место, я лег на траву, усадил подле себя Жирана и начал ожидать.

VII сыпӑк // Иван Тенюшев. Толстой Л.Н. Ача чухнехи тата ҫамрӑклӑхпа яш ӗмӗр: повеҫсем; И. Тенюшев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Вара тӳпелешекен аттӑмсене хулпуҫҫийӗсенчен лӑпкаса илтӗм те хам ҫумма хутӑм — пӗрне сылтӑм енне, теприне сулахай енне.

Еле их утихомирил; положил рядом с собой — один сапог по правую руку, другой по левую — и снова заснул.

Хӗрӗх юмах // Михаил Андреев. Казах юмахӗсем: юмахсем. — Шупашкар: Чӑвашсен государство издательстви, 1938. — 60 с. — 5–11 с.

Пӗлместӗп, мӗн вӑхӑт тӑнӑ эпӗ ҫапла, ывӑлӑма хам ҫумма пӑчӑртаса.

Не знаю, сколько времени я так стоял, прижимая к себе сына.

64 // Леонид Агаков. Вигдорова Ф.А. Пурнӑҫ ҫулӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 484 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех