Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Аян куҫӗсене каллех ҫиҫӗмӗн сивӗ вучӗ алчӑратса ячӗ; вӗсене уҫрӗ те — самантлӑх ҫутӑпа ялкӑшакан, тӗттӗмре туллашакан, шыв ахрачӗпе, кӑпӑк аскӑнлӑхӗпе талккӑшпех тулса ларнӑ пыра курчӗ.

Снова холодный огонь молний зажмурил глаза Аяна; открыв их, он видел еще в беснующейся темноте залитый мгновенным светом пролив, превращенный в сплошную оргию пены и водяных пропастей.

VIII // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Ҫак шухӑшсем Ильсеяр пуҫӗнче ҫиҫӗмӗн вӗҫсе иртрӗҫ.

Все это с быстротой молнии промелькнуло в голове Ильсеяр.

V // Василий Юдин. Гариф Губай. Бакенщик хӗрӗ. Повесть. Тутарларан В.Н. Юдин куҫарнӑ — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1962. — 204 с.

Ҫӗрлесенче кӑвак хуппи хӗр-пике куҫӗ пек уҫӑлса хупӑнчӗ, каҫӗсем те, тип ҫиҫӗмӗн вутлӑ ҫути майлах, питӗ кӗскелсе ҫитрӗҫ.

Ночами по-девичьи перемигивались зарницы, и ночи были короткие, как зарничный огневый всплеск.

Ют юн // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Ют юн. — Тӑван Атӑл, 1965, 3№, 82–91 с.

Сахӑр пек шурӑ ҫиҫӗмӗн ҫумӑр пӗлӗчӗсем ҫийӗн вӑрӑммӑн йӑрласа шӑвакан хуҫкаланчӑк ҫутинче Кошевой утсем хӑй ҫине тӳррӗн сиктерсе килнине курчӗ.

При сахарно-белом зигзаге молний, продолжительно скользившем по гребням тучи, Кошевой увидел, как косяк мчался на него.

III // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таҫта ҫӳл тӳпере ҫеҫ кӑвакпа пӗвеннӗ шурӑ ҫутӑ пайӑрки шӗл-кӑварланса ҫунчӗ, хӗп-хӗрлӗ ҫиҫӗмӗн йӑлтӑркка йӑллисем урлӑ-пирлӗ кармакланса пӗрлешрӗҫ.

Лишь где-то в вышине углисто горел какой-то опаловый, окрашенный голубизною клочок да скрещивались зигзаги и петли червонных молний.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Михалаки яланхи пекех кӑшт маларах ӳпӗнсе пит чипер ларса тӑчӗ, Смион хаджи вара ҫӑварне те карса пӑрахрӗ, Дамянчо ҫиҫӗмӗн хӑвачӗ хӗл кунӗнче те ялкӑшни ӑна пӗтӗмпех ҫапса хуҫрӗ пулмалла.

Но Михалаки сидел все также важно, слегка наклонившись вперед, а Хаджи Смион раскрыл рот, пораженный сокрушительной силой Дамянчевой молнии, сверкавшей посреди зимы.

VIII. Юрдан чорбаджи патӗнче // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Аҫа ҫиҫӗмӗн пӗр юппи, пӗлӗт хушшинчен ухӑ йӗппи пек ярӑнса тухнӑскер, кӗҫех калла хӑй йӗннине кӗрсе ҫухалнӑ.

Одна молния, уже выскочившая стрелкой из тучи, поспешила вобраться назад.

15 сыпӑк // Митта Ваҫлейӗ. Лев Кассиль. Аслӑ хирӗҫтӑру. Митта Ваҫлейӗ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1950

Вӗсенчен пӗри вӑл — ҫиҫӗмӗн сайра тӗл пулакан тӗсӗ, хӗрлӗ спрайтсем.

Куҫарса пулӑш

Кунунарра ҫийӗн сайра ҫиҫӗм ҫиҫнӗ // Аҫтахар Плотников. https://chuvash.org/news/21428.html