Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫилленчӗклӗ (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Баумансен дачи патне пӑрӑнмалли кӗтесре Козуба ҫилленчӗклӗ сасӑпа Иринӑна чӗнсе илчӗ:

У поворота на ту улицу, где стояла баумановская дача, Козуба сердитым голосом окликнул Ирину:

XIV сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

— Ҫӗрле кам шаккать унта? — ыйтрӗ хӗрарӑмӑн ҫилленчӗклӗ те хӑйӑлти сасси.

— Кто это ломится ночью? — спросил хриплый и сердитый женский голос.

25 // Александр Яндаш. Чосич, Д. Хӗвел инҫетре: роман / вырӑсларан А.Яндаш куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 352 с.

Амо лӑпкӑ мар, ҫилленчӗклӗ.

Амо был взволнован и рассержен.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

— Каяр, — терӗ вӑл, кӳме ҫине ҫилленчӗклӗ кӑмӑлпа ларакан арҫыннине, — каяр хӑвӑртрах ҫав ниҫтан пырса ҫулӑхма ҫук ҫынсенчен.

— Едем, — проговорила она нервно садившемуся мужу, — едем скорее от этих неуязвимых людей.

Гимназие вӗренме кӗни // Уйӑп Мишши. Гарин-Михайловский Н.Г. Тёмӑн ача чухнехи пурнӑҫӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 164 с. — 3–157 с.

— «Вӑл улттӑмӗш ретре Кривцовӑн хӗрлӗрех те сӑрӑ тата ҫилленчӗклӗ питне курчӗ, вара, ирӗксӗрех, йӑл кулса, шухӑшларӗ:

— В шестом ряду Сергей увидел багрово-сизое, надутое лицо Кривцова, и сразу неосознанно подумал улыбаясь:

XXII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Сергей хыҫҫӑн Кондратьев патне тепӗр хут Алдахин чупса кӗчӗ; вӑл темле хутсем хурса тултарнӑ папкине чупнӑ ҫӗртех уҫа-уҫа пӑхать, ҫакӑн чухне унӑн тачка пичӗ ҫилленчӗклӗ сӑн илет…

Следом за Сергеем к Кондратьеву пробежал Алдахин, на бегу раскрывая папку с бумагами, при этом лицо его выражало суровую решимость…

XVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унӑн юлташӗ ҫамрӑк каччӑ, хура та ҫилленчӗклӗ сӑнлӑ Санька Скворцов.

Его спутник, еще молодой парень, чернолицый и суровый, был Сенька Скворцов.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кондратьев машина ӑшне кӗрсе ларчӗ (ку «ГАЗ — 67» пулнӑ), буркӑпа пӗркенчӗ, чӗнмесӗр ларакан шофер ҫине пӑхса илчӗ, — унӑн ҫилленчӗклӗ пичӗ ҫинче ҫапла ҫырнӑ паллӑ пур: «Эпӗ кирек ӑҫта та кайма пултаратӑп, кустӑрмасене сӑнчӑр чӗркенӗ, мотор вӑйлӑ, руль ҫирӗп алра».

Кондратьев уселся я машину, это был «ГАЗ-67», закутался в бурку, взглянул на молчавшего шофера — на его суровом лице было написано: «Я готов ехать куда угодно, колеса укручены цепями, мотор сильный, руль в крепких руках».

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Вӗри мар, намӑс, — терӗ те Татьяна, хӑйӗн ҫилленчӗклӗ пулсан та, яланхи пекех хитре питне уйӑх ҫутипе ҫутатмалла туса, Хворостянкин еннелле ҫаврӑнчӗ.

— Не жарко, а стыдно, — сказала Татьяна и повернулась к Хворостянкину так, что ее хоть и злое, но по-прежнему красивое лицо было залито лунным светом.

XXVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Унӑн актив пухӑвне аса илес килмен, анчах куҫ умне пӗрре залра ларакан хумхануллӑ ҫынсен пит-куҫӗсем, тепре Аршинцевӑн ҫилленчӗклӗ те ҫунса тӑракан куҫӗсем туха-туха тӑчӗҫ; ӑна шавланӑ сасӑсем те, мӑшкӑлласа-кулса каланисем те, трибуна ҫинчен Ефим Меркушев: «Эпир сирӗнпе ӑмӑртуна тухса, эсир малта пыракан ҫынсем, сирӗнпе юнашар пыма йывӑртарах иккенне лайӑх пӗлетпӗр, анчах сирӗн Хворостянкин пек председательсем те пур пулсан… унӑн аван мар ӗҫӗсем ҫинчен эпир паян йӑлӑхичченех итлерӗмӗр…» — тесе калани те илтӗннӗ пек туйӑнчӗ.

Ему не хотелось вспоминать о собрании актива, а перед глазами так и вставали то взволнованные лица в зале, то злые, горящие глаза Аршинцевой; ему даже слышался гул голосов, насмешливые реплики, слова Ефима Меркушева, говорившего на трибуне: «Мы вступаем с вами в соревнование и хорошо знаем: люди вы передовые, с вами идти рядом трудновато, но если у вас еще есть такие председатели, как Хворостянкин, о проделках которого мы сегодня наслушались…»

XXVII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Кунтах, сӑмах майӗн, Прохор техникӑна вӗренес ӗҫе епле йӗркелесси ҫинчен те калӗ… — Прохорӑн ҫилленчӗклӗ тата шӑртланса кайнӑ пичӗ ҫине Рагулин кулса тата темле ӑшшӑн пӑхрӗ.

И тут же, мимоходом, Прохор скажет и о том, как лучше наладить учебу по технике… — Рагулин как-то уж очень тепло посмотрел на сердитое, поросшее щетиной лицо Прохора.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Картлашка ҫинче такӑна-такӑна, станица Советӗнчен чупса тухакан Савва Остроуховӑн ҫилленчӗклӗ сӑн-питне курсан, Дорофей кунта ӗҫ ятлаҫусӑр иртес ҫуккине чухласа илчӗ, анчах вӑл ҫаплах мӑнаҫлӑн, тӗтӗме вӗре-вӗре кӑларса, сура-сура ларчӗ.

И когда из станичного Совета, споткнувшись о ступеньку, выбежал Савва Остроухов, Дорофей по злому его лицу заметил, что тут дело без упреков не обойдется, но продолжал сидеть все в той же горделивой позе, пуская струйкой дым и сплевывая.

XXI // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Машинӑран чи малтан сӗлкӗшлӗ те ҫилленчӗклӗ Хворостянкин тухрӗ.

Из машины первым вышел измученный и сердитый Хворостянкин.

VII // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

Илья Стегачева нихҫан та юратман тата юратмастӑп, тесе Татьяна тупа тунӑ пулсан та, вӑл ӑна ӗненнӗ пулин те, кӳренӳллӗ те кӑштах ҫилленчӗклӗ туйӑм ҫухалмарӗ.

И хотя Татьяна клялась ему, что Илью Стегачева никогда не любила и не любит, хотя он ей и верил, а горькое, немного даже злое чувство не исчезало.

IX // Александр Яндаш. Бабаевский, Семен Петрович. Ҫӗр ҫинчи ҫутӑсем: роман; вырӑсларан Исаак Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 7–514 с.

— Кунта ача-пӑча вӑййи пек кӑна-ха, ытти ҫӗрте ӗҫсем ҫӗр хут начар, — терӗ вӑл ҫилленчӗклӗ кӑмӑлпа.

— Здесь пустяки, в других местах во сто раз хуже, — проговорил он нервно.

V. Сутни // Илпек Микулайӗ. Вазов Иван. Пусмӑрта: роман; вырӑсларан Микулай Илпек куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1964. — 464 с.

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех