Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

ҫапӑҫуран (тĕпĕ: ҫапӑҫу) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Татах совет салтакӗсен активлӑхӗ вӗсене ҫак ҫапӑҫуран пӑрӑнса иртме паман.

И снова активность четверых советских солдат не позволила им равнодушно пройти мимо.

Пӗр хуларан // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 249–269 с.

Анчах кунта Албанире пыракан ҫапӑҫуран та вӑйлӑрах ҫапӑҫу пынӑ.

шла борьба, — даже более ожесточённая, чем в Албании.

Пӗр хуларан // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 249–269 с.

— Мӗнле апла, эсӗ ҫапӑҫуран тӗрӗс тухма шухӑшламастӑн-и вара?

— Что же, ты не думаешь выйти целым из боя?

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Нина ӗнтӗ ӑна пӗтӗмӗшпех хӑйӗн пархатарлӑ ӗҫне парӑннӑ пек туйӑннӑ, ахаль те тӑрӑхлама юратаканскер, вӑл ҫапӑҫуран аякра тӑракан япаласем ҫинчен ҫырса тултарнӑ ҫырӑва илсен сӑмсине каҫӑртӗ те: тупнӑ мӗнпе мухтанма, «лавҫӑ кӑна-ҫке», тесе каласа кулӗ, тесе шутланӑ Пастухов.

Ему казалось, что насмешница Нина, вся поглощённая своим героическим, благородным делом, получив от него письмо с перечислением таких прозаических и, как казалось ему, далёких от войны вещей, обязательно должна пренебрежительно сморщить курносый носик: «Нашёл чем хвастаться, ломовой извозчик!»

Вӑрҫӑ ҫулӗ ҫинче // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 172–187 с.

Ӑна машинӑсем юсанӑ ҫӗрте хӑварасшӑн пулнӑ, анчах ку ӗҫ ҫапӑҫуран тата та аяккарах пулнӑ пирки, вӑл хӑйне машина ҫине лартма командира тархасланӑ.

Его хотели было оставить на ремонте, но это было ещё дальше от войны, и он умолил командира поставить его на грузовик.

Вӑрҫӑ ҫулӗ ҫинче // Михаил Рубцов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 172–187 с.

Ҫапла, ӗҫрен ӗҫе, ҫапӑҫуран ҫапӑҫӑва кӗрекен ҫамрӑк ученӑй-фольклорист хӑй халӑхӗн легендисемпе юррисен паттӑрӗ пулса тӑнӑ.

Так, от дела к делу, от боя к бою, продолжал воевать молодой учёный-фольклорист, сам вырастая в героя изустных легенд и песен своего народа.

Эпос хывӑнни // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 75–96 с.

Ҫав ротӑна ҫапӑҫуран канма кӑларсан та Малик хӑй ҫыннисене канӑҫ паман.

Когда роту эту после боевых дел отводили на отдых, он и тут не давал покоя своим людям.

Эпос хывӑнни // Георгий Ефимов. Полевой Б.Н. Эпир — совет ҫыннисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1951. — 338 с. — 75–96 с.

Е унта, е кунта нумаях пулмасть ҫапӑҫуран таврӑннӑ истребительсем, хуралса пӗтнӗ обоз лашисем пек, тӑрӑнса лараҫҫӗ.

То там, то здесь виднеются недавно вернувшиеся из боя истребители, испачканные словно обозные лошади.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Стронский сӑн-сӑпатӗнче унӑн кӑмӑлӗ тулни курӑнать, ҫав вӑхӑтрах тата вӑл пӗр ҫапӑҫуран ӑнӑҫлӑ ҫӗнтерсе тухса, тепӗр ҫапӑҫу ҫинчен шухӑшланӑ пек, темле канӑҫсӑррӑн курӑнать.

На лице Стронского выражались удовлетворение и одновременно какая-то тревога, будто, окончив успешно один бой, он уже думал о следующем сражении и поэтому не мог быть до конца спокойным.

Иккӗмӗш сыпӑк // Яков Зверев. Первенцев, А.А. Чыса ҫамрӑкран упра: роман / вырӑсларан Я.Зверев куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1952. — 482 с.

Вӗсем пӗртте ывӑнтаракан йывӑр ҫапӑҫуран тухакан ҫынсем пек мар — халӗ кӑна ҫапӑҫӑва кайма хатӗрленеҫҫӗ тейӗн.

Как будто не из утомительного боя выходили, а только сейчас собирались в бой.

XXIX // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Ҫапӑҫуран вӑл хӑйӗн мӗнпур ҫылӑхӗсене каҫарттарса тухнӑ.

Из боя он выходил амнистированным за все.

IV // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Тӑшман, ҫапӑҫуран пӑрӑнса, васкавлӑн каялла чакса пырать, ҫакӑнпа вӑл, тискер кайӑкӑн ҫӗнӗ йӗрӗ сунарҫӑна йӗкӗлтенӗ пек пирӗннисене хӑй патне тата хытӑрах туртать, йӗкӗлтет.

Враг, избегая боя, поспешно отступал и еще сильнее притягивал и дразнил этим, как дразнят охотника свежие звериные следы.

XIII // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

Унччен те темиҫе ҫӗр ҫывӑрман, ҫапӑҫуран тухман, кунта каллех… ӑҫтан кӑна вӑй тупӑнчӗ-тӗр!

Не спали перед тем несколько ночей, а тут откуда только силы взялись!

I // Наум Любимов. Гончар, Александр Терентьевич. Ялавпа пыракансем: 3 кӗнекеллӗ роман; Н. Я. Любимов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1955. — 456 с.

— «Ротӑна пӑрахса каяс мар, ротӑпа пӗрлех пулма тивӗҫ эпӗ, ҫитменни ҫине рота та кӗҫех ҫапӑҫуран тухать ӗнтӗ, — пӑшӑлтатса каларӗ ӑна темӗнле сасӑ, — аманни-мӗнне пӑхмасӑрах ҫапӑҫнӑшӑн, паллах, награда пулать».

— Мой долг оставаться с ротой, а не уходить вперед, тем более что и рота скоро выйдет из-под огня, — шепнул ему какой-то голос, — а с раной остаться в деле — непременно награда».

13 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Пӑхӑр-ха вӑт эсир ав ҫав, кунталла килекен ушкӑнсем ҫине, вӗт вӗсем хушшинче вуннӑмӗш пайӗ те аманман, йӑлт ассистентсем, ҫапӑҫуран тарса пултӑр вӗсене.

Вы вот посмотрите, эти толпы идут, ведь тут десятой доли нет раненых, а то всё асистенты, только бы уйти с дела.

7 // Василий Алагер, Стихван Шавли. Толстой Л.Н. Севастополь калавӗсем: калавсем. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1942. — 238 с.

Ҫак хушӑра Власьевна вара Андрей Николаевич унӑн ывӑлне Митенькӑна мӗнле ҫӑлни ҫинчен, аманнӑ тусне хаяр ҫапӑҫуран мӗнле илсе тухни ҫинчен, хӑй аманнӑ пулсан та хулпуҫҫи ҫине хурса, йӑтса кайни ҫинчен пуҫласа пӗлчӗ.

И тут Власьевна впервые узнала, как спас Андрей Николаевич ее сына Митеньку, как вынес он раненого друга из жестокого боя, как, сам раненый, нес его на плечах.

Моряксем // Тани Юн. Карнаухова И. В. Туслӑ ачасем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 256 с.

Партизансем аманнӑ Арона икӗ хутӗнче те ҫапӑҫуран хӑйсен хулпуҫҫийӗсем ҫинче ҫӗклесе тухнӑ.

Два раза хохлы — повстанцы выносили на своих плечах тяжело раненого Арона.

Иккӗмӗш сыпӑк // Никифор Ваҫанкка, Алексей Этмен, Илле Тукташ. Алексеев, М. А. Большевиксем: роман / вырӑсларан Н. Ваҫанкка, А. Этмен, И. Тукташ куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгиз, 1936. — 242 с.

Халӗ ӗнтӗ хаяр ҫапӑҫуран юлнӑ паллӑсене пӗтермелле.

Все отправляются на речку, — нужно быстрее смыть следы ожесточенной битвы.

Вуниккӗмӗш сыпӑк // Михаил Юрьев. Смирнов В.И. Саша Чекалин: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1960. — 340 с.

Вырӑс карапӗсем пире хирӗҫ питех те нумаййӑн тухнӑ пирки ҫапӑҫӑва йышӑнма май килмерӗ, ҫавӑнпа та ҫапӑҫуран пӑрӑнни аванрах пулать тесе шутларӑм.

Русские корабли вышли нам навстречу в столь большом числе, что принять бой нельзя было, и я счел разумным отступить.

Хӑрушӑ хыпарсем // Иван Пинер. Ровинский О.М. Гангут патӗнчи ҫапӑҫу: калав. — Шупашкар: Чӑвашгосизд, 1943. — 60 с.

Щорса тӑшман чӑн-чӑн ҫапӑҫуран пӑрӑнни пӑшӑрхантарнӑ.

Щорса беспокоило то, что враг не принимает серьезного боя.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Николай Степанов. Герасимов, Е. Щорс: [тулли мар вӑтам шкулсем валли] / Е. Герасимов, М. Эрлих; Н. Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 208 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех