Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Ахальтен мар сан чул ту ҫамкисем Аса илтереҫҫӗ ҫӗре кӗнисенӗн ятне.

И именем павших за правду, за братство Недаром зовутся утесы твои…

Ҫула тухни // Юхма Мишши,Асклида Соколова. Воскресенская, Зоя Ивановна. Амӑш чӗри: Мария Александровна Ульянова пурнӑҫӗ ҫинчен ҫырнӑ калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1968. — 286 с.

Мӗншӗн тесен, вӗсен ҫамкисем ҫине, пирӗн авалтан килекен генсем, ҫуралнӑ-ҫуралманах, чӑвашсем иккенне палӑртса ҫырса хунӑ-ҫке.

Потому что у них на лбу были наши древние гены, которые еще при рождении определили, что они чуваши.

Шупашкар, Чӑн Шупашкар пулсам! // Аркадий Русаков. https://chuvash.org/blogs/comments/5420.html

Вӗсем вӑрӑм пӳллӗ ҫынсем, ӳчӗсем йывӑҫ ҫӑвӗ тӗслех, ҫамкисем лутра та пичӗсене чӑп-чӑмӑр тесессӗн те юрать, тутисем ҫӳхе, питшӑммисем хӑпарса тӑраҫҫӗ; вӗсем темӗнле хӗрарӑм манирне килеҫҫӗ.

Это люди среднего роста, с телом оливкового цвета, низким лбом, почти круглым лицом, тонкими губами и выдающимися скулами; в их чертах есть что-то женственное.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Икӗ енӗпе те шыв ҫинче бук йывӑҫҫисемпе ытти ҫулҫӑллӑ йывӑҫсем хӗсӗнсе ӳсеҫҫӗ; темле йывӑҫсемпе хупӑрланса тӑракан ешӗл сӑрт ҫамкисем чӑтлӑхран пӗлӗтелле туртӑнса лараҫҫӗ.

С двух сторон над водой теснились буки и другие лиственные деревья; из чащи вздымались к небу зелёные купола холмов, покрытых густой порослью кустарников.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Ман ал айне лекнӗ харкашуҫӑсен ҫамкисем епле ҫурӑлмарӗҫ, хам та тӗлӗнетӗп.

Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш пайӗ // Виталий Елтов. «Сувар» хаҫат архивӗ

Ӗнтӗ юланутсен ҫурӑмӗсем ҫинче тӗве ҫӑмӗнчен тӗртсе тунӑ пашлӑксем уссӑр ҫапкаланчӗҫ, ҫӗлӗкӗсем айӗнче ҫамкисем тарларӗҫ, кӗрӗк пиншакпа тата ӑшӑ чекменпе ҫӳреме пӑчӑ пула пуҫларӗ.

Уже ненужными болтались на спинах всадников башлыки верблюжьей шерсти, а под папахами мокрели лбы, и жарковато становилось в полушубках и теплых чекменях.

XXXVII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӗтре Дон хӗрринчи сӑртсем тӑрӑх ҫӗтсе кайнӑ пек сӗтӗрӗнсе ҫӳрерӗ, ҫырма-ҫатрасене, ту юпписене упаленсе кӗчӗ, унта вара акшар чулӗсен мӑк пусса илнӗ катрамӗсем ҫине, юрпа витӗннӗ сӑрт ҫамкисем ҫине нӳрӗ тусан пек вӗҫе-вӗҫе тулса ҫухалчӗ.

А туман потерянно бродил по высотам Обдонских гор, валился в яры, в отроги и гибнул там, оседая мокрой пылью на мшистых плитняках мела, на оснеженных голызинах гребней.

XIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Хӗрлӗ, кӑвак, шупка-хӗрлӗ витӗсемпе тумлантарнӑ лашасем, ҫилхисемпе ҫамкисем ҫине хутран тунӑ чечексем, тӗрлӗ лентӑсем ҫивӗтлесе ярса капӑрлантарнӑскерсем, хӑнкӑрмисене хӑнкӑртаттарса, кӑпӑк чӑмаккисем тата-тата ӳкерсе, ҫул тӑрӑх ҫил пек ыткӑнаҫҫӗ.

Лошади в кумачных, голубых, бледно-розовых попонах, в бумажных цветах, в лентах, заплетенных в гривы и челки, в перезвяке громышков, стлались над кочковатой дорогой, роняя шмотья мыла.

21 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.