Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

юратаканскере (тĕпĕ: ) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӑйӗн ӗҫне юратаканскере ҫынсемпе ӗҫлеме килӗшнине пытармасть, вӗсене май пур таран пулӑшма пултарнишӗн чунтан савӑнать.

Куҫарса пулӑш

Выльӑх-чӗрлӗхе юратнӑран // Юрий КОРНИЛОВ. http://alikovopress.ru/vyilax-cherlexe-y ... naran.html

Ҫав кун умӗн эпӗ ҫавна, халӗ те юратаканскере, ҫапла каларӑм: «Ыран иртерех тӑрӑр, — эпӗ сире ӳсен-тӑран тӗнчин йӑлӑнтармӑшне кӑтартӑп».

Накануне я сказал той, которую продолжаю любить: «Встаньте рано, я покажу вам каприз растительного мира».

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

Воропаева, ытти чухне ҫынсене вӗрилентерме юратаканскере, ку пухура тавлашакансен хӗрӳлӗхне тӑтӑшах пусарма тиврӗ.

Воропаеву, обычно любившему разжигать страсти, теперь то и дело приходилось усмирять воинственный пыл собрания.

Вунпӗрмӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Нумай ҫул каярах Степанидӑна Ветлугӑран Ҫӗпӗр кушак ҫурине — ачаш та ҫывӑрма-мӑрӑлтатма юратаканскере — илсе килсе панӑччӗ.

Много лет назад Степаниде привезли из Ветлуги сибирского котенка — ласкового и сонливого мурлыку-лежебоку.

5. Ҫул-йӗр // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Анна Сергеевна нумаях пулмасть вырӑссен пулас деятелӗсенчен пӗрне, питӗ ӑслӑ ҫынна, закона юратаканскере, ҫирӗп практикӑллӑ шухӑшлӑскере, ҫирӗп кӑмӑллӑ та калама ҫук ҫепӗҫ чӗлхеллӗ ҫамрӑк ҫынна, ырӑ та пӑр пек сивӗскере, юратса мар, ӗненсе качча тухрӗ.

Анна Сергеевна недавно вышла замуж, не по любви, но по убеждению, за одного из будущих русских деятелей, человека очень умного, законника, с крепким практическим смыслом, твердою волей и замечательным даром слова, — человека еще молодого, доброго и холодного как лед.

XXVIII // Феофан Савиров. Тургенев И.С. Ашшӗсемпе ывӑлӗсем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 206 с.

Хӗрача ман майлӑччӗ, аслӑ ывӑла, сӑнӗпе амӑш майлӑскере, амӑшӗ юратаканскере, эпӗ час-часах курайми пулса ҫитеттӗм.

Девочка была моя сторонница, мальчик же старший, похожий на нее, ее любимец, часто был ненавистен мне.

XVI // Ваҫлей Игнатьев. Лев Толстой. Повеҫсемпе калавсем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1961. — 3–86 стр.

Аслӑ та вӑйлӑскер, ырӑ та юратаканскер, вӑл хӑй салтакӗсене: ман пата халӑха, мана юратаканскере, хӑй нуши ҫинчен манпа килӗшӳллӗн калаҫасшӑнскере, ан яччӑр тесе хушма пултарайман ӗнтӗ.

Великий и сильный, добрый и любящий, он не мог, конечно, приказать своим солдатам, чтобы они не допускали к нему народ, который его любит и желает говорить с ним о своей нужде.

Январӗн 9-мӗшӗ // Хумма Ҫеменӗ, Феодосия Ишетер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 133–155 стр.

Ӑна, хаваслӑ та шӳтлеме юратаканскере, пӗрре те хӑйӗн ҫулӗсене параймӑн.

Ее, веселую и любящую пошутить, нисколько не дашь ее лет.

Чӗлхесӗр Олешкӑна качча кайма хӑраман // Роза Власова. «Хыпар», 2016.07.05, 103-104№

Страницăсем:
  • 1

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех