Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

этемшӗн (тĕпĕ: этем) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Ӗмӗтленни этемшӗн лайӑх: Мӗн шырани тупӑнатех…»

Куҫарса пулӑш

II // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Телей этемшӗн — шухӑ кайӑк, Хӑйне вӑл тыттармасть питех.

Куҫарса пулӑш

II // Маркиан Удалов. «Тӑван Атӑл». — 2007. — 3№. — 95–117 с.; 4№. — 52–75 с.; 5№. — 40–72 с.

Унта та ырри ҫук-тӑр ҫав таркӑн этемшӗн.

Куҫарса пулӑш

9. Атӑл леш енче // Куҫма Турхан. Турхан К.С. Сӗве Атӑла юхса кӗрет: истори романӗ. Пӗрремӗш кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1994. — 607 с. — 9–606 с.

Тем тесен те, пысӑк уяв-ҫке, этемшӗн кӑна мар, выльӑхшӑн та хаваслӑ самант.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ухӑ шухӑшласа кӑларни этемшӗн питех те пысӑк ҫитӗнӳ пулнӑ: вӑл тӑшмана аякран тивертме май панӑ.

Лук был очень важным изобретением: он увеличил дальность удара.

Ухӑпа ухӑ йӗппи // В. Сергеев. Дрожжин Олег. Ухӑран — танка ҫитиччен. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 110 с.

Ун ӑшӗнче темле куҫа ҫиекен йӳҫӗ шӑршӑсем кӗретчӗҫ, кӗтессенче пур ҫӗрте те этемшӗн тӑшманла ҫӑра тӗттӗм мӗлке пытанса тӑратчӗ.

В нём стояли какие-то кислые, едкие запахи и всюду по углам прятались густые, враждебные людям тени.

Манӑн университетсем // Леонид Агаков. Горький М. Манӑн университетсем: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1948. — 138 с.

Сӑмах май, тӗслӗхрен, чӗре курӑкӗ этемшӗн лайӑх курӑк, шӑнӑр куракӗ те лайӑх; вӗсем ҫинчен калаҫма та ҫылӑх мар: таса курӑксем — турӑ курӑкӗсем.

Вот хоть череда, например, трава добрая для человека; вот подорожник тоже; об них и говорить не зазорно: чистые травки — Божий.

Илемлӗ Хӗҫри Касьян // Николай Степанов. Тургенев И. С. Сунарҫӑ ҫрса пынисем: калавсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949. — 172 с. — 92–112 с.

Эсӗ этемшӗн ӗҫлетӗн, вӑкӑр та уншӑн тӑрӑшса ӗҫлет.

Ты служишь человеку, но и вол усердно трудится на него.

Лашапа вӑкӑр ҫинчен // Макар Хури. Инди юмахӗсем. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 102 с.

— Ӗҫ вӑл — этемшӗн пурӗ те мар-ха… — ҫынсене калас вырӑнне, хӑйне ытларах каланӑ Фома.

— Работа — еще не всё для человека… — говорил он скорее себе самому, чем этим людям.

XII // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Пирӗн иксӗмӗрӗн те… пӗр шухӑш… этеме хисеп тунине курасчӗ… хамӑр этемшӗн юрӑхлӑ пулнине туясчӗ — ҫак телее тупасчӗ…

Мы оба хотим… одного и того же… внимания к человеку… счастья чувствовать себя нужными людям…

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Кирлинчен ытларах пӗлни — этемшӗн пулсан — кирлине пӗлсе ҫитерейменни пекех сиенлӗ.

А знать больше, чем нужно, так же вредно для человека, как и не знать том, что необходимо.

X // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Тӗнчере пур япала та — этемшӗн, этем мӗншӗн?

Всё для людей, а люди для чего?

IX // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Ку япала чӑнах та ҫаплах иккенне, урӑхла пулма та пултарайманнине кам та пулсан ӗнентерсе каланӑ чух вӑл айваннӑн, именчӗклӗн кулса тӑнӑ, ҫав вӑхӑтрах хӑй ӑшӗнче — хӗрарӑмпа хутшӑнасси пур ҫыншӑн та кун пек намӑслӑ формӑпа иртмест пулӗ, ахӑрнех ку тӗлӗшпе мӗн те пулин тасараххи, тӳрккес мартараххи, этемшӗн кӳренмелле мартараххи пулӗ, тесе шухӑшланӑ.

Когда же, смеясь над ним, его уверяли, что — они именно таковы и не могут быть иными, он глуповато и смущенно улыбался, но все-таки думал, что не для всех людей сношения с женщиной обязательны в таком постыдной форме: и что, наверное, есть что-нибудь более чистое, менее грубое и обидное для человека.

III // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Хӑш чухне вӗсем хӑйсен намӑслӑх туйӑмӗ ҫинчен сехӗрленсех калаҫаҫҫӗ, унпала кӗрешсе чӑнласах асапланаҫҫӗ те, анчах намӑслӑх туйӑмӗ йӑваш чунлӑ этемшӗн ҫеҫ ҫӗнтерейми хӑват; вӑйлӑ чунлисем ӑна часах хӑйсен аллине ҫавӑрса илеҫҫӗ, хӑйӗн тӗллевӗшӗн ӑна тарҫӑ тӑваҫҫӗ.

Иногда они со страхом говорят о своей совести, порою искренно мучаются в борьбе с ней, — но совесть непобедима лишь для слабых духом; сильные же, быстро овладевая ею, порабощают ее своим целям.

I // Митта Ваҫлейӗ. Горький М. Фома Гордеев: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 288 с.

Этем вӑл этемшӗн кашкӑр вырӑнӗнче.

И так как человек человеку волк.

IX сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Этемшӗн ҫутҫанталӑк вӑл — тӗттӗм ҫӗр, кашниех харпӑр хӑйне валли ҫутатса тӑмалла.

Мир человеку — темная ночь, каждый сам себе светить должен.

VII. // Феодосия Ишетер. Горький М. Ҫынсем патӗнче: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 256 с.

Кил ҫурт текех этемшӗн сыхланса пурӑнмалли вырӑн пулман.

Дом больше не служил убежищем человеку.

7 // Леонид Агаков. Горбатов Б.Л. Парӑнманнисем (Тарас килйышӗ): повесть; Леонид Агаков куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1944. — 159 с.

Халӗ аэроплансем океансем, пушӑ хирсем, ҫӳллӗ сӑртсем урлӑ вӗҫсе каҫнӑ вӑхӑтра, аэроплансемпе инҫетри полярти ҫӗршывсене ҫитсе сӑнаса ӗҫленӗ вӑхӑтра, аэроплансемех тӗрлӗ хуласене, тӗрлӗ патшалӑхсене пӗр-пӗринпе ҫыхӑнтарса тӑнӑ вӑхӑтра, этем аэроплан ҫине ларса кайӑкран вирлӗ вӗҫме, темӗн ҫӳллӗш вӗҫсе хӑпарма вӗреннӗ вӑхӑтра, халь этемшӗн авиаци темрен те кирлӗ япала пулса тӑнӑ вӑхӑтра, — Дейтонри лабораторинче ырӑ кӑмӑллӑ, чакӑр куҫлӑ ватӑ ҫын халь те ӗҫлеме пӑрахмасть.

Аэропланы уже перелетели океаны и пустыни, высокие горы и полярные Страны; они связали правильными рейсами города и государства; человек научился подниматься на них в стратосферу. А в тихой дейтонской лаборатории упорно работал добродушный голубоглазый старик.

37. Орвилль Райт наука ҫынни // Ярукка Сантри. Чарнлей, М. Райтсем: (Вильбурпа Орвиль) / А. И. Ярлыкин куҫарнӑ; ред. Н. Васянка. — Шупашкар: Чӑвашсен патшалӑх издательстви, 1936. — 110 с.

 — Ҫавӑнтанпа эпӗ ҫакна ӑнланса илтӗм: этемшӗн чи пысӑк пуянлӑх вӑл — мир.

 — С тех пор я понял, что самым большим сокровищем человек должен считать мир.

Вунпиллӗкмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Ҫутҫанталӑк хӑйӗн пуянлӑхӗсене таҫта инҫетре пытарса усрать, вӗсемпе кӗрешесси этемшӗн йывӑр та питӗ хакла ларать…

Далеко она прячет свои богатства, тяжелых и упорных усилий стоит человеку борьба с ней…

Вунтӑваттӑмӗш сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Немцов В.И. Шыв тӗпӗнчи ылтӑн: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1956. — 314 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех