Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Чулсем хушшинчен ҫӑмӑллӑн ҫӗкленсе улӑхакан шыв пӑсӗсем ӑшӑ ҫӑлсем пуррине кӑтартаҫҫӗ; ерипен те лӑпкӑн калаҫса выртакан ҫырма шывӗсем ҫав пысӑк шыва юхса хутшӑнаҫҫӗ.

Вырывавшиеся из расщелин в скалах, указывали на наличие горячих источников, а ручьи с тихим журчанием вливались в общий бассейн.

XXX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Ҫав тусен айккисенчен тӑрна куҫӗ пек тӑп-тӑрӑ шыв темиҫе тӗлтен кӗрлесе юхса анать, шывсем кӗрлесе аннӑ тӗлте шыв тумламӗсем мерчен пек вылянса тӑраҫҫӗ.

По склонам утесов низвергались с шумом бесчисленные водопады, легкие клубы водяных паров.

XXX сыпӑк // Куҫма Чулкаҫ. Жюль Верн. Ҫӗр варрине анса курни: роман. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1947. — 228 с.

Пӗчӗк бухтӑри ҫутӑ шыв ҫине йӑлтӑркка кӑвак тусемпе пӗлӗтӗн чечен мӗлки ӳкет, тата таҫта шыв тӗлӗнче темле ытармалла мар илемлӗ мӗлке курӑнса тӑрать, вӑл ҫинҫерех кӑна та чечен, — тен, вӑл инҫетрен, ҫуртсенчен илтӗнекен музыка пулӗ, тен, вӑрмансен шыв ҫине йӑсланса анакан шӑрши, е радиопа юрлакан майран ирӗклӗ те вӑйлӑ сасси мар-ши, — ҫав сасӑ ҫӗрпе тинӗс ҫийӗн вӗҫӗ-хӗррисӗр ирӗклӗн янӑрать, пейзажпа пӗр тӑван пек пулать, вӑл ҫавӑнпа та таҫта ҫакӑнта, тусем хушшинче пурӑнакан темӗнле чӗрчунӑн сасси пек туйӑнать.

Эмалевая вода маленькой бухты отражала в себе и синюю — в переливах — тучу гор, и нежный цвет неба, и еще что-то глубокое, тонкое и прекрасное, что незримо глядело в море сверху, — может быть, музыку, доносившуюся из дальних домов, может быть, запах лесов, душно ниспадающий на воду, или просторный и могучий голос поющей по радио женщины, который так вольно реял над землею и морем и был так родственен пейзажу, что, казалось, принадлежит существу, обитающему где-то здесь, между гор.

Пӗрремӗш сыпӑк // Николай Евстафьев. Павленко П.А. Телей: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 312 с.

Кунче вӑл шӑпах вакка лектерчӗ — шыв шӑмпӑртатса илчӗ, шыв ҫине хӑмпӑсем тухрӗҫ, вара пӗчӗк вилене шыв пӑр айнелле илсе кӳртсе кайрӗ.

На этот раз метко — вода хлюпнула, на темной поверхности проруби закипели пузыри и течение унесло трупик под лед.

V // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Тӗлӗкре ӑна шыв курӑнчӗ, вӗҫӗ-хӗррисӗр шыв, ун умӗнче юханшыв юхса выртрӗ, кӳлӗ сарӑлса выртрӗ, анчах унӑн аллинче шӑтӑк витресем пулчӗҫ, вӑл шыв ӑсма пултараймарӗ.

Ей снилась вода, вода, вода без конца, текла река, разливаясь озером, а у нее были дырявые ведра, и она не могла набрать воды.

V // Леонид Агаков. Василевская В.Л. Асамат кӗперӗ: повесть. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1945. — 200 с.

Пӑрахут кустӑрмисем ҫумне ҫыпҫӑннӑ шыв тумламӗсем шӑпӑртатса шыва каялла юхаҫҫӗ, кустӑрмасен ҫуначӗсем шыва ҫатлаттара-ҫатлаттара илеҫҫӗ, пӑрахутӑн вӑйлӑ машини пӗр тикӗс ӗҫлет.

Журчала вода, забираемая плицами пароходных колес, мерно работала сильная машина.

1 // Николай Степанов. Никитин, Николай Николаевич. Ҫурҫӗр шурӑмпуҫӗ: роман; вырӑсларан Н.Степанов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1954. — 484 с.

Шыв иккӗмӗш пысӑк чӑмаккана катса антарчӗ те, тӗксӗм калчаллӑ хура пылчӑклӑ ҫӗре тасатса, ҫырма тӗпне шарласа сикме пуҫларӗ, вара хыттӑн шавласа юхакан шыв хыҫҫӑн, шыв юххине кӗрсе ӳкнӗ пекех, сӑрт ҫинче комсомолецсем ҫырманалла кӑшкӑрашса чупрӗҫ.

Вода сразу же размыла и отвалила второй большой ком и уже широким водопадом хлынула на дно оврага, на глазах обнажая кочки, прогалины, черное месиво земли с бледными ростками озимых, и вслед за веселыми потоками воды, будто подхваченные ими, с косогора по оврагу, смеясь и крича, побежали комсомольцы.

3. Ҫуркунне // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Чулсемпе тӗмескесем хушшинче шыв юхӑмӗ ҫаврӑнса выртать, шыв кӳлленчӗкӗсем пула-пула тӑраҫҫӗ, ҫав кӳлленчӗксем патӗнчен пӗчӗк шыв юххисем, хӑйсене валли ҫул шыранӑ пек, юр еннелле те пӗр вӗҫӗмсӗр юхса сарӑлаҫҫӗ.

Там крутились возле камней и кочек маленькие круговороты, разливались маленькие озера, а от них растекались во все стороны все новые и новые ручьи, словно ощупывая и выбирая дорогу.

3. Ҫуркунне // Александр Яндаш. Николаева, Галина Евгеньевна. Ӗҫҫинче: роман; вырӑсларан И.Никифоров куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 524 с.

Шыв хӗрне ҫитсен, Анюта чулсем тӑрӑх шаларах, шыв тарӑнтарах та тасарах юхакан вырӑна кӗрсе кайнӑ, Серёжа шыв хӗррине юлнӑ.

На реке Анюта пробиралась по камешкам туда, где вода была чище и глубже, а Сережа оставался на берегу.

Тӑваттӑмӗш сыпӑк // Николай Пиктемир. Голубева, Антонина Георгиевна. Уржум ачи: повесть; вырӑсларан Н. Пиктемир куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш государство издательстви, 1953. — 194 с.

Хушӑран вагон кантӑкӗсенче ылханлӑ хулан ҫурчӗсем курӑнкаланӑ, унтан чугун ҫулпа юнашарах кӑваккӑн йӑлтӑртатса выртакан шыв курӑнса кайнӑ, кӗҫех йывӑҫсем хушшине дачӑсем лартса тултарнӑ симӗс тусем тӑсӑлма пуҫланӑ, пысӑк шыв ҫинче кӑтра утравсем курӑннӑ, кӑвак тӳпе… пӗлӗтсем… унтан вара пысӑк уйӑх ӗнер тинӗс хӗрринче ларнӑ чухне хӑпарнӑ пекех ярӑнса хӑпарнӑ та тӑп тӑракан шыв тӗлӗнче кӑвак тӗтрелӗхре ҫакӑнса тӑнӑ…

Некоторое время в окнах вагона еще мелькали дома проклятого города, потом засинела у самой насыпи вода, потом потянулись зеленые горы, с дачами среди деревьев, кудрявые острова на большой реке, синее небо, облака… потом большая луна, как вчера на взморье, всплыла и повисла в голубоватой мгле над речною гладью…

XXVI // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Шыв хӗрринче туллиех хӑва ӳснӗрен шывне Хӑвалӑх тенӗ, шыв ячӗпе ялне те Хӑвалӑх ят панӑ, ял ҫыннисем те нумайӑшӗ хӑвалӑх сӑмахранах пулнӑ Лозинский хушаматпа ҫӳренӗ.

Речка от лозы, обильно растущей на ее берегах, получила название Лозовой; от речки поселок назван Лозищами, а уже от поселка жители все сплошь носят фамилии Лозинских.

I // Николай Иванов, Евстафий Владимиров. Короленко В.Г. Чӗлхесӗр: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955. — 108 с.

Урамра кашни ҫӗр метртах — шыв колонкисем, яла вӗсем нумай пулмасть килнӗ-ха — ҫӗршер ҫулсем хушши ҫынсем шыва Деснаран йӑтнӑ, ҫӳллӗ сӑрта хӑпартнӑ ӑна, хӗллехи вӑхӑтра шыв кӳресси чӑн-чӑн тамӑках пулнӑ.

Вдоль улицы через каждые сто метров стоят водоразборные колонки, они пришли в село совсем недавно — столетиями люди носили воду из Десны, подымаясь на высокую гору, и в зимнее время добывание воды было сущим адом.

Укахви, Дорофеевна тата ыттисем // Асклида Соколова. Алексеев, Михаил Николаевич. Ҫӑкӑртан асли ҫук: [повеҫ] / М. Н. Алексеев. — Шупашкар: Чӑваш АССР кӗнеке издательстви, 1967. — 192 с.

Кунта вӑрхӑнса ыткӑнакан шыв кимӗсем хыҫне тӑрса юлакан шыв айӗнчи чулсемпе шыв ҫийӗнчи пӗчӗкҫӗ утравсем ҫине ҫапӑнса саланать.

Здесь стремительный поток яростно бился о верхушки подводных скал и каменистых островков, загромождавших фарватер.

Вуннӑмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Шыв юххине хирӗҫ йывӑҫ чӑтать те пулмалла, анчах шывӗ пӗрмай тулса пырать, ҫавӑнпа ӗнтӗ капланнӑ шыв унӑн тӑррине ҫитичченех улӑхасран хӑрушӑ.

Дерево, вероятно, устоит против потока, но прилив воды всё продолжался, и наводнение могло затопить его до самой верхушки.

Ҫирӗм виҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Пампассенчи чи пысӑк шыв ҫулӗсен хушши шывпа капланнӑ пулмалла та, Рио-Колорадӑпа Рио-Негро шывӗсем пӗр ҫӗре пӗрлешнӗ пулӗ.

Очевидно, наводнение прорвало перемычку между главными водными артериями пампасов и воды Рио-Колорадо и Рио-Негро слились воедино.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Картта ҫине пӑхсан Паганель: Рио-Грандепа Рио-Виварота шывӗсем ҫыранӗсенчен тухса кайса темиҫе миль сарлакӑш пӗр шыв пулма пӗрлешнӗ пулӗ, мӗншӗн тесен ҫак тӳремлӗхри шывсене пурне те ҫавсем ҫӑрса тӑраҫҫӗ, терӗ.

Посмотрев на карту, Паганель сказал, что, вероятно, Рио-Гранде и Рио-Виварота, которые обычно впитывают в себя все воды этой равнины, вышли из берегов и слились в одно русло, шириной во много миль.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Шлепкесем ҫинчен шыв юхмалли трупаран аннӑ пек шыв юхать; пончон арки — «рекадо» — ҫинҫе шыв яраписенчен тӑнӑ евӗрлех туйӑнать Лаша чӗрнисен айӗнчен фонтан пек сирпӗнекен пылчӑкпа вараланнӑ ҫулҫӳревҫӗсем икӗ ҫумӑр айӗнчен уттарса пыраҫҫӗ — пӗрре ҫӳлтен ҫӑвать, тепре ҫӗр ҫинчен сирпӗнет.

Вода стекала со шляп, как из водосточных труб; бахрома пончо — рекадо, — казалось, состояла из тонких водяных струек Облепленные грязью, фонтаном вырывавшейся из-под копыт лошадей, путешественники ехали шагом под двойным ливнем — падавшим с неба и взлетавшим в виде брызг с земли.

Ҫирӗм иккӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Паганеле шыв юпписем, пӗчӗк шарланкӑсем, пӗчӗк ҫырмасемпе пысӑк шывсем, пӗвесем, тулли графинсем те тӗлленчӗҫ, — пӗр сӑмахпа каласан, шыв мӗнле кӑна пулать, ҫавсем пурте ыйӑхӗпе аташса пӗтрӗҫ.

Паганелю снились потоки, каскады, реки, ручьи, пруды, даже графины, полные воды, — словом, вода во всех видах, это был настоящий кошмар.

Вунсаккӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

— Ун вырӑнне, — хушса хучӗ вӑл, — шыва вӗретес тесен вӗри ҫӗр градус таранччен кирлӗ пулмасть, халиччен ҫӗр градуслӑ шывра пиҫнӗ кофене ӗҫме вӗреннӗ ҫынӑн кунта ӗнтӗ сахалтарах ӑшӑпа пиҫнӗ кофене ӗҫес пулать, — мӗншӗн тесен ҫакӑн ҫӳллӗшӗнче шыв тӑхӑрвунӑ градус патнелле ҫитсен вӗреме кӗрет.

— Зато, — добавил он, — вода не должна будет нагреваться до ста градусов, чтобы закипеть, любители кофе, сваренного на стоградусной воде, должны будут довольствоваться меньшей температурой, так как на этой высоте вода закипит примерно при девяноста градусах.

Вунвиҫҫӗмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.

Хӑш-пӗр чухне унӑн мачта тӑррисем темӗн ҫӳллӗш ҫыранта шывалла усӑнса аннӑ бук йывӑҫҫин турачӗсен айӗпе сӗртӗнсе иртет; час-часах яхтӑн винчӗсем пысӑк шыв вӑррисен лӑпкӑ шывӗсене пӑтратса илеҫҫӗ те, мӗнпур кӑвакалсемпе кайӑк хурӗсем, хир чӑххисемпе кайӑк кӑвакалӗсем тата ҫак вырӑнсенчи ытти ӗрчевлӗ чӗрчунсем ыйӑхран вӑранса кӗшӗлтетсе юлаҫҫӗ.

Иногда верхушки её мачт задевали за ветви буков, склонявшихся над водой с высокого берега; часто винт яхты будоражил спокойные воды в устьях больших рек, будя уток, гусей, куликов, чирков и всё прочее пернатое население этих мест.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Иван Митта. Жюль Верн. Грант капитан ачисем: роман. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 36 с. — 500 с.