Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шухӑшӑм (тĕпĕ: шухӑш) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
— Ку тӗлӗшпе манӑн хамӑн шухӑшӑм.

— У меня на этот счет свое мнение.

XXX сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Манӑн шухӑшӑм ҫапларах.

Вот мое мнение.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 319–383 с.

Манӑн харкам шухӑшӑм: мула укҫана куҫарас ӗҫе вӗҫличчен ҫакӑн пирки нумай ҫын пӗлни — ытлашши.

Мое личное мнение, что, пока клад не переведен в деньги, об этом знать большому числу людей излишне.

XVIII. Ливингстонпа сыв пуллашни // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 165–317 с.

Телейӗме — ҫапла майпа сирпӗннӗ шухӑшӑм япаласен хутшӑнӑвӗсен кӑтартӑвӗсене ҫыхӑнтармашкӑн хыпаланса ӑнтӑлчӗ, вара тӳрех ӑнлантӑм: эпӗ улӑпла аквариумӑн кӗленче маччи ҫине килсе лекнӗ, — вӑл самаях хулӑн, манӑн кӗлетке ӳкнине те чӑтаять.

На счастье мое, взорванная таким образом мысль поспешила соединить указания вещественных отношений, и я сразу понял, что стою на стеклянном потолке гигантского аквариума, достаточно толстом, чтобы выдержать падение моего тела.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Ытарайми капашлӑхӑн кӗтмен ҫӗртен килсе ҫапнӑ туйӑмӗ ҫав тери ҫивӗч те ҫӗнӗ, пӗтӗм шухӑшӑм талтлатса сиксе тухрӗ те йӗри-таврара мӗн курнинчен перӗнсе ирӗлчӗ.

Это впечатление внезапной прекрасной формы было остро и ново, все мои мысли выскочили, став тем, что я видел вокруг.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Тӑваттӑмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–163 с.

Шухӑшӑм пуҫа кӗрет: «Чубукпа Цыганенок тата Хорьк та пурӑннӑ, халӗ вӗсем те ҫук, эпӗ те пулмастӑп».

Думалось: «Чубук жил, и Цыганенок жил, и Хорек… Теперь их нет и меня не будет».

XV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Тӑнлаври юн тымарӗ мӑлатук пекех шаккать: тук-тук, тук-тук тутарать, шухӑшӑм ҫӗмрӗк граммофон пластинки евӗрлӗ ялан пӗр сӑмах ҫине пырса чарӑнса тарать, пӗтрӗн, пӗтрӗн, пӗтрӗн тенӗн туйӑнать…

В виски молоточками стучала кровь: тук-тук, тук-тук, и мысль, как неисправная граммофонная пластинка, повторяла, сбиваясь все на одно и то же: «Конец… конец… конец…»

IX сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Аптӑрамаллипех аптӑранӑскер — эпӗ пукан ҫинчен тӑтӑм; чи малтанхи шухӑшӑм Элие шыраса тупассиччӗ.

Пораженный, я встал; первой моей мыслью было отыскать Эли.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 327–333 с.

— Эпӗ ҫапла шухӑшлатӑп, — терӗ Калиостро, — эпӗ ҫапла шухӑшлани туллин пурнӑҫланмалла: манӑн шухӑшӑм — манӑн хушӑвӑм!

— Я думаю, — сказал Калиостро, — я думаю нечто, что должно быть исполнено: моя мысль — мое приказание!

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 293–301 с.

Манӑн шухӑшӑм — манӑн ирӗкӗм!

Моя мысль — моя воля!

II // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 293–301 с.

Ҫапла кашни утӑмра тенӗ пекех, Тарт (Дрибб, тепӗр черкке ярса парсамӑр!), шухӑшӑм ҫирӗпленсех пычӗ: хулара пӗтӗмпех ӑнланмалла мартарах, тӗлӗнмеллерех пулса пырать.

И вот на каждом почти шагу, Тарт (налейте мне еще стаканчик, Дрибб!), убеждался я, что в городе все устроено странно и малопонятно.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 382–396 с.

— Манӑн шухӑшӑм: эпир ҫакна пӗҫерсе кӑлараятпӑр, — терӗ актриса пирусне васкавлӑн ӗме-ӗме туртса; ҫав хушӑрах Готорна сиввӗн тата кӗвӗҫӳллӗн тӗпчекен куҫӗсем патӗнчен тӗтӗме аллипе хӑваларӗ.

— Я думаю, что мы это обстряпаем, — сказала актриса, усиленно куря и отгоняя рукой дым от глаз, холодно и ревниво изучавших Готорна.

I // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 216–225 с.

— Хам шухӑшӑм пирки кулатӑп-ҫке…

— Над думкой своей смеюсь.

2 // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Толстой, А.Н. Ҫӑкӑр: Царицына оборонӑлани: повесть. — Шупашкар: ЧАССР государство издательстви, 1941. — 244 с.

Малтанхи шухӑшӑм — ӗнтӗ асап иртрӗ-ха тетӗп!

И первая мысль: ну, слава богу, кончилось!

XIX сыпӑк // Петр Золотов. Мстиставлский С.Д. Курак — ҫурхи кайӑк: повесть. Вырӑсларан П. Золотов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 366 с.

Анчах иккӗмӗш шухӑшӑм (тен, питех те чӑкӑлташас килнӗрен-ши) урӑхла пулчӗ:

Но вторая моя мысль (может быть, именно потому, что мне очень хотелось придраться) была такая:

Вуннӑмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Кайран, Семиносӑн йӗкӗлтӳллӗ кулакан пичӗ ман патах ҫывхарсан, вӑл манран «пурне те куратӑр-и эсир?» тесе ыйтсан, манӑн шухӑшӑм та ҫирӗпленчӗ.

Потом она утвердилась, когда Семинос пододвинул ко мне вплотную свое насмешливое лицо и спросил, как у меня со зрением.

Виҫҫӗмӗш сыпӑк // Олимпиада Таллерова. Криштоф Е.Г. Ҫу уйӑхӗ — экзамен умӗнхи вӑхӑт: повесть. Вырӑсларан О. Таллерова куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 144 с.

Лайӑх арӑм умра чух, Хуран кукли пиҫнӗ чух Пуҫра шухӑшӑм пӗрре: Ҫисен выртса тӗлӗрӗп, — тесе ахаль каламаҫҫӗ ӗнтӗ.

Сон, когда заря видна, Да хорошая жена, Да пельмени из барашка, Да тушеная курашка.

II // Геннадий Пласкин. Чжоу Ли-бо. Ҫил-тӑвӑл: роман; Г. Пласкин куҫарнӑ; В. Рудманӑн умсӑмахӗ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1958. — 429 с. — 13–429 с.

Сана юлашки кут чуптӑватӑп, ҫавӑнпа пӗрлех юлашки шухӑшӑм та сан патна вӗҫет, чӗри те юлашки хут тапать санӑн Спартакӑн».

К тебе с последним поцелуем летит последняя мысль, последнее биение сердца твоего Спартака».

Юлашкинчен калани // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

«Айӑплӑ мар эпӗ, нимӗнле усал шухӑшӑм та ҫук манӑн», терӗ Иван Иванович, куҫне Иван Никифорович ҫине ҫӗклемесӗр: «чунтан тархаслатӑп, хисеплӗ дворянинсем, турӑ умӗнче те, сирӗн умӑрта та, эпӗ хам тӑшмана нимӗн те туман. Мӗншӗн вӑл ман ята ярать, ман ята, чинӑма сиен кӑтартать?»

— Не повинен ни в каком злом умысле, — говорил Иван Иванович, не обращая глаз на Ивана Никифоровича: — Клянусь и пред богом и пред вами, почтенное дворянство, я ничего не сделал моему врагу. За что же он меня поносит и наносит вред моему чину и званию?

VII сыпӑк // Ярукка Сантри. Гоголь Н.В. Иван Иванович Иван Никифоровичпа мӗнле хирӗҫсе кайни: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1951. — 72 с.

Ӗнтӗ калаҫрӑмӑр ун ҫинчен, манӑн сана айӑплас шухӑшӑм ҫук.

Но не будем говорить об этом, в мои намерения не входит обвинять тебя.

II сыпӑк // Григорий Алентей. Джованьоли, Р. Спартак: роман / вырӑсларан Г.Алендей куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1950. — 332 с. — 11–314 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех