Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

шуралса (тĕпĕ: шурал) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Леш, пӗрре шуралса, тепре хӗрелсе кайса, туз хыҫҫӑн килекен карта пӗр кӗтессинчен хуллен-хуллен уҫса пӑхрӗ.

Куҫарса пулӑш

1 // Петр Осипов. Осипов, П. Н. Элкей таврашӗ:роман. 1-мӗш кӗнеке; [И. Иванов умсӑмахӗ; Г. Хлебников хыҫсӑмахӗ]. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1973. — 463 с. — 15–458 с.

— Эпӗ, ахӑртнех, сире ӑнлантӑм, — терӗ Джесси Кронвей шуралса кайса тата тухмашкӑн ҫаврӑнса, — анчах эсир… тӗрӗс мар.

— Может быть, я вас поняла, — сказала Джесси Кронвей, побледнев и поворачиваясь уйти, — но вы неправы.

XXII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 229–414 с.

Вӑл шуралса кайрӗ, унӑн куҫӗсем куҫҫульпе тулчӗҫ:

Она побледнела, и глаза ее наполнились слезами.

XXXV сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Тӑруках шуралса кайрӗ, чӗтрене ерчӗ; сисӗнмеллех хӗрелнӗ те чӗлхи тинех уҫӑлчӗ:

Вдруг стал он бледен, даже задрожал весь; потом покраснел и сказал:

XXVII сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пиллӗкмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 432 с. — 7–227 с.

Темиҫе ҫапӑҫусенче пулнӑ ватӑ боецсем те чӗркуҫҫи ҫинче выртса пенӗ вӑхӑтра, эпӗ цепра выртнӑ ҫӗртенех шӑла ҫыртса тата шуралса кайса пӗтем пӗвемпе сике-сике тӑни те ахалех пулчӗ.

Напрасно, стиснув зубы, бледнея, вставал во весь рост в цепи, в то время когда многие даже бывалые бойцы стреляли с колена или лежа.

XIV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Самантлӑх ӑна тӗлӗнмелле иллюзи пӗҫертсе чӗтретрӗ: пӗр вырӑнта утнӑн туйӑнать, анчах аллея пӑрӑнчӑкӗ тӗтреллӗн шуралса выртакан мӑн ҫул еннелле ыткӑнма пуҫласан ҫак туйӑм хӑвӑрт сирӗлчӗ.

На мгновение странная иллюзия встряхнула его: ему казалось, что он шагает на одном месте, — но быстро исчезла, когда поворот аллеи устремился к смутно белеющему шоссе.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 337–349 с.

Унтан кӗл пекех шуралса кайнӑ ачасен пичӗсене, пӑшалпа персе ваннӑ урайӗнчи сарӑ чул плитине тата алӑк умӗнче библири тӑвар юпа пек хытса кайнӑ Геннади пупа курса юлма ҫеҫ ӗлкӗртем.

Оттуда я успел разглядеть белые, будто ватные лица учеников, желтую плиту каменного пола, разбитую выстрелом, и превратившегося в библейский соляной столб застрявшего в дверях отца Геннадия.

IV сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Шуралса кайнӑ эсер Кругликов сиксе тухрӗ те, темӗн каласшӑн пулса аллисемпе суллакалама пуҫларӗ.

Выскочил побледневший эсер Кругликов, замахал руками, пытаясь что-то сказать.

II сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

Салтака курсанах вӑл алӑк патӗнче чарӑнса, алӑк хӑлӑпӗнчен ярса тытса шартах сиксе: — Мӗн пулнӑ… мӗнле? — тесе шуралса кайнӑ тутисемпе ерипен ыйтрӗ.

Увидев солдата, она остановилась у двери и ухватилась рукой за дверную скобу: — Что… что случилось? — тихо спросила она побелевшими губами.

V сыпӑк // Чӑвашсен патшалӑх издательстви. Гайдар А.П. Шкул: повесть. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1941. — 166 с.

— Эпӗ никама та яман, — намӑса пула хӗрелсе, унтан шуралса кайса хуравларӗ Давенант.

— Я никого не посылал, — ответил Давенант, побледнев от стыда.

VI сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Капмар ҫӑмламас сухалра путнӑ пӗчӗк питлӗ этем Давенанта сарлака коридор вӗҫӗнчи пӳлӗм тӗлне илсе ҫитерчӗ, унта кнопкӑпа ҫирӗплетсе лартнӑ паллашу хучӗ тӗтреллӗн шуралса курӑнать.

Человек с миниатюрным лицом, провалившимся в огромную бороду, провел Давенанта к помещению в конце широкого коридора, где смутно белела прибитая кнопкой визитная карточка.

II сыпӑк // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Виҫҫӗмӗш том. — Шупашкар, 2012. — 428 с. — 7–281 с.

Мери сӗт пек шуралса ҫӗкленчӗ.

Мери встала, белая, как молоко.

III // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 310–317 с.

Шуралса кайрӗ, ыратнипе пӗкӗрӗлсех ларчӗ.

Он побледнел, согнулся от боли.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Иккӗмӗш том. — Шупашкар, 2011. — 416 с. — 161–173 с.

Битт-Бой вӑраххӑн шуралса пычӗ; унӑн сӑнӗ мӗскӗнленсе улшӑнчӗ.

Битт-Бой медленно побледнел; жалко исказилось его лицо.

VI // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 347–370 с.

Икӗ ҫын хире-хирӗҫ тӑнӑ та тунсӑхлӑн шуралса пыраҫҫӗ, пӑчӑртаннӑ ҫӑварӗсен куллипе кулам пек тӑваҫҫӗ.

Два человека, стоя друг против друга, тоскливо бледнели, улыбаясь улыбкой стиснутых ртов.

V // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 301–345 с.

«Эпир чутах ун ҫине пырса кӗреттӗмӗрччӗ», — терӗ те шуралса кайрӗ.

«Мы едва не наехали на него», — сказал он и побледнел.

IV // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 211–227 с.

Кӑпӑклӑ пысӑк хум ҫырана пырса ҫапрӗ, Аянӑн урисене йӑпӑлтиллӗн ҫуларӗ те — васкамасӑр, шуралса кайнӑ пит ҫӑмартинчи юн пек, тӑван тарӑн авӑра путрӗ.

Большая, взмыленная волна пришла к берегу, лизнула ноги Аяна и медленно, как кровь с побледневших щек, вернулась в родную глубь.

IX // Алексей Леонтьев. Грин А.С. Суйласа илнисем. Пӗрремӗш том. — Шупашкар, 2010. — 416 с. — 125–169 с.

Сӑнран тесен, унччен хура пулнӑ ҫӑра ҫӳҫӗ халӗ кӑлкан пек шуралса кайнине, сарлака ҫамка айӗнчен яланхи пекех тӗпчесе пӑхакан симӗсрех ӑслӑ куҫ тавра хуҫалана пуҫланӑ пӗркеленчӗксене тата нумай пулмасть ӳстерме тытӑннӑ мӑйӑхне, ҫӳҫӗ пекех шап-шурӑскерне, шутламасан, Петр Никифорович питех улшӑнман.

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Ҫын тепӗр чух ҫав ҫӗр каҫах кӑлкан пек шуралса каять, вунӑ, ҫирӗм ҫул иртнӗ чухнехинчен ытларах ватӑлать…

Куҫарса пулӑш

1 // Николай Максимов. Максимов Н.Н. Синкер. Роман. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1991. — 349 с.

Унтан кӑшт шухӑшласа тӑрсан вӑл каялла больница патне чупса ҫавӑрӑнса каллех чарӑнса тӑчӗ: больница хыҫӗнче, масар ҫинчи хӗрессем шуралса курӑнаҫҫӗ.

Постояв немного и подумав, он бросился назад к больнице, обежал ее и опять остановился в нерешимости: за больничным корпусом белели могильные кресты.

Таркӑн // Николай Степанов. Чехов А. П. Таркӑн: калав. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1940. — 16 с.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех