Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Хӗвел ҫинче ылтӑн тӗслӗн курӑнакан ӳпресем сывлӑшра чӳхенеҫҫӗ.

Золотые от его света комарики толкутся в воздухе.

Шыв кӑркки // Михаил Рубцов. Виталий Бианки. Йӗр тӑрӑх; вырӑсларан Михаил Рубцов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑвашгосиздат, 1952. — 36–38 с.

Дон патӗнче юмансен тӗксӗм симӗс тӗслӗ сӗтеклӗ ҫулҫисем ыйхӑллӑн чӑштӑртатса чӳхенеҫҫӗ.

Около Дона сочные темно-зеленые листья дубов дремотно шелестели.

LVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Шыв юхӑмӗ тӑрӑх вӗтӗ-вӗтӗ кӑтра хумсем чӗтренсе чӳхенеҫҫӗ.

Мелкая курчавая рябь вилась по течению.

VII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Таҫта инҫетре-инҫетре, ҫеҫен хир Дон ҫыранӗсемпе сыпӑннӑ тӑрӑхра, тип ҫиҫӗм явӑнать; унӑн шупка хӗрлӗ шевлисем аманнӑ кайӑк ҫунатти пек чӗтренсе чӳхенеҫҫӗ.

Где-то далеко-далеко, в полосе Обдонья вилась молния, крылом недобитой птицы трепыхалась оранжевая зарница.

XXVIII // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Шыв юхӑмӗпе ҫил сарлака шыв куҫӗн хура ҫӑварӗ тӑрӑх пӑр катӑкӗсене юхтараҫҫӗ; ҫавра ҫил пек пӗтӗрӗнсе, хумсем явӑнаҫҫӗ, сивлеккӗн чӑштӑртатса чӳхенеҫҫӗ.

Ветер и стремя гоняли по широкому черному кругу полыньи куски льда, волны трясли зелеными вихрами, шелестели.

XIV // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Чӳхенеҫҫӗ хумсем, ҫил улать, Шӑтӑр-шатӑр юпа авӑнать…

Играют волны, ветер свищет, И мачта гнется и скрипит…

XXVIII. Кутӑн аппа // Александр Ярлыкин. Валентин Катаев. Пӗччен парус шуррӑн курӑнать. Александр Ярлыкин куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1949

Стена хӗрринче тинӗс ҫыранӗ чӑнкӑ анать, аялта вара вӗҫӗмсӗр шавласа тӑракан тӗттӗм кӑвак хумсем чӳхенеҫҫӗ.

Берег обрывом спускался к морю почти у самых стен ее, и внизу с беспрерывным ропотом плескались темно-синие волны.

Тамань // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964