Шырав

Шырав ĕçĕ:

чунтан (тĕпĕ: чун) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.

— Мӗнле намӑс мар сана, килсе яр чӗпписене, вӗлерсе пӗтеретӗн вӗт! — чунтан ыратса тухакан сасӑпа кӑшкӑрса ячӗ хӗрача.
Куҫарса пулӑш

V // Елизавета Осипова. Осипова Е.Б. Ҫул пуҫламӑшӗ: повеҫпе калавсем. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1982. — 96 с. — 3–84 с.

Ют ачасене чунтан юратма пулать-и?
Куҫарса пулӑш

Иккӗмӗш арӑм - чун валли // Роза ВЛАСОВА. «Хыпар», 2015, 38-39 (26690-26691)№, 11 с.

«Чӑваш халӑх сайчӗ» чӑваш ҫыравҫисен тата культура ҫыннисен пӗр ушкӑнӗ 2023 ҫулхи нарӑс уйӑхӗн пуҫламӑшӗнче пулса иртнӗ хаяр ҫӗр чӗтревӗнче шар курнӑ Турцири тата Сирири хамӑрпа тӑванлӑ халӑхсемпе пӗрле тарӑннӑн, чунтан хурланнине пӗлтерсе Тӗрӗкьелти ҫыравҫӑсене ҫыру яни ҫинчен хыпарланӑччӗ.
Куҫарса пулӑш

Чӑвашсенчен Тӗрӗкьеле — пулӑшу // Илле Иванов. https://chuvash.org/news/34329.html

Вӗсем фашизмпа неонацизма хирӗҫ ҫапӑҫӑва тухса Тӑван ҫӗршыва тата мирлӗ ҫынсене хӳтӗлеме ҫӗкленчӗҫ, чун ҫирӗплӗхӗпе хӑюлӑхӑн тата паттӑрлӑхӑн ырӑ тӗслӗхӗ шутланса ҫар тивӗҫне чыслӑн пурнӑҫларӗҫ, чи кирли вара – Тӑван ҫӗршыва чунтан парӑннине тата хӗрӳллӗн юратнине ӗненмелле кӑтартса пачӗҫ.
Они встали на защиту Отечества и мирных жителей в борьбе с фашизмом и неонацизмом, с доблестью и честью исполнили воинский долг, став примером стойкости духа, мужества и храбрости, а самое главное – достойного служения и любви к Родине.

Олег Николаев Тӑван ҫӗршыв хӳтӗлевҫин кунӗпе саламлани // Олег Николаев. https://glava.cap.ru/news/2023/02/21/ole ... tnika-otec

Кашни ҫар ҫынни – пирӗн мӑнаҫлӑх, Тӑван ҫӗршыва чунтан парӑннине тата ӑна хӗрӳллӗн юратнине кӑтартакан ырӑ тӗслӗх.
Каждый воин – наша гордость, пример верного служения и любви к Отчизне.

Олег Николаев Тӑван ҫӗршыв хӳтӗлевҫин кунӗпе саламлани // Олег Николаев. https://glava.cap.ru/news/2023/02/21/ole ... tnika-otec

«Ырӑ усала» ҫӗнтернӗ, «ҫынсем аван пурӑнасси», «чунтан савӑнасси» ҫитнӗ хальхи саманара «пусмӑртан тухнӑ» ӗҫҫыннисем кӗрешӳҫӗ-поэтӑн сӑваплӑ ятне чӗрере усраҫҫӗ, унӑн ахах пӗрчи пек хаклӑ произведенийӗсене хавхаланса вулаҫҫӗ.
Куҫарса пулӑш

Тайӑр Тимкки // Тӑван Атӑл. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 95 с.

Унта вӗсем хӑйсем революци ӗҫне чунтан парӑнни ҫинчен, кӗрешӳре тупнӑ ирӗклӗхе пурнӑҫа шеллемесӗр хӳтӗлеме хатӗр пулни ҫинчен пӗлтернӗ.
Куҫарса пулӑш

Мускав, Совнарком, В. И. Ленина // М. Румянцев. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 90 с.

Эсир сывалса пынӑшӑн чунтан савӑнатпӑр.
Куҫарса пулӑш

Мускав, Совнарком, В. И. Ленина // М. Румянцев. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 90 с.

Василий Семенович ҫинчен унӑн юлташӗсем, унпа пӗрле темиҫе стройкӑра ӗҫленӗ гидромеханизаторсем каласа пани ӗҫе чунтан парӑннӑ, ҫӑмӑллине шырама юратман коммунист сӑн-сӑпатне уҫса парать.
Куҫарса пулӑш

Тинӗс уҫакансем // Александр Аслут. «Тӑван Атӑл». — 1969, 2(136)№ — 70-76 с.

Эсӗ пирӗн пӗрлехи ӗҫе чунтан парӑнни пирки никам та иккӗленмест, анчах санӑн ӗҫӳнте чи кирли — хӑюлӑхпа революцилле хастарлӑх ҫитмест.
Никто не ставит под сомнение твою преданность нашему общему делу, но тебе не хватает главного: боевитости, революционной активности.

Тӑххӑрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Анишора Викторӑн кӑмӑлӗ хуҫӑлнине унӑн сӑнӗнченех курчӗ, вӑл ӑна чунтан хӗрхенчӗ.
Она видела расстроенное лицо Виктора, и ей было его жаль.

Кирек мӗн каласан та, ку кӗрешӗвех пулчӗ, унта пусмӑрҫӑсене чунтан курайманни те, хастарлӑхпа паттӑрлӑх та вӑйлӑ палӑрчӗ, кулӑшла вырӑнсем те (Урсэкие ҫав пӗчӗк сценӑсенче Хородничанупа Стурзӑна тата «мемме ачине» ытла та кулӑшла та мӗскӗн ҫынсем пек сӑнласа кӑтартрӗ) пайтах пулчӗҫ.
Что ни говори, а все-таки была борьба, с классовой ненавистью, с героикой, а порой и с комическими моментами (щедро показанными Урсэкие в сценках, где «героями» выступали Хородничану, Стурза или «маменькин сынок»).

Ӗҫри кивӗ те примитивлӑ техника ҫинчен калаҫнӑ чухне кӑна вӑл юлташӗсемпе чунтан сӑмахларӗ.
Общий язык с товарищами он обретал лишь тогда, когда заходила речь об отсталости и примитивности производства или обсуждались другие вопросы, связанные с техникой.

Хӑйӗн ӗҫне чунтан юратнӑ тата унпа интересленнӗ пирки ҫеҫ вӑл ҫав тери хавхаланса ӗҫлерӗ.
Все его старания были продиктованы только любовью и интересом к работе.

Стурзӑна чунтан курайманшӑн, перекличка вӑхӑтӗнче дормиторта ӑна «сюртучник» тесе мӑшкӑлланӑшӑн, шкул дирекцийӗ пирки тарӑхса «хулари вӑрӑ-хурахсем» тесе каланӑшӑн, Ромышкану хӑйне ӗлӗкрех кӳрентернине йӑлтах манчӗ Доруца.
За ненависть Филиппа к Стурзе, вслед которому он во время перекличек в дормиторе кричал «сюртучник», и за дерзкое прозвище, которым Филипп наградил школьное начальство: «городские мошенники», Доруца предал забвению давнюю свою вражду с Ромышкану.

Саккӑрмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

— Ҫиех, ывӑлӑм, ҫи, — ун ҫывӑхнерех шутарчӗ вӑл типӗ сухарине; хӑй вара пӗрехмай ун ҫине пӑхрӗ, ывӑлӗ алла тытнӑ кашни татӑкшӑнах чунтан хӗпӗртерӗ.
— Ешь, сыночек, ешь, — придвигала она к нему сухари, а сама не сводила с него глаз, радуясь каждому кусочку, который он брал.

Ҫиччӗмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Пӗррехинче Стурза вӗренекенсене хӑй Бессарабире ҫурални, анчах пурпӗрех таса юнлӑ румын пулни, Бессараби ҫыннисене пӗтӗм чунтан курайманни ҫинчен каланӑччӗ.
Стурза говорил, что он хоть и уроженец Бессарабии, по является, однако, чистокровным румыном и не выносит этих «костя и совестя».

Улттӑмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Пӗтӗм чунтан пӑлханнӑ Урсэкие хӑй паян темӗнле тарӑн тымар янӑ ӗҫсене курнине тата хутшӑннине лайӑхах ӑнланчӗ, анчах вӗсен тӗп сӑлтавӗ уншӑн паллӑ мар пулса юлчӗ.
Взволнованный, Урсэкие понимал, что сегодня он был свидетелем и участником событий, имеющих глубокие корни, скрытые от его глаз.

Анчах куракансем ҫакна тӑвӑллӑн алӑ ҫупса йышӑнаҫҫӗ, вӗсем кӑна йӑлтах ӗненни тата чунтан ырлани уҫҫӑнах курӑнать.
Но гром аплодисментов показывал, что зрители всему верят и всё одобряют.

Ҫур ҫухрӑмранах шпик шӑрши кӗрекен ҫак «ревизорӑн», технологи урокне тахӑшӗ элеклесе панипе килнӗскерӗн, нимӗнле ӗҫ те тухманшӑн учитель хӑй ӑшӗнче чунтан савӑнчӗ, ҫапах та кунпа пӗрлех ҫакӑншӑн вӑл хӑйне каярахпа аван мар пулассинчен хӑрарӗ те.
Хотя в душе он и радовался комическому провалу этого «ревизора», в котором за версту чувствовался шпик, явившийся, очевидно, по доносу именно на урок технологии, но в то же время учитель опасался и последствий происходящего.

Пиллӗкмӗш сыпӑк // Аркадий Малов. Шляху С. Ваня юлташ: повесть. — Шупашкар, Чӑваш АССР Государство кӗнеке издательстви, 1958. — 210 с.

Страницăсем:

Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

Меню

Статистика