Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Шырав

Шырав ĕçĕ:

хӗртекен (тĕпĕ: хӗрт) сăмах форми çинчен тĕплĕнрех пăхма пултаратăр.
Хӗвел хытӑрах хӗртекен пулчӗ.

Сильнее пригревало солнце.

XIII // Аркадий Малов. Шолохов М.А. Лӑпкӑ Дон. Роман: IV кӗнеке. — Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1979. — 504 с.

Ахӑртнех вӑл ӑна суранланса пӗтнӗ пуҫне ҫунтарса ярас пек хӗртекен хӗвелтен, шӑнасенчен тата сывлӑшра пӗлӗт пек кӗшӗлтетсе вӗҫекен ӳпресенчен хӳтӗлес тесе хунӑ пулмалла.

Он, как видно, положил их на голову, стараясь прикрыть сплошную рану от жалящих лучей солнца, от мух и кишевшей в воздухе мошкары.

LVI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Тӳпен шупка кӑвак ытамӗнче — хӗрхенӳсӗр хӗртекен хӗвел, пӗр пӗлӗт таткисӗр пушӑлӑх тата хӑлатӑн ҫурма пӗкече пек сарса янӑ ҫутӑ хӑмӑр ҫунаттисем.

На выцветшей голубени неба нещадное солнце, бестучье да коричневые стальные полудужья распростертых крыльев коршуна.

VI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Виҫҫӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш кӗнеке издательстви, 1974. — 438 с.

Пӗчӗкҫӗ ҫырмара, усӑ курма пӑрахнӑ ишӗлчӗк ҫӑл патӗнче пытанса, кӑкӑра хӗртекен сивӗ сывлӑшпа сывласа выртрӗҫ.

Таились в ярке возле покинутого обвалившегося колодца, вдыхая разреженный морозом воздух.

XXI // Аркадий Малов. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Иккӗмӗш кӗнеке. Аркадий Малов куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1963. — 415 с.

Вӑл, йӗппе чикнӗ пек хӗртекен хӗвел чатӑрпа хупланӑ евӗр, кӑнтӑр шевлине витсе ӑшалантарать.

Марью, как чадрой, кутал колючее солнце.

3 // Илле Тукташ. Михаил Шолохов. Лӑпкӑ Дон: роман. Пӗрремӗш кӗнеке. Илле Тукташ куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1955.

Эпӗ экватортан инҫе мар, хӗвел хытӑ хӗртекен вырӑнта, пурӑннӑ пулсан та, манӑн пит-куҫӑм хӗвелпе хуралса каймарӗ, негр пичӗ пек пулмарӗ.

Цветом лица я менее походил на негра, чем можно было ожидать, принимая во внимание, что я жил невдалеке от экватора и нисколько не боялся загара.

Вунулттӑмӗш сыпӑк // Василий Хударсем. Даниэл Дефо. Робинзон Крузо тинӗс ҫулҫӳревҫин пурнӑҫӗ тата вӑл курнӑ тӗлӗнмелле мыскарасем: роман; Василий Долгов куҫарнӑ. — Шупашкар: Чӑваш АССР государство издательстви, 1970. — 5–280 с.

Асаилӳ вӑл — телейсӗрсене хӗртекен инкек, — иртнӗ ҫулсен чулӗсене те чӗртсе тӑратать, тахҫан ӗҫнӗ наркӑмӑш ҫине те пыл тумламӗ ярса парать…

Память, этот бич несчастных, оживляет даже камни прошлого и даже в яд, выпитый некогда, подливает капли меда…

II сыпӑк // Ҫемен Элкер. Максим Горький. Сочиненисем. Чӑваш АССР государство издательстви, 1953. — 20–49 стр.

Страницăсем:

Меню

 

Статистика

...тĕплӗнрех