Чӑваш чӗлхи корпусӗ

Чӑнах та, кун пек панорамӑна тата ӑҫта та пулин курма тӳре килӗ-ши: пирӗн умра аялта Койшаур айлӑмӗ сарӑлса выртать, ун урлӑ Арагвӑпа тепӗр пӗчӗк шыв икӗ кӗмӗл ҫип пек тӑсӑлаҫҫӗ; шупка кӑвак тӗтре, ирхи хӗвел ӑшшинчен сирӗлсе, ҫывӑхри ту хушшинелле шӑвать; сылтӑмалла та, сулахаялла та юрпа та йывӑҫ тӗмӗсемпе витӗннӗ ту тӑррисем пӗр-пӗринчен ҫӳллӗ курӑка урлӑ каҫаҫҫӗ, инҫетре акӑ ҫав тусемех, — анчах пӗрре те пулин пӗр евӗрлисем пулинччӗ, — вӗсен юрлӑ тӑррисем ҫав тери хаваслӑ, ҫав тери ҫуттӑн хӗрелсе ялкӑшаҫҫӗ, ҫавӑнпа ӗмӗрлӗхех ҫакӑнта пурӑнма юлас килсе тӑрать; аслатиллӗ ҫумӑр пӗлӗтӗнчен хӑнӑхнӑ куҫ анчах уйӑрма пултаракан тӗксӗм кӑвак ту хыҫӗнчен хӗвел якӑшт ҫеҫ курӑнчӗ; хӗвелрен ҫӳлерех юн тӗслӗ хӗрлӗ ярӑм пур, ман юлташ ҫавна уйрӑммӑнах тинкерсе пӑхса илчӗ.

И точно, такую панораму вряд ли где еще удастся мне видеть: под нами лежала Койшаурская долина, пересекаемая Арагвой и другой речкой, как двумя серебряными нитями; голубоватый туман скользил по ней, убегая в соседние теснины от теплых лучей утра; направо и налево гребни гор, один выше другого, пересекались, тянулись, покрытые снегами, кустарником; вдали те же горы, но хоть бы две скалы, похожие одна на другую, — и все эти снега горели румяным блеском так весело, так ярко, что кажется, тут бы и остаться жить навеки; солнце чуть показалось из-за темно-синей горы, которую только привычный глаз мог бы различить от грозовой тучи; но над солнцем была кровавая полоса, на которую мой товарищ обратил особенное внимание.

Бэла // Николай Пиктемир, Нестор Янкас. Михаил Лермонтов. Пирӗн вӑхӑтри герой. Н. Пиктемирпа Н. Янкас куҫарнӑ. Шупашкар: Чӑвашкӗнекеиздат, 1964

Ҫӑлтӑртан та ҫутӑ, Хӗвелрен те ҫутӑ Пултӑр пирӗн туслӑх!

Светлее звезд, Светлее Солнца Пусть будет наша дружба!

Токороро тата Токколоро // Владислав Николаев. Килти архив

Ҫӑлтӑртан та ҫутӑ, Хӗвелрен те ҫутӑ Пултӑр пирӗн туслӑх!

Светлее звезд, Светлее Солнца Пусть будет наша дружба!

Токороро тата Токколоро // Владислав Николаев. Килти архив

Тамара Ксюшӑна диван ҫине вырттарчӗ те куҫне хӗвелрен ал тупанӗпе картласа урама шит хыҫҫӑн шит ҫӗнӗрен «ухтарма» пикенчӗ.

Тамара положила Ксюшу на диван и, закрыв прямые лучи руками, принялась исследовать улицу метр за метром.

Кӑсӑя // Владислав Николаев. Килти архив

29. Вӑл хӗвелрен те илемлӗрех, ҫӑлтӑр йышӗнчен те хӳхӗмрех; ҫутӑпа танлаштарсассӑн вӑл ҫӳлерех, 30. мӗншӗн тесессӗн ҫутӑ каҫпа ылмашӑнать, ӑслӑлӑха вара усаллӑх ҫӗнтереймест.

29. Она прекраснее солнца и превосходнее сонма звезд; в сравнении со светом она выше; 30. ибо свет сменяется ночью, а премудрости не превозмогает злоба.

Ӑсл 7 // Библи. Раҫҫей Библи пӗрлӗхӗ. Библи. — Санкт-Петербург.:2009. 1567 с.